- Dat het toch soms godgeklaagd is (oeioei het begint al, Brusselmans) hoe lang je moet staan wachten aan een zebrapad. Mèt een 20-maandertje aan de hand èn in de vrieskou. Dan stoppen ze aan de linkerkant van het zebrapad en dan moet je begot nog vier auto’s afwachten tot er aan de rechterkant ook iemand stopt. “Maar loop dan gewoon stoer over, ze zullen wel remmen” hoor ik mensen vanachter hun scherm denken. Met een peuter? Nee, toch niet.
- Dat “Kaatjes Tralalaatjes” verdikke een oorworm is. Net als al die andere peuterliedjes die keer op keer herhaald worden. Schuddebol je mee?
- Dat veel mensen lijken te denken dat Marbel naar ons oude huis is teruggelopen. Maar ik vind 3km precies wel ver om terug te keren? Of kunnen katten dat? Die kat kom weer, die kon nie langer wach, die kat kom weer, de volgende dag. Bobbejaan moet die foute zin toch ergens uitgehaald hebben?
- Als mijn lief “to sax or not to sax” op zijn facebookpagina post, polst hij eigenlijk naar de firma Sax die ondertussen verkozen werd om onze badkamer te voorzien. Dat betekent niet dat hij saxofonist wordt. Drummen is al voldoende, gelukkig kochten we deze keer een huis op de buiten, zo kan hij ongestoord de vogels wegdrummen van de velden.
- Dat ik weer in de ban ben van nog maar een Murakami. “Hij leek dan nog het meest op een door het leven getekende tovenaar die gniffelend aan een onheilspellende toverspreuk werkt.” Sommige zinnen worden nog mooier naarmate de aantal keren dat je ze herleest. Peter Terrin is er bij mij ook in geslaagd om zijn Post Mortem meteen te willen herlezen nadat ik de achterflap dichtsloeg. (Amaai, die zin is echter niet om drie keer te herlezen). Maar de 1Q84-trilogie ligt al sinds kerstmis ongeduldig klaar om verorberd te worden, soms zag ik in mijn ooghoek Boek 1 al lichtjes opspringen van mijn nachttafel. Zoals een kind dat ongeduldig zijn vinger opsteekt als hij het antwoord op de vraag van de juf weet. “Pick me, pick me!”
- “We moeten iets bedenken, hoe lossen we dit op?” Godver zwijg Kaatje!
- Dat hoogtepunt 1 en 2 van de verbouwing in het zicht komen: de vloer en de keuken…binnen exact een maand komt de camion van Eggo opgereden. Met mijn nieuwe keuken! Sméagol-my-precious-gebaar. Of Mr Smithers voor wie Sméagol niet kent. “Yeeeezzzz”!!
Geplaatst op
morgen zal er weer een blablablaatje zijn
Shout your heart out 
Geef een reactie