Days of our lockdownlife

Onvoorstelbaar dat ik nog altijd “days of our lockdownlife” als titel kan gebruiken. Misschien moet ik het veranderen in “days of our outdoorlife” want daar speelt het meeste van mijn sociaal leven zich af. Ik ga wekelijks vele kilometers gaan wandelen maar nu combineer ik ze meer dan ooit met sociale contacten. Elke week heb ik minstens één walk & talk-afspraak, al dan niet gepland. Dinsdag laatst bracht ik mijn kleuter naar het zwembad en daar parkeerde ik onverwacht vlak naast Kim. Ik ken Kim sinds de boost-your-positivity-blogbrunch in Gent 5 of 6 jaar geleden en sindsdien zijn we elkaar blijven volgen, deze keer tot op de parking van het zwembad dus. Aangezien we beiden een uur te overbruggen hadden werd een eenzame avondwandeling spontaan een walk & talk. Zalig!

Ik kwam vorige week ook bij het kasteel van Aartrijke waar tevergeefs naar The Duke werd uitgekeken door mijn medewandelaarsters. Het was pas toen ik later op de Bridgerton-kar sprong dat ik besefte dat ze keihard gelijk hadden.

Ik werd nogmaals in de neus geboord voor een Covid-test deze week. De corona-alert-app gaf me anderhalve dag later het nieuws dat ik negatief testte. Nu de nieuwe variant en masse opgedoken is in een WZC en een voorziening in onze buurgemeente ben ik extra waakzaam. Dat mijn wederhelft op een Covid-afdeling werkt is ook geen voordeel, maar we willen het echt niet rapen!

Terwijl mijn oudste zoon gisterenavond naar de filmavond van de Chiro ging gleed ik rustig aan met de prutbak terug naar huis door de sneeuw. Op onze steile oprit ging het fout en ramde ik net niet onze brievenbus. Uiteindelijk kon ik toch deftig parkeren al blijf ik geen grote fan van sneeuw. Op mijn verlanglijstje zet ik dit jaar dan ook “een slipcursus” aangezien ik zo’n schijtluis ben als het vriest.

Ik ben als een razende zottin aan het schrijven. Er komt geen einde aan mijn schrijfdrang, integendeel, die lijkt alleen maar extreem toe te nemen. Op Instagram (of ook hier) post ik nu ook regelmatig een klein gedichtje gebaseerd op een foto uit de galerij op mijn gsm. Zo komen sommige van de 8018 foto’s nog eens van pas. Ik kreeg ook de proefdruk doorgestuurd van het trouwboekje waar mijn gedicht in gepubliceerd zal worden. Gelukkig was het maar een proefdruk want er stond een fout in de tekst waardoor het hele versje als een pudding in elkaar zakte. (Ter info: ik had hem correct ingezonden 😉 )

Straks luister ik nog naar de tweede aflevering van Blogcast. Een podcast gemaakt door de Blogboost-dames Evi en Nina. Met de challenge ben ik niet meer doorgegaan, zoals je hier wel kan merken heb ik echt geen blogboost nodig momenteel. Ik heb eerder iemand nodig die zegt “Gow zeg, hou je eens in!” al zou ik daar onder geen enkele voorwaarde ooit naar luisteren.

Jullie zotte plannen de komende week?