Shout your heart out

Geluisterd

De Rechtbank: Na De Feiten.

Een podcast van drie afleveringen waarin een (ex-)gevangene en de rechter die hem heeft veroordeeld in gesprek gaan over het proces. We horen beide kanten van het proces, er wordt gesproken over de feiten zelf en over de toekomst. Deze podcast staat er door de reflecties die de gevangene maakt over wat gebeurd is en de serene manier waarop de rechter in het gesprek zit. Echt geweldig goed vond ik.

Gekeken

Viva La Feta. Jani Kazaltsis en Otto-Jan Ham ontvangen in een Griekse villa een bekende Vlaming waarmee ze twee dagen vakantie spenderen. Jani: you love him or you hate him denk ik. Maar hartjes voor Jani, ik hou van zijn ongedwongen persoontje. Hij komt met alles weg omdat hij zo brutaal eerlijk is. Ik vergeef hem alles 🙂 De aflevering met Martien Meiland vond ik dan ook extreem grappig, ik ken die Meiland helemaal niet, enkel van meme’s op het internet. “Krijg nou tieten!”. Ook de aflevering met Bokkie De Repper vond ik echt geslaagd.

Gefeest

Op 1 mei vierden we samen onder een stralend zonnetje het groeifeest van Linus, Ik kijk alvast uit naar de foto’s die Kelly nam want het feestje was eigenlijk heel geslaagd. Het is wel pittig om zo’n feest te hosten want je praat met iedereen, maar telkens zijn het korte gesprekjes. Ik hou meer van langere talks maar kijk, de kinderen hebben zich geamuseerd, Linus werd in de bloemetjes gezet en iedereen was goedgezind. Toch geweldig!?

Gekocht

Een lading nieuwe kleren voor de jongens. Ik kon tweedehands wat op de kop tikken bij iemand wiens zoon net een tweetal jaar ouder is. Ik merk dat Ilja al een lichte voorkeur begint te krijgen voor bepaalde kledij waar dit vroeger totaal geen issue was, hij was daar niet mee bezig. Tegelijk blijf ik een minimalist en ik hoop dat ik wat van die vibe kan meegeven aan hen.

Gesolliciteerd

Een nieuw aangekondigd project op het werk wekte eind vorig jaar sterk mijn interesse en dat liet ik blijken op de personeelsdienst. Ik mocht deze maand intern solliciteren en….ik heb de job! Half september verlaat ik na 8 jaar mijn huidige groep om te herstarten in een ander project. Binnenkort schrijf ik er wel eens meer over als er meer duidelijkheid is, voor nu moet ik het vooral nog wat laten bezinken want er zijn heel wat veranderingen mee gepaard.

Geplopt

Op een schoolvrije dag vorige week ging ik met de jongens, mijn broer en Melissa naar Plopsaland. Er was superweinig volk en -hoe kan het ook anders- een stralend zonnetje. Het is zoals we het tegen elkaar zeiden, als je daar bent heb je eigenlijk weinig aan je hoofd behalve “Welke attractie gaan we nu doen?”. Als er lange wachttijden zijn vind ik dat geen zo’n amusante uitstap maar als je nergens moet aanschuiven is het zeker de moeite. Ilja ging voor het eerst overkop, we kozen er direct de nieuwste attractie uit en dat was toch wel even verschieten. Dat ding schiet gigantisch snel de lucht in en het voelt alsof je eruit zal vliegen. Maar daarna durfde hij op elke andere attractie omdat die minder eng waren dan die Ride To Happiness. Deze 7 ge’s voelt alsof het een aaneenschakeling van “leukigheid” is, wat uiteraard ook wel eens de realiteit kan zijn hé.

Gebrainstormd

Vooral met mezelf eigenlijk, ik denk na over een nieuwe podcast. Binnenkort neem ik wel nog op voor No Questions Asked maar er broeit al iets nieuws en ik voel dat het weer een nieuwe uitdaging wordt om dit op pootjes te zetten. Ondertussen blijven we bezig hé.

Binnen enkele maanden word ik 40, er wordt wel eens gezegd dat dit kantelpunten zijn in het leven. Ik ben een kleine beetje curieus van aard en ging eens luisteren bij enkele 40-plussers hoe zij hier tegenover staan.

