Nooit te oud om te leren

Ik denk teveel na.  Over een carnavalspak voor Ilja voor volgend jaar al bijvoorbeeld.  Spontaan komt er zo’n groot oranje pompoenpak in mijn gedachten op maar tegelijk denk ik ochère dat manneke, subiet valt hij om en geraakt hij niet meer recht doordat hij de hele tijd weg en weer rolt in zijn kostuum.  Het is al geen volledig jaar meer voor hij naar school moet, mijn hart breekt nu al, met zijn boekentasje en een fluohesje tot op zijn knieën in de rij lopen.  Wat ga ik dan doen op mijn vrije dagen?  Nu zijn die gevuld met achter zijn gat lopen en tegelijkertijd iets trachten te koken zonder dat hij aan de oven prutst of met mijn aardappelen aan de haal gaat.  Misschien wordt het tijd om weer iets verder te studeren?  Het ligt precies al ver achter mij, dat gezwoeg op een eindwerk en het blokken voor de examens.  Ver genoeg om er weer zin in te krijgen?  Of krijg ik instant een kokhalsneiging als ik mijn blauwe boekentas weer opeis bij Pieter die hem nu als werktas gebruikt?