De man die alles kan!

Deze morgen werd ik gewekt door Jimmy B.  Hij bleek een vent te zijn.  Vreemd genoeg kreeg ik na een bijna slapeloze nacht toch een glimlach op het gezicht.  Wie wordt nu niet welgezind van Jimmy B?  Bij de thuiskomst van het werk deze middag kon mijn koortsige zoon meteen zijn bed in, moeder plooide zich in de kamer ernaast ook onder haar eigen donsdeken.  Draai het of keer het hoe je wil, je eigen bed is toch het beste ter wereld.  Ik sliep reeds een aantal keer in hotels en bij anderen thuis en toch…mijn eigen bed voor president!

Het huis lijkt ontploft na een werkweekend maar het kan me weinig schelen, ik doe het morgen wel.  Eerst tijd maken voor wat echt belangrijk is: mijn maag.  De koffieverslaving tracht ik binnen de perken te houden door nu en dan eens voor thee te kiezen.  Of dat veel beter is…voor mijn gemoed alleszins wel.

Ik kreeg deze week ook een prachtige bestelling binnen.  Gemaakt door de bewoners op het werk (ter info: het is niet de pop):

 Das handig zo’n stoeltje, je kunt al eens iemand inviteren.  Meet Elvis.

 Nog een bestelling, in de brievenbus deze keer:

 Inderdaad, ik druk nog steeds foto’s af en steek ze in een oldskool fotoalbum.  Al moet ik toegeven dat ik dat enkel doe voor de foto’s van Ilja.  De foto’s op mijn laptop van feestjes en dergelijke dienen als drukmiddel bij vrienden voor als ik ooit eens geld moet aftroggelen…

 Een derde bestelling kwam ook binnen:

De mijn-vingers-zijn-te-dik-voor-deze-telefoon-telefoon.  Ik dacht dat ik een vat vol frustraties zou zijn bij de ingebruikname maar het gaat wonderbaarlijk goed, al moet ik nog het volume van mijn wekker herinstellen.  Al twee middagen op rij schiet ik recht alsof men met een naald in mijn hiel prikt om dan als een halve gekookte naar het toestel te gaan graaien.  Voorlopig zonder breuken.  Je ziet het, een radiowekker blijft de beste keuze, al moet je er dan soms eens Jimmy B bijnemen.