Pick-ups en porren

Ow, ik was hier niet meer sedert 10 december! Ik moest even mijn ogen dichtknijpen zodat ik me kon focussen op hoe lang dat eigenlijk geleden is. Eigenaardig genoeg lijkt het voor mij eenvoudiger om uit het hoofd te tellen als ik daarvoor mijn ogen dichtknijp. Alsof de bewerkingen niet door beelden mogen onderbroken worden ofzoiets.

Ik begin het concept van de winterslaap meer en meer te begrijpen. De voorbije zeven (acht?) weken zijn niet gebeurd. Ja, er was de kerstperiode en daarna de jaarovergang (gelukkig nieuwjaar by the way….). Ik nam ook al wat verlof op in de kerstvakantie maar dat lijkt nog sneller te gaan vind ik.

De voorbije weken voelden als een eindeloze carrousel van opstaan – koffie – kinderen uit bed krijgen – werken – thuiskomen – eten – kinderen – serietje kijken – slapen. Ik zet er heel bewust streepjes tussen want net in die streepjes vond ik wel wat momenten voor mezelf. Het is te zeggen: ik pakte ze. Maar het was vooral mijn fysieke staat die werd verzorgd. Afgezien van de ijsweek bleef ik wel netjes doorsporten en zo goed als het kon met de fiets naar het werk gaan maar mijn ziel werd te weinig gevoed. Dat voel ik aan elke vezel in mijn lijf. Deze blog is er het mooiste bewijs van: ondervoed en magertjes.

Mijn lieve vriendin Kelly gaf me recent nog een virtuele por (oh waar is de tijd van het porren op Facebook? Porren is irl al niet zo aangenaam, laat staan dat het online gebeurt). Niet dat haar gepor me irriteerde, ik heb haar namelijk zelf gevraagd om dat regelmatig te doen. Maar ik reageerde nogal vrats met “Ahja, niet goed hé” toen ze me vroeg hoe het stond met mijn dagelijkse schrijven.

In mijn beleving was ik misschien niet veel bezig geweest maar toch stond mijn schriftje vol met woordenbrouwsels, halfslachtige zinnetjes en pick-ups. Met pick-ups bedoel ik niet de toestellen waarop je een LP kan afdraaien, maar woorden die ik ergens oppikte en die de basis vormden voor een eigenzinsel. Maar het vlotte niet zoals anders. Haar gepor is eigenlijk een daad van liefde, ze weet namelijk dat ik moet schrijven om mijn hersenpan te reinigen. Speaking of reinigen: ik stap binnenkort weer over op poetshulp. De winterslaap deed ook geen goed aan de staat van mijn huis. Ik heb er lang tegenop gezien omdat ik me het geregel ontzag. Ik weet uit het verleden dat het enorm fijn thuiskomen is in een proper huis maar dat er ook veel frustraties waren (“Ik ben ziek” “Er kan niemand komen vervangen” of “Ik zend iemand anders maar op een ander uur”…) en gelijk hoe was dat soms wel een bron van stress. Huishoudhulp zou net het omgekeerde effect moeten hebben dus ik bekijk het wel een beetje vanop een afstandje voor ik sta te juichen over mijn beslissing….

Waarom heb ik het gevoel dat ik off topic ben gedwaald?

Ohja, porren.

Ik was vroeger een “porrer”. Mensen warm maken om ergens aan mee te doen, zelf zaken (co-)organiseren, WhatsApp-groepjes onderhouden, een opleiding hier en daar. Het voelt pijnlijk confronterend als ik het hier zo neerschrijf. Auwtch, schrijven kan dus ook een ander effect hebben dan louter reinigend. Ergens onderweg is het leven er tussen gekomen. De porrer werd de geporde. En ik voel wel dat dat nog in me zit om uitdagingen van dicht te bekijken en voor mezelf kritisch uit te maken “of ik ze ook zou kunnen”. Dus als mijn vriendin me een virtuele duw geeft veer ik wel redelijk snel op en neem mijn stylo ter hand. Er staan ook heel wat teksten te verkommeren in het vak van de concepten. Niet dat ze perfect moeten zijn maar ik werkte gewoon niet door omdat de tijd of energie ontbrak. Veel is ook niet voor publicatie vatbaar. Ik hanteer nog altijd de “Mag mijn chef dit lezen?”-regel voor mezelf alvorens ik iets online publiceer.

Dus om terug te keren naar het voeden van mijn ziel: ik vermoed dat de komende periode er één zal zijn van de juiste balans vinden tussen onder- en overprikkeling. Er is een bepaalde input nodig bij mij om me te triggeren tot creatief bezig zijn maar tegelijkertijd lukt het me niet als ik overprikkeld ben. Te weinig input zorgt voor te weinig output. Dus de juiste hoeveelheid van beide zal nodig zijn om mezelf content te houden.

Dat en een por hier en daar.