en check vooral mijn nieuwe brievenbus – checkt da maat, checkt da!

Ze keken nogal meewarig naar me toen ik aan ons huis toekwam om mijn nieuwe ramen in opbouw te gaan inspecteren.  “Ik ben . . . de baas hier” was het enige dat ik kon uitvinden om hun onderzoekende blikken te beantwoorden.  We schoten alledrie uit in een lach en moesten er grote pinten bij betrokken zijn, we sloegen ze ogenflikkend tegen elkaar “Santé matey!” (daarna zou ik stiekem het schuim aan mijn broek trachten af te vegen).  De effectieve baas –degene die me de factuur zal voorschotelen dus- die had me gezegd dat ze in feite geen voordeursleutel nodig hadden om te beginnen.  “Een koevoetje eronder en we zijn meteen vertrokken!”  Ik had er niet bij stilgestaan de laatste keer dat ik Marbel ging eten geven, de sleutel mag de vuilnisbak in, er zit een nieuwe voordeur in ons huis.  Net als een nieuwe vloer, een nieuwe keuken, een nieuwe poort, nieuwe elektriciteit, nieuwe verwarming en binnenkort een nieuwe badkamer en rond om rond nieuwe ramen.  Als je erbij stilstaat. . . op 27 december werd onze akte getekend. . . we zijn nog geen drie maanden verder en het einde van de verbouwing komt al in zicht.  Het gaat razendsnel!  Binnenkort kan ik beginnen aan het inplannen van al die bedankingsetentjes. . . we zijn zoet voor een jaar denk ik!