Erase and rewind

Wie -net zoals ik- ergens in de 90’s is opgegroeid hoort meteen The Cardigans op de achtergrond spelen bij het lezen van de titel van dit postje. “Erase and rewind, ‘cause I’ve been changing my mind”.

De laatste keer dat ik iets schreef met dit in de titel was vlak nadat ik via email gedumpt werd door mijn toenmalige crush. Je leest het goed: via email. Het was pre-smartphone-tijdperk maar gelijk hoe, dumpen doe je toch niet via mail. Indertijd was dat een mini-dramaatje, maar ik kon me er vlotjes over zetten door letterlijk van Erase And Rewind te doen en hem uit mijn leven te schrappen. Ik heb die vent ook nooit, maar dan ook nooit meer teruggezien na die korte relatie.

Soit, tot zo ver dit intermezzo. Het is in die twaalf jaar dat ik hier blog waarschijnlijk nog nooit voorgevallen dat ik iets schrijf over vorige relaties. Er zijn er wel enkele geweest en mijn redenering is altijd “Je moet altijd enkele keren missen voor je het juiste vindt”. Een man die dumpt via email is niet iemand waar ik mee verder wil, dus dat was “een schone kuisinge”.

Erase and rewind dus: er staan een vijftal semi-afgewerkte stukjes in concept in WordPress, vier keer zoveel in Google Docs en niets daarvan komt online. It’s a dry spell! Niets loopt momenteel. Zowel het schrijven als het podcasten staat volledig op een laag pitje, de goesting voor het podcasten is ook eventjes weg. Tel daarbij dat ik me enkele jaren geleden heb voorgenomen om niets meer tegen mijn goesting te doen en dan krijg je dit.

Ik lees wel enorm veel de laatste twee maanden. Het installeren van de app van Goodreads heeft me weer in een nieuwe leesflow geduwd, ik ben meer up-to-date als het gaat over de nieuwste romans. Mijn leesstapel is momenteel drie boeken hoog maar ik geraak er wel. Meestal lees ik non-fictie beneden tussen de soep en de patatten en hou ik de fictie voor bij het slapengaan. Momenteel lees ik wel twee romans door elkaar waardoor ik soms wel eens moet switchen in mijn hoofd tussen de verschillende personages. Boven op mijn e-reader lees ik “Lessen” van Ian McEwan en beneden ben ik bezig in “De gebroeders Maxilari” van David Pefko. Na “Het Voorseizoen” en “Daar komen de vliegen” wist ik dat ik geen Pefko meer aan de kant ging gooien, ik reserveerde zijn nieuwe boek dan ook meteen in de bib.

Maar uiteraard betekent dat niet dat ik ga stoppen met schrijven of content maken. Dat zit in me en dat zal er nooit uit gaan. Ik ga gewoon enkele zetjes nodig hebben om nog eens in actie te schieten, soms komen die vanzelf, soms reikt iemand me die aan. Zo kreeg ik vorige week nog een interessant mailtje rond de poëzieweek in januari 2024, dus ik kruip wellicht wel weer in mijn pen. Gewoon eventjes de juiste ingang zoeken!