Page 2 of 2

Geplaatst op

terra halleluja!

Een drukke morgen op het werk, een kind dat een beetje ziek is en uit zijn smeet is, half en half beginnen panikeren dat er nog niets geregeld is voor de gasten die morgenavond komen eten, thuiskomen en zien dat er ECHT nog veel werk is tegen dat de gasten morgenavond komen eten, een kind dat er nog een schepje bovenop doet en zijn spaghetti liever van zijn eetstoel plukt dan te happen naar de aangeboden lepel, spaghetti die niet alleen op diezelfde eetstoel vliegt, maar zich ook de volledige keukenvloer eigen maakt, dingen die uit je handen vallen omdat je moe bent van de nacht te doen, niet weten wat klaarmaken voor je gasten morgen….op zo’n moment is er maar één heil: mondje afvegen, babyfoon aan, baby in bed en zelf: HET NOENETUKSJE.  Na dat tukje lees je dat je favoriete kaaswinkel nog niet in verlof is (godzijdank), krijg je tips voor heerlijke broodjes erbij, blijkt de kleine nog te slapen waardoor je nog even tijd hebt om tot jezelf te komen, is het ineens heel wat afgekoeld buiten waardoor je eindelijk de deuren kan openen, kom je beneden en merk je dat het eigenlijk vooral de keuken is, ben je op slag betergezind….noenetukskjes zijn de max.  Lazy-housewife-kaasplanken ook, surtout als ze vandaar komen!

Geplaatst op

Over brol en schuiven

In ieder huis waar ik al gewoond heb heb ik er één gecreëerd denk ik: een brolschuif.  De enige schuif waar alles in terechtkomt dat elders precies geen plaats lijkt te vinden.  Het materiaal dat te min is om bij het bestek te behoren “Oh neen, we gaan toch geen plaklint herbergen?” fluistert de vork dan waarschijnlijk tegen de messen.  In de brolschuif liggen in mijn geval 5 rolletjes plaklint, allemaal reeds begonnen.  Ze liggen niet bij elkaar, neen, ze liggen over de volledige schuif verspreid.  Samen met de pritt, de 7 luciferdoosjes en het verloren pakje zakdoekjes.  Het is in die schuif dat ik een schoenlint moet gaan zoeken want blijkbaar liggen er massa’s in te wentelen.  Ooit waren die mooi opgerold….ooit was die schuif leeg.  Er zijn van die dagen dat de schuif mij tegensteekt.  Vooral als ik ze opendoe en ze niet helemaal kan openen omdat er iets stropt aan de achterkant ergens.  Vermoedelijk kan ik het zo’n 9 keer verdragen dat het stropt.  De 10e keer graai ik tot ze weer openkan.  Vandaag is de druppel.  De prestigevorkenschuif kreeg een blinkbeurt, de brolschuif kan niet achterblijven. 

Het blijft een brolschuif, maar als je nu een rol plaklint nodig hebt, links boven te vinden.  Lucifers?  Rechtsboven, zo’n 8 doosjes.  Iemand een pedaalemmerzakje nodig?  In de schuif mensen, gewoon even optrekken.  En goed rollen dat ze doet, zjoef open, zjoef toe, zjoef nog een keer open om nog eens te kijken en dat allemaal zonder stropping, zonder ergernis….met brol.