До́брый день Vladimir!

Bij de autokeuring is het juist hetzelfde als bij de supermarkt.  Je hebt altijd het gevoel dat je de verkeerde lijn hebt gekozen.  Als de auto die 10 minuten eerder naast je stond ineens twee plaatsen vooruit rijdt kun je toch niet anders of een keer binnensmonds godveren.  Aangezien ik toch dikwijls overdag thuis ben, is naar de keuring gaan één van mijn jaarlijkse taakjes geworden.  Vorig jaar ging ik met onze twee wagens en nog eens met die van mijn grootmoeder.  En iedere keer was hij daar.  De Vladimir Poetin-look-a-like.  Zou iemand hem al ooit gezegd hebben dat hij op een Russische leider gelijkt?  Ik ben waarschijnlijk de enige die vindt dat hij op Poetin gelijkt, bijna iedereen die ik ken gaat naar dat keuringsstation en nooit reageert er iemand “ahja inderdaad” als ik dat vertel.  (Wat op zich een beetje lame is voor mij, gelukkig kan ik hier nog mijn ei kwijt.)  Gisteren was hij er uiteraard weer.  Ik had goesting om een foto te nemen, niet dat zoiets ooit gepermitteerd is, maar ik weet nu niet of die man het een compliment zou vinden om met Poetin vergeleken te worden.  Zo gaat mijn veel te lange wachttijd voorbij in de autokeuring.  En met naar Ilja’s tutje zoeken dat hij keihard onder de autobrug mikte toen die alweer beneden stond uiteraard.  “Kan dat nog een keer omhoog alsjeblieft?” tandenbloot!