Vandaag komt Kelly Deriemaeker aan het woord. Blogster, podcasthost, instagramster, maar vooral ook vriendin van me. Ze geeft jullie regelmatig een reflectieve inkijk in zichzelf en doet dit dan ook graag voor 40&fabulous!

• Vind je het leven fijner als +40-er dan op je 20ste?  Waarom?
  
  Fijner weet ik niet, maar ik voel wel dat ik op twintig jaar beter weet wie ik ben en wat ik wil, en dat dat soms voor een zekere rust zorgt en soms ook niet. Het is niet zo dat alles nu per definitie beter is, of fijner. Sommige dingen wel, en andere niet. Het ene is het ene en het andere is het andere, zeggen ze dan. En ik denk dat dat waar is. Volgens mijn vader is tussen 40 en 50 het leukste, ik geloof hem vaneigens graag en ik zal het je weten te zeggen. 
  
• Waar doe je niet meer aan mee sinds je ouder bent geworden?
  
  Denken dat ik de waarheid in pacht heb. Ongevraagd advies geven. Alles zomaar aanvaarden. En ik probeer wat minder alles of niks te denken en meer nuance aan te brengen. Met gemengd succes, zoals dat gaat. 
  
• Welke verwachtingen over het leven heb je laten varen in de laatste 20 jaar?
  
  Dat er een punt komt waarop ik er zal zijn en volledig zen en gelukkig ga zijn en gelukt als mens. 
  
• Als je één iets kon kiezen dat je anders had kunnen doen, wat zou dat dan zijn?
  
  Ik geloof graag dat ik altijd heb gedaan wat in mijn mogelijkheid lag met de info en kennis die ik had. 🙂 

• Wil je nog iets van raad geven aan deze bijna 40’er?
  
  Hoe meer zelfkennis en aanvaarding, hoe meer leute en vrijheid. 🙂 

Meer Kelly kun je lezen op haar blog of beluisteren op de podcast die we opnamen!

In de aflevering “Afgunst” van De Podcast Psycholoog spreekt host Marissa van der Sluis met haar gast Niels van de Ven over het verschil tussen afgunst en benijden. Daar wordt gezegd dat je afgunstig kan zijn als iemand iets onverdiend heeft gekregen. Benijden doen we dan weer als iemand iets bereikt wat je zelf ook wel zou willen maar waar ze hard voor gewerkt hebben. Benijden is op die manier iets minder scherp dan afgunstig zijn. Als je iemand benijdt ga je die misschien ook niet anders gaan bekijken maar kan het een motivator zijn om ook iets bij jezelf aan te pakken. Bij afgunst zou het kunnen voorvallen dat je negatief denkt over die bepaalde persoon en daar ook naar gaat handelen.

Mensen die negatieve reacties geven op anderen, daar voel ik ook vaak afgunst door schemeren. Of er wordt gewenteld in een slachtofferrol. “Ja, ik zou dat ook wel willen maar ja, ik heb nu éénmaal niet zoveel geld” of “We hebben niet allemaal de tijd om midden in de namiddag een uur te gaan wandelen”. Ik kan me perfect voorstellen dat er mensen zijn die dat denken als ze zien dat ik op een random dinsdagmiddag een podcast & walk doe. Dat ik dezelfde dag al om 5u10 moest opstaan om eerst een vroegdienst te gaan werken, dat zien ze niet op de foto.

Ik hou niet van het woord “jaloezie”. Althans niet van waar het voor staat. Ben ik dan nooit jaloers? Jawel, het gebeurt wel eens dat ik een steekje voel maar dan laat ik het over me stromen en pak ik het achteraf vast. Als mensen me vragen waar ik aan denk tijdens die solo-wandelingen (mensen vragen me dat eigenlijk nooit, maar soit, moesten ze het ooit eens aan mij vragen), wel dan ben ik voornamelijk bezig met het overlopen van een aantal zaken die gebeurd zijn en de gevoelens die ik daarbij heb ervaren. Soms kan ik heel moeilijk verwoorden wat ik voel op het moment zelf maar maak ik achteraf tijd om over iets te reflecteren. Daarom ben ik ook graag alleen want pas dan maak ik ruimte om eens echt door te denken over iets en mijn binnenste beter te leren kennen.

