Splinternieuw is ‘ie!  Mijn nieuwe laptop.  Het voelt vreemd om erop te tikken.  De toetsjes geven precies nog goed mee, er ligt nog geen arsenaal aan vuiltjes onder zeker?  Niet dat ik zoveel eet aan mijn laptop maar hij staat toch regelmatig open.  Een nieuwe laptop, een nieuw begin, zo is dat gewoon.

Vrijdag ging ik voor het eerst naar school.  Met mijn curriculum mee en mijn etui vol stiftjes en stylo’s.  Ik was van plan om een les mee te pikken maar die bleek al last minute afgezegd, is dat het leven als student?  Flexibel zijn zeker?  In de intro-voormiddag werd me vanalles duidelijk.  Toch is het nog altijd zoeken binnen dat systeem van afstandsonderwijs, er zijn namelijk twee online platformen waar ik informatie kan terugvinden.  Het belangrijkste wat ik vandaag moet doen is mijn individueel studie plan opmaken.  Hoeveel vakken vraag ik aan om mee te starten?  Ik krijg wel regelmatig vragen over de opleiding Bachelor Toegepaste Psychologie zoals:

Hoe lang duurt die opleiding?

Ze duurt zo lang als je ze zelf maakt.  Het is de bedoeling dat je alle vakken afwerkt, het liefst in chronologische volgorde.  Een afstandsstudent zonder vooropleiding doet er 4 jaar over (180 studiepunten noemen ze dat blijkbaar nu).  Met mijn graduaat (geen bachelor wegens volwassenenonderwijs) orthopedagogie moet ik er 120 studiepunten voor afwerken.  Dat komt toch neer op ongeveer een schooljaar aan vrijstellingen.  Dit is uiteraard als je ongeveer 4 dagen kunt werken voor school per week.  Dit is in mijn 4/5e jobtime onmogelijk dus ik schat om toch minstens 4 tot 6 schooljaren bezig te zijn met deze opleiding.

Amaai jij ziet het zitten!

Ik denk niet dat je ooit moet denken om aan zoiets te beginnen als je twijfelt.  Ik zie het uiteraard zitten.  Maar ik ben ook heel realistisch.  Misschien zeg ik na drie vakken studeren al van “oh my god, dit wordt hier niet haalbaar”.  Misschien lukt het me wonderwel goed?  Ik kan het maar proberen, als ik het niet geprobeerd heb ga ik het mij beklagen.  Ik moet ook heel wat examens zien te doorspartelen en dat schrikt me wel af.  Het is 7 jaar geleden dat ik dat nog deed.  Uiteraard ga ik niet opgeven na een tegenslag.  Dat hoort erbij.  Ik werkte mijn orthopedagogie af in volwassenenonderwijs terwijl ik fulltime werkte.  Ik had toen weliswaar geen ménage maar het was toch ook zwaar.  Nu krijg ik veel minder tot geen les waardoor ik die tijd moet investeren in zelfstudie.  Er worden wel videolessen aangeboden, slides uit het dagonderwijs, extra informatie naast de cursussen.  Niettemin moet je deze ook allemaal zelfstandig verwerken.

Welke vakken krijg je zoal?

Heel veel soorten psychologie als ik het rooster bekijk.  Uiteraard was dat de reden waarom ik net voor deze richting koos!  Persoonlijkheidspsychologie, psychopathologie, medische psychologie, etc etc noem maar op.  Als het over breinwroetelen en gedrag gaat heb je mijn interesse.

Wat ga je dan doen als je ooit het diploma hebt?

Content zijn zeker?  Het is zeker niet mijn bedoeling om direct van werk te veranderen.  Integendeel, ik doe mijn job als opvoedster nog steeds met hart en ziel, maar ik besef wel dat ik dit niet kan doen tot ik 67 ben.  De flexibele uren met nachten, weekends, vroeg- en laatavonddiensten, ik ga niet ontkennen dat zo’n dingen doorwegen.  Het lijkt me goed meegenomen om dan nog een tweede diploma op zak te hebben waar ik in een iets ruimer werkveld terecht mee kan.

Ewel chapeau, ik vind dat straf!

Blijkbaar.  Ik krijg regelmatig deze opmerking.  Het stond al enkele jaren op mijn planning om nog verder te studeren.  Ik wachtte gewoon even af tot mijn kinderen oud genoeg waren om ze iets meer los te laten.  Niettemin ben ik heel verrast door de aanmoedigingen van vrienden en familie.

Ik kreeg verschillende motivatiepakjes en -kaartjes.  Sommigen gingen los in de Hema om mij te voorzien van voldoende schrijfmateriaal.  Ook Kelly steunt me!  Zo lief allemaal en het helpt me wel om er mijn werk van te maken, ècht wel.

Wanneer ga jij dat allemaal doen?

Als ik tijd heb.  Het flexibele uurrooster is misschien soms een pain in the … maar het biedt ook voordelen.  Zo ben ik bijvoorbeeld vandaag thuis en heb ik morgen een vroegdienst.  Dat betekent dat ik een volledige dag en een namiddag kan werken aan een cursus.  Ik besef ook wel dat ik geen tien uren aan een stuk kan studeren maar ik plan vandaag om drie uur te werken voor school en de rest van de dag in mijn huishouden.  Vandaag zou ik ook graag eens de pomodoro-techniek toepassen.  Zo kan ik eens zien hoe dramatisch het is met alle aanwezige verleiding tot afleiding.

Ga je niet superveel moeten opgeven?

Jawel, ik ga veel van mijn “vrije” tijd moeten opgeven.  Maar ik zie het als een investering, in mezelf en in mijn toekomst.  Je krijgt niets voor niets toch?

Nog een kanttekening bij het verder studeren misschien….

Ik ervaar dat studeren enorm duur is geworden.  Ook dat is vreemd genoeg een motivator om door te zetten, het is niet de bedoeling om al dat inschrijvingsgeld zomaar in de vuilnisbak te kieperen.  Mijn gierige aard kan hier niet mee om!  Toch schrok ik nog van de hoge studiekosten.  Als ik een volledig schooljaar zou afwerken kost mij dat iets meer dan 900 euro (per jaar!), ik betaal uiteraard per vak (kostprijs rond de 11 euro per studiepunt, een vak is ongeveer 3 tot 7 studiepunten) dus dat zal iets meer in aparte facturen zijn.  Toch vind ik het een dure affaire en wie dat wenst kan een studiebeurs aanvragen.  Ik weet nu al dat ik daar niet eens hoef voor te informeren met ons inkomen.  Het blijft een wrang gevoel, hoe gaat dat voor iemand die echt minder bedeeld is en ook geen aanspraak maakt op een studiebeurs?  De “ik ga eens proberen”-optie is al direct geminimaliseerd denk ik.

 

Ga jij ook (ooit) nog verder studeren?