triestige hoerenlopers zijn grappig

Als jonge mama is het al eens slepen en sleuren.  Nu besef ik, nadat ik de vorige zin typte, dat “jonge mama” twee betekenissen heeft en ik eigenlijk bedoel “mama met een jong kindje”, zo superjong ben ik ook niet meer, maar misschien wel nog superjong in vergelijking met anderen, maar misschien ook wel al “oud” in de ogen van de echt jonge mensen.  Slepen en sleuren dus.  Ik verleg ook telkens mijn grens door er altijd een schep bovenop te doen.  Ik ga naar de colruyt, naar de apotheker en naar de bibliotheek allemaal in één trek, binnen de tijdspanne van bijna-ééjarige-is-wakker en bijna-éénjarige-moet-terug-in-zijn-nest.  Best wel een challenge, dus het vergt enig berekeningsvermogen en openingsurenbekijkerij.  Ik hoor sommigen met kinderen in zichzelf denken “jongsje toch, moet jij daar nu eigenlijk over lullen, we hebben het allemaal gedaan, stop met zagen, ik doe 7 plekken in die tijdspanne”.  De lievere mama’s zijn bevestigend aant knikken en daarna zo éénmalig met hun hoofd aan het schudden  “ik begrijp u, ’t is allemaal waar wat je zegt”.  Degenen zonder kinderen denken waarschijnlijk “maar wat is dat nu, je steekt dat kind in die autostoel, doet al je comisjes en als je klaar bent ga je nog samen een crèmeke lekken”.  Typisch voor mij, ik krijg altijd een positief gevoel als ik erin slaag om al mijn boodschappen te doen, Ilja content te houden, tijd te kunnen nemen om op mijn gemak alles te bekijken in de winkel en mezelf geen lumbago te bezorgen.  Dat ik vandaag de auto propvol gestoken heb met colruytgerief bovenop de wandelwagen (kon niet anders),  was geen probleem.  Mijn praktisch brein had alle lichtophefbaar gerief op die wandelwagen gezet.  Het vergde dan ook een beetje gymnastiekoefeningen om alles dat ik net had ingeladen terug uit te laden om de wandelwagen eruit te halen (ik ga een kind van 10kg helemaal niet de volledige bibliotheek ronddragen met het risico dat hij een volgestouwd schap dvd’s naar beneden laat kletteren, neen, de wandelwagen in jij kleine bandido) maar het ging smooth…alles ging chilly willy, de zon scheen, de kleine was content.  Nadat ik het eindelijk Ilja in de kar had gezet, alles dat uitgeladen was terug in de wagen had gegooid, de dvd’s en boeken had verzameld, mijn handtas had bij me getrokken, kon ik eindelijk op het gemak, de zon op onze smoel, vertrekken naar de bibliotheek.  Er kon zelfs een bulderlach vanaf bij Ilja.  Hij beseft nog niet dat je eigenlijk moet gniffelen als je iemand aan de deur ziet trekken van een vervallen hoerenkot om daarna teleurgesteld terug af te druipen.  Het was verdacht kalm op het bibliotheekplein, geen schuifdeuren die open en dicht gingen, geen mensen die slepen met stapels boeken….ik moest echt nog tot aan de deur lopen om het door te hebben dat het gesloten was ”Op 14 juni is de bibliotheek gesloten voor een teambuilding”  Ohja, “godver” weergalmt goed op het bibliotheekplein in Ieper, maar ik bleef er rustig bij, ik ben in congé, geen stress….in mezelf voelde ik wel even mijn maag opspelen maar het is goed gekomen, ik ben nog steeds goedgezind.  Ik had zelfs nog tijd over toen ik thuiskwam om vers eten klaar te maken voor de boefbeer.  Life is good.