Wat kan ik dan wel bij een ander benijden? Verschillende dingen eigenlijk. Als minimalist gaat het nooit over materiele zaken maar over kennis en kunde.

• Ik vind het altijd benijdenswaardig als iemand heel goed weet wat die wil in het leven. Dat er een concreet plan is waar naartoe wordt gewerkt en dat die persoon een duidelijk doel voor ogen heeft. Aan de andere kant vind ik dat soms ook wel beknottend want ik merk soms wel dat mensen ver en diep gaan om hun doel te bereiken en daarbij vergeten om te genieten van het parcours dat erbij wordt afgelegd. “Keep your eye on the prize” kan zo een venijnige connotatie krijgen.
• Ik kan vol bewondering luisteren naar iemand die heel talig is. Ik heb altijd het gevoel dat ik veel over mijn woorden moet nadenken en dat ik er dan zelfs nog niet uit geraak om duidelijk te formuleren wat ik bedoel.
• Muzikanten die zich helemaal smijten op het podium. Daar geniet ik zelf enorm van en ik ben er ook wat gezond jaloers op want het lijkt me zalig om alles eens ongeremd te kunnen losgooien op een podium.
• Een creatieveling die een gevoel eenvoudig maar op een artistieke manier kan weergeven, daar kan ik ontzag voor hebben. Vooral met korte, rake gedichtjes kan iemand me heel stil krijgen.
• Sommige extraverten. Die kan ik wel eens benijden als ik weer eens overprikkeld geraak door een teveel aan invloeden op een feestje. Ik zeg wel “sommige extraverten”, ik weet dat ik er geen ben en ik wens dat ook niet te veranderen, het lijkt me enorm vermoeiend om jezelf anders voor te doen dan je bent. Maar ik zou ook wel eens de vlotste babbelkous van het gezelschap willen zijn.
• Superenergieke mensen. Van die bezige bijen die op een dag soms doen wat ik op een week nog niet aanpak.
• En niet te vergeten: mensen die het ouderschap met de vingers in de neus aanpakken. Ik ben al bijna 11 jaar moeder en nog is dat met vallen en opstaan. Al moet ik wel toegeven dat het alsmaar beter en beter gaat.

Uiteraard ben ik benieuwd waar jullie groene monstertjes zich bevinden! Shoot in de comments!

Om 1u35 verdeel ik het laatste stuk cheesecake in twee.

We keuvelen na over het feestje terwijl we het bord onder ons tweetjes leeg lepelen. Wie we zagen, met wie we praatten en hoe we het zelf hebben beleefd.

In stilte verwijder ik mijn make-up terwijl hij alle lichten dooft.

En ergens tussen de cheesecake en de oogreinigingslotion voel ik het… Het ligt tussen de kruimels op het bord met de vergeten vorken. Verborgen in de manier waarop we routineus elkaar plaats geven aan de wastafel in onze minuscule badkamer. Ik vind het terug in hoe hij weet hoe ver deur van de slaapkamer moet openstaan.

Zestien jaar geluk.

in het archief vond ik enkele stukjes terug die ik op dezelfde anniversaire schreef.

2021 2020 2018 2016 2015 2014 2012

Robin kwam langs in aflevering 6 van No Questions Asked. We kenden elkaar toen pas een tweetal maanden maar het gesprek ging al heel vlug over de periode van zijn burn-out. Aangezien ik al twee afleveringen rond burn-out had gemaakt besloot ik om nog een derde en laatste “speciale” editie van No Questions Asked rond te maken.

In deze speciale aflevering vertelt Robin over hoe het volgen van therapie de achterliggende oorzaak van zijn burn-out heeft blootgelegd.   We spreken ook over hoe hij vriendschappen sindsdien anders beleeft.

Luisteren kan via Spotify of via deze link:

Linkjes:

Blog Robin.

Blog Fieke.

Het is een luxe om je eens volledig in iets te kunnen onderdompelen. Tijd en vooral focus ontbreekt me soms om eens door te denken over een project. Het leven eist met veel aandrang mijn aandacht, “dagelijks” komt altijd eerst. De vorige week was ik kinderloos en ik merkte dat er veel meer ruimte was dan anders. Ai, het klinkt misschien wat negatief tegenover mijn kroost maar het is gewoon een feit en ik moet misschien stoppen met mij ergens te gaan verontschuldigen voor vaststaande feiten. Damn you momguilt.

