Maar van de chicken wings van haar vrienden smul ik maar al te graag!

Peggy’tje, het gaat er precies niet zo geweldig goed mee.  Haar kam hangt al twee dagen plat en ze is niet in haar gewone doen.  Had ik niet ergens gehoord dat kippen met een platte kam zich niet zo goed voelen?  Ze verschuilt zich ook onder haar boog.  Als ik naderbij kom doet ze niet haar normale springtegendendraad-moves.  Normaal springt ze omhoog, klampt zich vast met haar poten aan de draad terwijl ze tegelijk met haar vleugels slaat.  Ik schrik me altijd kapot als ze dat doet, ook al weet ik dat het zal gebeuren.  Ze heeft ook geen kippenmanieren, eerder ik-heb-teveel-gedronken-gisterenavond-en-ben-er-nog-altijd-niet-goed-van-manieren.  Peggy woont hier al langer dan wij.  Toen we het huis kochten zat ze hier als een koningin te rijk in een kiekenplein dat de helft van de tuin in beslag nam.  Ze werd Peggy genoemd naar Peggy uit “Thuis”.  Nu lijkt ze ziek.  Of oud misschien?  Hoe oud ze juist is, ik zou het niet weten.  Wij hebben ze al drie jaar en half.  Zou dat oud zijn voor een kip?  Als ik denk dat één van mijn kippen zich niet zo fit voelt dan denk ik meteen:”wat als ze doodgaat?” Wat doe je met een dode kip?  Begraven?  Hoe kun je een kip begraven zonder dat de kat of de buurtkatten het dier weer opgraven?  Opeten is al zeker niet aan de orde.  Niet alleen omdat ze misschien een ziekte heeft, maar ook omdat ze ons huisdier is.  Ik zie niet iemand direct hondenbillen eten, dus mijn eigen kip ga ik zeker niet opeten.  Laat ons hopen dat ze morgen weer genezen is.  Dan hoef ik die doemgedachten niet voor werkelijk te houden.