Haasje over

Als je de juiste volgorde vindt,

de cijfertjes tot een prachtig beeld verbindt,

kunnen we haasje over hoppen

en zonder omkijken

met dit spelletje stoppen.

Deze foto nam ik in de hal van de academie waar ik op vrijdag op mijn zoon sta te wachten. Ik heb geen idee wie het werkje maakte maar het sprak me meteen aan. Voor mij is het beeld van de kinderen die haasje over doen in combinatie met de manier waarop dit beeld ontstaan is een mooi voorbeeld van hoe zorgeloos het kinderbrein is.

Als kind waren de enige puzzels in het leven diegene veel te veel stukken of de kruiswoordpuzzels in de Jommekeskrant. We hopten van de ene activiteit in de andere zonder veel om te kijken. Die ongerepte zorgeloosheid verdwijnt gaandeweg en pas later hebben we door hoe waardevol die was.

Ik besef heel goed dat niet alle kinderen het zo goed hadden en dat er ook gezinnen zijn met veel zorgen. Gezinnen waar kinderen helemaal niet van het ene naar het andere kunnen hoppen. Ergens wisten we ook dat dat bestond maar in onze onschuld konden we nooit bevatten in welke mate dat effect op hen had. Laat nu net die laatste zin een voorbeeld zijn van hoe de onbezorgdheid in ons leven speelde.

Als je net als ik op een pure, liefdevolle manier kan opgroeien vormt dat een basis die je heel je leven meedraagt. Het feit dat ik een positief zelfbeeld heb en een bepaalde zelfzekerheid meedraag komt ook deels voort uit het feit dat ik altijd goed omringd ben geweest door mensen die in mij geloofden. Daardoor ging ik automatisch ook in mezelf gaan geloven. Dat is lang niet overal zo, en ik kan alleen maar hopen dat ik diezelfde basis kan meegeven met mijn eigen kinderen. Hoe graag we het ook zouden willen: we hebben nooit vat op de buitenwereld. Maar we hebben een groot aandeel in wat er binnenshuis gebeurt, soms gaat het vanzelf en voed je op uit je eigen overtuigingen, maar soms is het niet zo evident en vraagt het wat denkwerk. Zeker met een opgroeiende puber in huis is het bij momenten heel bewust gaan stilstaan bij een bepaalde aanpak.

Ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken dat het ouderschap een grote bron van twijfel is bij mij maar ik voel meer en meer dat het alsmaar beter gaat. Het is pittig bij momenten maar ik blijf er vertrouwen in hebben dat we ook deze periode gaan doorkomen.