Tijdelijke kinderloosheid gaf wel een inzicht in hoe het later misschien zal zijn. En ik besef maar al te goed dat later wel eens snel kan gaan komen, want ze gaan meer en meer eens alleen thuis kunnen blijven. Er komt een moment waarop ik niet meer naar babysitters op zoek moet als ik een avondje uit wil. Nu is uitgaan een soort luxe waar we extra van genieten maar binnen enkele jaren kunnen we gewoon de deur achter ons dicht trekken met de boodschap: “Ik weet niet wanneer ik terug ben”. Omgekeerd gaan ook zij beginnen uitgaan en blijven wij achter met een ongerust “Hopelijk komen ze goed thuis”-gevoel. Nu en dan moet ik al eens loslaten maar dat zal binnenkort een andere dimensie krijgen, daar ben ik me heel erg van bewust.

Maar nu hebben ze ons nog zo hard nodig. Linus was doodop na zijn week kamp en had nood aan extra vel om te tanken. Er waren traantjes zonder reden op zaterdagochtend en hij was rusteloos van de gewaarwording van vermoeidheid in zijn lijfje. Hij gooit zich over onze schoot en vraagt: “Wrijf eens over mijn rugje” wat zoveel betekent als: “Ik heb nabijheid nodig”.

Ook grote broer is sinds gisterenavond thuis. Er waren ook bij hem al tranen van ontlading en hij viel in een zwart gat. Ik verwacht me vandaag aan een moeilijke maandag met een vermoeide tiener en een actief schoolkind.

Maar ook dat zal voorbij gaan, het leven zal zijn plooien terug vinden terwijl we het weekend opvouwen.

Gevendeld

Zoals ik eerder schreef: ik ben uit mijn winterslaap aan het ontwaken. Met my sweet friend Kelly ging ik voor een ontbijtje en een vendelingske door de winkelstraat in Roeselare. Ik bezocht het allereerste Podcastfestival in Oostende en ik ging voor het eerst sinds februari 2020 naar een optreden!

Geluisterd

“De liefde van nu”. In deze podcast gaat de Nederlandse Corinne Koole op zoek naar bijzondere verhalen rond liefde en vriendschap. Het behoeft geen uitleg waarom ik graag naar zoiets luister zeker?

Op mijn lijstje staat ook eens een ander genre podcast: “Waarom” van Eva Moeraert. Daarin gaat ze voor VPRO op zoek naar antwoorden in het mysterie rond de zelfmoord van haar jeugdvriend Bjorn. Curieus!

Gedropt

Gisteren hebben we onze kinderen afgezet aan hun Kazou-kampjes. Linus gaat voor het eerst mee, hij heeft ook een compagnon mee uit zijn klas. Ilja gaat alleen en maakt ter plekke vrienden. Het is niet de eerste keer dat hij dat doet en ik blijf dat gewoonweg spectaculair vinden. Hij stapt op die bus en binnen de kortste keren heeft hij iemand gevonden waar hij mee zit te babbelen. Ergens hoop ik dat hij die “Komt altijd goed”-mentaliteit kan blijven behouden, maar tegelijkertijd besef ik ook wel dat daar misschien ooit wel een einde aan komt en dat hij alleen nog maar met vrienden op kamp zal willen gaan. Ik zou het hem alleszins niet nadoen!

Gevolgd

Vier workshops op het Podcastfestival. Op vrijdag was het festival meer gericht op podcastmakers en mensen die er één willen beginnen. Er waren dus heel wat workshops te volgen in allerlei vormen. Zo maakte ik een live podcastopname mee van Eva Moeraert en Pieter Blomme. Beide zijn niet alleen pioniers in podcasts maken, ze geven ook les aan studenten van de Artevelde hogeschool. Hun podcasts zijn dan ook high level kwaliteit. Ik durf mezelf daar absoluut niet naast vergelijken maar dat hoeft ook niet, want hun content is volledig anders. Eva maakte reeds verschillende audiostory’s en doet dat geweldig goed. Mijn podcast is er meer één van “zo simpel mogelijk een gesprek openbaar brengen”. Er was ook een inspiratieworkshop met Andries Beckers waarin hij heel interactief te werk ging. Ik zag mijn vriend Bert veel noteren, ik hoop dan ook vurig dat hij binnenkort zijn eigen podcast zal beginnen.

