op de zulle, zoals voorspeld

Deze keer begreep ik wel wat ze wou zeggen, ik had geen kattentranslator nodig om te weten dat ze “Eten!” riep “En een beetje rap!”.  Ze had het nog niet moeten miauwen, ik zag het aan haar lijfje dat, samen met mijn hoop dat ze nog zou terugkomen, enorm was geslonken.  Maar kijk, die kat kwam weer!  Het vreemde aan het verhaal: de laatste keer dat ik haar zag had ik geprobeerd een rood stukje plaklint uit haar vacht te prutsen.  Deze morgen, toen ze na twee weken terug “thuis” kwam, zat het rode plakkertje nog steeds in haar frakske.  Soit, de Marbel is teruggerold, dat is het belangrijkste.  In de twee weken dat ze weg was is er het één en ander gebeurd in ons huis.  De elektriciteit werd goedgekeurd, ook de schouw werd gekuist met als resultaat een berg dode vogels, pluimen en takken (aantrekkelijk!).  Het plafond werd afgekapt en er werd PUR gespoten op de vloer.  Mijn lief zit waarschijnlijk in zichzelf te roepen “En dat! En dat! En nog dat ook!” (vul zelf maar enkele werkjes in die ik vergeten ben)   Deze week komt de plakker en volgende week de vloerder.  En morgen ben ik na een vrij weekend gevuld met weggaan, ellendig in de buik zijn, extreem veel slapen, plafondplaaster opkuisen en een berg herwonnen Marbelliefde terug de opvoedster.