En wat heeft Anke Buckinx mij eigenlijk feitelijk misdaan?

Ik hoor het direct: de radio in het zwembad staat een tikkeltje te luid deze morgen. Anke Buckinx kwekt er vrolijk op los op Joe in de ochtend. Ze vertelt razend enthousiast over haar nieuwe podcast “De Mutti’s” waarin ze met een aantal andere vrouwen over het moederschap in al zijn facetten gaat praten. Ik moet opletten dat ik me niet verslik bij mijn diepe zucht daar in het water.

Naast me in baan 6 springt een kerel met een man-bun in het water. Zie ik het goed? Is dat Matthieu Bonne? Ik probeer niet te staren terwijl ik rustig mijn baantjes trek. Hij is duidelijk een sporter. Hij crawlt, hij slaat, hij overheerst het water. De strijd die hij met het sop voert wint hij met de vingers in de neus. Anke wordt ondertussen geprezen door Sven voor haar openhartigheid nadat ze een gênante ouderschapsanekdote deelt met heel Vlaanderen. In baan 5 doe ik altijd maar verder terwijl in baan 6 de Matthieu-look-a-like voor heel wat deining in het water zorgt. Hij neemt zijn keerpunt heel professioneel, ik moet denken aan een zeehondje dat kopje onder gaat voor het raam van een groot aquarium.

Een slanke deerne in een prachtige Hawaii-bikini komt het sportbad binnengewandeld. Haar waanzinnig lang krulhaar bindt ze samen voordat haar gebruinde lijf het water inglijdt. Terwijl ik rustig blijf verder zwemmen denk ik aan Anke Buckinx. Waarom enerveer ik me aan haar? Wat heeft Anke Buckinx mij misdaan dat ik zo moet rol-ogen? Anke is volgens mij best wel een braaf mens. Toch een mens met een goeie inborst, althans zo komt ze toch over op de radio. Tijdens het 25-meteren voel ik naast ergernis ook een schaamte over die ergernis. Matthieu Bonne trekt er zich niets van aan en probeert als een bezetene eigenaar te worden van baan 6. De slanke deerne zwemt intussen gracieus -hoe kon het ook anders?- op haar rug in baan 2. Hoe goed kan je eigenlijk staan met een bikini? Sven en Anke draaien ondertussen Ed Sheeran en het enige wat ik hoor voor de komende 75 meter is “Azizam” en hoe ik hem “op de floor moet meeten tonight.”

Weet je wat het is met Anke Buckinx? Ze is aanwezig. Ze is jolly. Ze is speels. Ze kwebbelt erop los. She’s everything i’m not. En net dat enerveert me. Ze triggert iets bij me, een kant die ik misschien wel meer zou willen hebben. Een klein beetje van Anke’s enthousiasme zou mij wel goed staan. Maar kijk, het is ok. We zijn allemaal anders. Er zijn Ankes en er zijn Lieses. Er zijn vrouwen die zich beter voelen in een veilig zwart badpak van de decathlon en er zijn deernes die een palmboombikini rocken.

En daar, in baan 5, trappelend in het deinende water veroorzaakt door misschien wel Matthieu Bonne, gooi ik mijn ergernis rond Anke Buckinx over (de) boord. Want Anke Buckinx…die heeft mij eigenlijk niks misdaan.