Gekeken

• De jaren 80 voor tieners (VrtNu). Steven Van Herreweghe duikt in het VRT-archief en legt uit aan enkele tieners hoe het leven toen was. De commentaar die de jongeren geven is heel verrijkend en we krijgen ook een inkijk in hun tienerleven zoals het nu is. Een simpel doch heel doordacht format.
• Seizoen 2 van De Kemping (VrtNu). Tijs Vanneste en zijn copain begeleiden weer een groep mensen die moeilijk werk vinden in het opzetten van een tijdelijke camping. De verhalen van de deelnemers worden elke aflevering uit gepuurd maar ook het verhaal rond de opbouw van de camping vind ik razend interessant. Hoe de onderlinge dynamieken zitten, hoe hij de groep aanpakt en toch voldoende aandacht heeft voor iedereen individueel. Daar kunnen we alleen maar van leren!
• Seizoen 4 van Blind Gekocht (GoPlay): Mensen die moeilijk een huis naar hun goesting vinden leggen die opdracht blindelings in de handen van vastgoedmakelaar Béa. Bart Appeltants gaat als interieurarchitect aan de slag om er iets van te maken naar de goesting van de kandidaten. Dit jaar doet er ook een tweede architecte mee en ze heeft mijn hart wel wat gestolen met haar mentaliteit en standvastigheid in dit verhaal. En uiteraard zijn de interieurs altijd geweldig als inspiratiebron. Ik heb altijd goesting om mijn gang te gaan schilderen als ik gekeken heb. Alleen jammer dat ik dan eerst drie kwartier verspild heb aan naar het programma kijken ;-).
• Seizoen 2 van Bridgerton (Netflix): Het komt traag op gang en het is volledig anders dan seizoen 1. Ik kijk wel maar meer met een half oog zo.
• Therapie (Canvas): We krijgen een inkijk in het kabinet van een therapeut. Er zijn heel wat verschillende verhalen die aan bod komen. De gesprekken die gevoerd worden tussen de koppels in relatietherapie vind ik intrigerend. De patronen die de therapeut probeert bloot te leggen en hoe de mensen op elkaar en op die boodschappen reageren, daar haal ik veel uit.
• Girls talk (VrtNu): Een reeks met 5 afleveringen van een 10-tal minuutjes. Per aflevering gaan twee vriendinnen voor de camera over een bepaald thema in gesprek. Het is meestal een bekende Vlaming met haar beste vriendin. Bij momenten vond ik het echt hilarisch. Grote fan van Elodie Ouedraogo en Linde Merckpoel in dit programma!

Gevierd

Mijn husbando werd 40 vorige week. Mijn ouders konden er jammergenoeg niet bij zijn omdat er een coronabesmetting bij hen in huis zat, maar we vierden ’s middags en petit comité met mijn schoonouders en de kinderen. ’s Avonds deden we nog een drankje op café waardoor ik ook enkele collega’s van zijn werk eens kon leren kennen. Toch fijn om nu ook gezichten op namen en verhalen te kunnen plakken!

Geproefd

Van het après-corona-tijdperk precies. Het voelde de laatste weken alsof er een eind aan is gekomen, dat maakt het dubbel want misschien krijgen we er nog eens van? Het zal altijd moeilijker worden om me daar terug aan aan te passen vrees ik. Duimen dat het blijft zoals het nu is….

Binnen enkele maanden word ik 40, er wordt wel eens gezegd dat dit kantelpunten zijn in het leven. Ik ben een kleine beetje curieus van aard en ging eens luisteren bij enkele 40-plussers hoe zij hier tegenover staan.

Vandaag een speciale deelnemer namelijk mijn husbando Pieter! Hij volgt hier al 11 jaar mee op de achtergrond, maar vandaag wordt hij zelf 40 en doet hij mee!

• Vind je het leven fijner als +40’er dan op je 20ste?  Waarom?

