Start to keep distance

Oh yes, i’m doing it!  Drie keer per week terug gaan joggen, in de fijne boerenstraatjes hier.  In den beginne waren het kale velden, nu groeien er vooral maïs.  Elke keer zijn ze een kopje groter, elke keer voel ik me nietiger bij die giganten.  Ze vormen muren, bedreigen me met hun gestalte, tegelijkertijd voorzien ze mij van schaduw.  Ik ga ze nog missen als ze neer gaan.

Drie keer per week!  Je mag mij complimenteren hiermee, je mag.

Ik vraag me ook telkens af hoeveel dieren ik vermoord bij het lopen.  Zeker als ik net op tijd een slak kan ontwijken

of is het al te laat?

Ook de achterbuur profiteert van het mooie weer om met zijn parapente op te stijgen, hier in het veld achter ons huis.

“Kijk!  Vliegje!”

Oh en dit kon ik enkele weken geleden aan de kassa van de Aldi gebruiken:

Niet te doen hoe sommige mensen maar geen afstand kunnen houden aan de kassa.  Zette ik een stap vooruit om meer ruimte te krijgen, hij deed net hetzelfde.  Ik voelde zijn adem tot in mijn nek, draaide ik me om ik kon waarschijnlijk zijn neusharen tellen.  Creep!