Fondantgefoeter

13u: Ding Dong.  Het gebeurt niet veel dat er onverwacht wordt aangebeld waardoor het extra spannend is om de voordeur te openen uiteraard.  Een Nederlandssprekende Waal gaf mij een pakketje “Mevrrrrrouw, ierrrr tekenen astublieft”  Oeeeh een cadeautje!  Nog spannender dan een onverwachte deurbel! “Ed ies een cadeautje van Eggo keukens” Hij zag dat ik mij moest inhouden om niet op en neer te gaan springen.  Een keukenkastdeurtje?  “Oei, verrrrwacht niet te veel hé mevrrrrouw, het is een kleine dingetje als bedanking voorrrr uw koop van keuken”.  De doos werd al opengedaan nog voor ik zijn balpen teruggaf.  Het was een handdoek, een kookwekker en. . . een doos chocolaatjes.  Kijk:

Ok.  Ze leveren een doos chocolaatjes, zo net rond de middag, mijn moeilijkste moment om niet aan chocolade te denken.  We spreken niet over een mini doosje chocolaatjes.  Er zitten er 36 in.  Ja, ik kon het niet laten om ze te tellen, het zijn chocolaatjes, ze zijn gratis en ze proppen ze nog net niet in je mond, zo’n dingen houden mij bezig.  Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken.  Zodoende ging het proeven van start.  Om daarna in mineur te eindigen.  Shit, slechte smaak!  Echt, van die zwarte chocolade die zo’n bittere nasmaak geeft, zo’n vieze verhemelteplakboel.  Tju toch.  Het hele moment verpest.  Nu sta ik daar, in de keuken van mijn leven,  met nog 34 van die chocolaatjes (want ik kon het natuurlijk niet laten om er nog één te proeven om toch zeker te zijn dat ik ze echt niet lust!) . . .