Ja. Uiteraard zijn er meer ‘verantwoordelijkheden’ wat vaak ook meer ‘kopzorgen’ bezorgt maar je trekt je ook minder aan van wat een ander van je beslissingen denkt. Die rusteloosheid die in je sluimert op je 20^ste om de wereld te veroveren of een verschil te maken is minder aanwezig. Dit kan je natuurlijk zien als iets negatiefs maar ook als iets positiefs. Die rusteloosheid is wel nog op de achtergrond maar je gaat die meer gaan kanaliseren en door ervaring (trial and error) ga je die concreter gaan toepassen en kun je bewustere keuzes maken omdat je jezelf beter hebt leren kennen in de loop der jaren. Ik denk dat mijn loopbaantraject daar het ultieme bewijs van is.

• Waar doe je niet meer aan mee sinds je ouder bent geworden?

Mosh-pits … I’m getting too old for that shit 🙂  Nee serieus daar maak ik soms nog eens een uitzondering voor…

No Use for A Name zong het jaren geleden: “I’m not feeding the fire anymore … It used to be easy to listen to people and take everything with a grain of salt but now that I’m older, I still hear voices, I do not wish to be involved.“

Met ouder worden heb ik geleerd dat je focussen op iemand anders je alleen maar van je pad doet afdwalen wat een ‘minder’ effectieve versie van jezelf maakt.

“You always have the option of having no opinion” (Marcus Aurelius)

Maar wederom is dit een ‘trial and error’ verhaal. Niemand is perfect maar het feit dat ik mijn best doe om een betere versie van mezelf te worden en zaken die me negatieve energie bezorgen probeer te vermijden kan ik alleen maar toejuichen. Wanneer je toch de mist ingaat maar dat kan inzien nadien en daar nieuwe lessen uit trekken is een voordeel van ouder worden denk ik. Je moet niet altijd meer gelijk hebben.

• Welke verwachtingen over het leven heb je laten varen in de laatste 20 jaar?

Door iedereen graag gezien willen worden. Ik ben een people pleaser 1^ste klas en degene die beweert dat je hierin kan veranderen is volgens mij fout. Ik blijf een people pleaser maar mijn verdedigingsmechanismen (of manieren om er mee om te gaan) kan ik wel beter gaan toepassen waardoor ik minder (hard) in dezelfde val zou trappen… Wederom trial and error…

• Als je één iets kon kiezen dat je anders had kunnen doen, wat zou dat dan zijn?

Meer tijd geïnvesteerd hebben in muziek, spelen in bands…

In het begin van mijn loopbaancarrière voor mijn werk gaan leven. Dat heeft me veel vriendschappen gekost en veel zaken waar ik energie uit haalde op de achtergrond gedrukt (muziek maken (en ook wel luisteren naar muziek), sport, …)

Ik wil niet meer leven om te werken maar werken om te leven en dat zou ik anders hebben aangepakt. Dan had ik meer tijd kunnen investeren in vriendschappen en mijn muzikale “carrière”.

• Wil je nog iets van raad geven aan deze bijna 40’er?

Eigenlijk niet. Als het hart op de juiste plaats zit, leert men al doende 

Thx sweetie! En gelukkige verjaardag hé 😉 xxx

Vlak voor lockdown 1 vertelde Annelies me dat ze al een tijdje naast haar huwelijk nog een relatie heeft.  Ondertussen is ze al drie jaar polyamoreus maar zelf wil ze vooral graag gewoon Annelies zijn.  Dat ze twee relaties heeft is voor haar ondertussen de normaalste zaak van de wereld en daar vertelt ze graag meer over tijdens deze aflevering.

Beluister de aflevering via Spotify of via onderstaande link:

Gereisd

Reizen is misschien wild geformuleerd. We zijn op verlengd weekend geweest naar Zeeland. Via AirBNB boekte ik een knoddig rijhuisje voor 4 dagen. We bezochten Rotterdam en gingen zeehondjes spotten in Zierikzee. Ik wist dat onze boys van een hevig kaliber zijn en ons eigen huis is alleenstaand, maar het is pas als je in een rijwoning zit dat je pas ècht beseft hoe luidruchtig je kinderen zijn. We shhshtten erop los. Gelukkig gaf de eigenaar -die naast het huisje woonde- ons geen slechte rating omwille van het kindergeluid. Of misschien hebben wij het gekwebbel van onze jongens overschat en was er helemaal niets te horen bij de buren?

