Boeken – Boiler – Blank – Brandweer – Bescheten

Zeven jaar geleden woonde ik boven een krantenwinkel.  De mensen in de straat noemden het “de boekenwinkel” omdat er in die côté van de stad nergens een boek te bespeuren viel en ze er “SOS Piet deel 1” verkochten.  Ik zou er nog kunnen bij vermelden dat de verkoper in de boekenwinkel beter “SOS Geurige Oksels” voor zichzelf mocht inkopen, maar misschien is dat een beetje te grof.  Laat ons zeggen dat ik dit item op het appartement erboven zal houden.  Misschien wordt deze blogpost wel een reeks, want over dat appartement zou ik wel meerdere postjes kunnen schrijven, er viel elke dag wel iets te beleven.  Hadden ze de boekenwinkel nog maar pas overvallen voor sigaretten, ze deden het twee weken later nog eens.  Of het was de marginale buurvrouw die lawaai maakte of de criminele buurman die ladderzat zijn vrachtwagen voor de poort/halfweg de baan parkeerde.  Ook de twijfelachtige staat waarin het gebouw zich bevond mag vernoemd worden.  Ok, ik huurde dat rechtstreeks aan de eigenaar en die vroeg er 358 euro huur voor.  Als alleenstaande was dat een zegen, want vind maar eens iets waarbij je je niet in de schulden moet werken.  De 8 euro was voor de brandverzekering of zoiets, iets dat hij duidelijk uitgevonden had om nog meer geld te kunnen krijgen, de kleinzerige krempekloot.  Ik vermoed dat hij al dood is nu, misschien was hij wel al dood toen ik het huurcontract ging gaan tekenen, zo zag hij er alleszins soms uit.  Op een gegeven zaterdagochtend werd er hardhandig en dringend op de bel geduwd.  Lees: iemand belde alsof er een hond in zijn kuiten aan het bijten was.  Mijn toenmalig lief en ik sprongen uit het bed.  Ik voelde direct wat er mis was, ik stond met mijn voeten in het water.  Strompelend en een beetje in rep en roer haastte ik me om de deur te openen en daar stonden 6 brandweermannen. “Is uw bad aan het overlopen juffrouwtjen?” “Eih?  Mijn bad?”  Half wakker keek ik in het rond, ik zag water, overal water.  Alles stond blank in het appartement.  De boiler had de geest gegeven en in de boekenwinkel sijpelde de inhoud ervan door het plafond.  Fantastisch.  De brandweer bleek heel bedreven in het opkuisen van kleine appartementjes die blank stonden, want welgeteld 8 minuten later was al het water weg, was mijn tapijt al aan het beschimmelen en kon ik beginnen de verzekering te contacteren.  Gelukkig was ik wel goed verzekerd en werd alles vergoed.  En je zou denken…een mens komt dat maar één keer tegen in zijn leven.  Neen, andere mensen komen dat maar één keer tegen in hun leven.  Maar das een ander verhaal. . .