Drieëntwintig keer de zomer van ’23

Het moet de eerste zomer zijn die in een vingerknip is voorbij gevlogen. Ik herinner me nog jaren waarop 15 augustus het kantelmoment was van “gezellig zomeren” tot “net niet gaan rammelen aan de schoolpoort tot ze opent”. Ik werd dit jaar in snelheid gepakt. Blijkt dat het morgen al de laatste vakantiedag is voor de jongens en ik….ik zag het helemaal niet komen.

Ik heb de blog verwaarloosd. Ik heb zelfs het schrijven verwaarloosd. Met moeite schartte ik vijf stukjes bij elkaar, vier hier en ééntje op Minimaliese. Verder nam ik weinig tot nooit een balpen in de hand afgezien van enkele krabbeltjes op papier of wat digitaal gefluister in WhatsAppjes die ik mezelf toestuur.

Was de zomer te vol? Ze was alleszins gekenmerkt met moeilijk tot rust komen en overal rond zitten. In mijn fotorol vind ik alvast kiekjes waarvan ik niet meer wist dat ik ze gemaakt had.

Ilja studeerde af aan de lagere school op 30 juni. Vrijdag start hij in het eerste middelbaar en ja, dat is voor iedereen in huis spannend. De laatste maanden in het zesde leerjaar is hij fel gegroeid en het is duidelijk dat hij ondertussen wel rijp is om stappen vooruit te zetten. Nu wij nog.

Begin juli waren we 12 dagen in Denemarken. We trokken twee dagen naar Legoland en Lego House en reisden dan verder naar een vakantiehuisje aan het water.

Als je ooit de kans krijgt om Lego House in Billund te bezoeken dan zou ik dat niet laten schieten. Het is een geweldige locatie en je hoeft zelfs geen Lego-fan te zijn om compleet onder de indruk te zijn. Het gebouw alleen al is fantastisch om op te klauteren of door te struinen.

Boven op het dak slinger je precies een andere wereld in.

De jongens genoten van onze aanwezigheid. Voor mezelf heeft het zeker een 4-tal dagen geduurd eer ik tot rust kon komen. Vooral “op het strand wentelen” zorgde voor de nodige ontspanning.

Een dagje Kopenhagen gaf me naast het gevoel van de strandvakantie ook eventjes een citytripvibe.

De husbando en ik waren 13 jaar getrouwd op 9 juli. We vergeten onze trouwdag gemakkelijk omdat we meestal op reis zijn maar een selfietje op het dak van Camp Adventure mocht niet ontbreken! After all blijft het huwelijk een groot avontuur.

Kort na Denemarken ging ik alweer aan de slag op het werk. Het terrasje voor ons Dorpspunt trok heel wat toeristen waardoor ik ook tijdens het werken wel een specifiek vakantiegevoel kreeg. Vooral fietsers uit Nederland maar ook Britten en Duitsers vonden de weg naar ons.

Maar ik maakte ook tijd om met vriendinnen af te spreken. Ook deze zomer koos ik meer voor up de ruttel waardoor ik soms gemakkelijker iemand te zien kreeg dan maanden op voorhand iets vast te leggen. De witte Mona woont bij mijn vriendin Shanah. Ze zag mij met mijn luidruchtige boys minder graag komen maar uiteindelijk konden we haar hart wel winnen en werd zo onze kattenliefde weer aangewakkerd. Aargh, gaat dat dan nooit voorbij?

De jaarlijkse zomerpicknick met mijn vriendin Ann-Sophie viel letterlijk in het water maar we lieten het niet aan ons hart komen, integendeel: we deden van “verse pizza in de veranda” in plaats van “uitgebreid buffet op een dekentje ergens”. Zo ongedwongen en a l’aise, daar hou ik van. Het voelde door de regen dan ook geen spetter anders dan anders.

Met mijn vriendin Kelly bezocht ik de ene na de andere plantenboetiek in Gent terwijl we kwebbelden en slenterden. Zo blij met vriendschappen die me zuurstof en planten geven.

Ook in de zomer ben ik een vroege vogel. Dit heeft/geeft alleen maar voordelen, ik win er extra alleen-tijd mee en de zonsopgang is soms een schilderij op zich.

De jongens gingen op kamp wat wel voor wat praktische ongemakken zorgde. Niettemin werden we mooi geïnformeerd door de instanties waar ze mee weg gingen. De verloren voorwerpen van het Chiro-kamp in juli moeten we nog ophalen….

Mijn zomer stond vooral in het teken van lezen, soms onder een dekentje, soms in een strandstoel maar meestal met koffie naast me. Ik ben ondertussen ook weer met Goodreads begonnen om nieuwe boekentips te verzamelen. Ondertussen ben ik bezig met “Vers water voor de bloemen” van Valérie Perrin. Een echte pageturner! Ik kan geen treffelijke Nederlandse term vinden voor pageturner, wie helpt?)

Twee weken hadden we maar één kindje in plaats van twee toen ze elkaar afwisselden om op Kazou-kamp te gaan. Onvoorstelbaar hoeveel kalmer het dan is in huis! Beide boys zijn knuffeldieren dus compenseerden ze dat alvast voor elkaar!

Haarspeldbochten in de Oostkantons brachten ons nog op een driedaags tripje in de laatste week van augustus. Ik zal altijd opkomende misselijkheid moeten wegpuffen bij zo’n baantjes maar het is het altijd waard.

Rechts op de foto zie je hoe typisch mijn jongens met elkaar omgaan. Soms spelen ze samen (lees: fake-vechten-Cobra-Kai-style), soms zouden ze elkaar de kop inslaan (lees: Brullen naar elkaar: “Jij bent irritant!”). We moeten wel eens arbitreren maar ik laat ze ook soms gewoon ruzie maken. Op zich is dat ook het aanscherpen van sociale vaardigheden.

Linus ontmoette Brihang na een rooftopconcert in Watou. Het was redelijk cute om te zien hoe hij meezong met sommige nummers die we veel opleggen in de wagen. Toen hij naar huis wandelde met de handtekening zei hij zuchtend: “Nu is mijn leven compleet”.

Beide jongens groeiden uit hun kleerkast waardoor ik met allebei ging kleren shoppen. Vooral Ilja begint een eigen stijl te ontwikkelen waardoor ik het mij niet meer echt kan permitteren om zomaar iets mee te brengen van de winkel zoals ik vroeger wel eens deed. Ik vind het wel fijn om te zien hoe hun eigenheid zich toont via hun kledingstijl. Alleen blijft het wel moeilijk om broeken te vinden, ze hebben beide een smalle taille en lange benen.

Als ik de zomer een kleur zou moeten geven dan koos ik resoluut voor geel ook al was ze soms wel eens grijs of zelfs pikzwart met bliksemschichten.

En welke kleur had uw zomer?