Gebinged

In twee avonden bekeken we “Twee Zomers”. Er was veel om te doen, te expliciete scènes, te weinig aandacht voor het slachtoffer in de reeks, te dit, te dat. Ik vond de Eén-reeks gewoonweg goed. Al die meningen altijd.

De muziek is ook te vinden op Spotify en die dient momenteel als achtergrond bij het schrijven van deze blogpost.

Geconnecteerd

Ik begin uit mijn winterslaap te geraken. Het was een pittige winter met weinig ruimte voor connectie met anderen maar dat is ook een beetje een neerwaartse spiraal vind ik. Minder connectie met anderen, dus weinig interactie en daardoor nog minder connectie. Maar kijk, ik voel iets ontwaken de laatste dagen. Ik ga actief mensen gaan opzoeken en vorige week heb ik zelfs iemand nieuw leren kennen. Er waren tijden dat ik dat spannend vond, maar nu gaat dat precies allemaal vlotjes.

Geluisterd

Tijdens solo-wandelingen luister ik nog altijd graag podcasts. Soms ga ik ook blanco en laat ik alles gewoon wat stromen maar de laatste die ik beluisterde zijn:

Boys don’t cry?

Een podcast waarin Lode Steenhoudt met mannen spreekt over emoties en kwetsbaarheid. Ik vind het een echte aanrader. Als man in deze maatschappij is het al niet evident om je gevoelens te tonen, laat staan erover te spreken met andere mannen. Ook de mannen van Onbespreekbaar werken vaak rond deze thema’s, maar Boys don’t cry? focust altijd op één persoon en het is één lang gesprek. Het zijn geen luchtige podcasts, je moet er wat ruimte voor hebben om ze te beluisteren vind ik.

Seks verandert alles

In deze podcast wordt een case besproken die in de spreekkamer van relatietherapeute en seksuologe Rika Ponnet wordt behandeld. Johan Terryn is co-host en bespreekt met Rika waar de problemen in sommige relaties zich bevinden. Interessant hoe ze sommige dynamieken ontrafelt en aan de luisteraar duidelijk maakt hoe ze hierbij te werk gaat. We krijgen ook een inkijk in hoe het verder verloopt met de koppels.

Gescrolled

Ik onderhoud maar één sociale media app en dat is Instagram. Ik doe regelmatig een rondje ontvolgen maar ik vergeet ook heel frequent om dingen te liken. Dus soms ga ik eens in het wilde weg iedereen zijn foto’s gaan liken. Ik zie veel content passeren en dan denk ik bij mezelf “Mo, tof zeg”, en dan scroll ik gewoon verder. Het is dus nooit persoonlijk als ik iets niet like 🙂

Geregeld

Naast het groeifeest waar ik mee bezig ben organiseren we met Gezinsbond volgende week ook weer een tweedehandsbeurs voor kinderartikelen. Het is de laatste keer dat ik het doe want ik ben mijn vrijwilligerswerk aan het afbouwen, het vormt een te grote belasting op mijn gezinstijd en er moesten keuzes gemaakt worden.

Gepoetst

Kuisen, dat is toch the neverendingstory hé. Elke keer is mijn water donker. Of ik nu wekelijks kuis, om de tien dagen of als ik er 14 dagen tussen laat. Altijd vuil. Ik heb woensdag laatst gedweild en gisteren en vandaag had ik alweer een grijs swiffer-doekje. Vanmorgen ook een heus gevecht gehouden met een stofzuigerzak toen de jongens hun kamers moesten stofzuigen. Toch ben ik nog altijd overtuigd van mijn keuze om geen nieuwe poetshulp meer in te schakelen. Het kuisen gebeurt nu op mijn tempo en ik hoef me niet uit de voeten te maken als de poetshulp komt. Een nieuwe poetshulp is ook weer een nieuw vertrouwen opbouwen, een nieuwe uitleg doen, nieuwe afspraken maken. Geen zin in gewoonweg.

En jullie? Zotte dinges uitGEstoken?