Sinds de zomer van 2016 draag ik een Fitbit.  Sommige mensen vinden dat een dwaas ding en vragen zich af of dat eigenlijk enig nut heeft.  Het ziet er ook lelijk uit volgens anderen.  En daar moet ik ze wel een beetje gelijk in geven, het ziet er eigenlijk niet echt aanlokkelijk uit.  Mensen maken ook allerlei gezichtsuitdrukkingen als ze onderstaande vragen stellen:

Voel je dat niet de hele tijd nijpen rond je arm? (*verwrongen blik op mijn arm*)

Gelukkig hoef ik de vergelijking met een enkelband nog niet te maken maar ik moet er soms wel eens aan denken.  Ik hoop alleen dat een enkelband niet zo comfortabel zit anders zouden sommige voorwaarden wel eens geschonden worden denk ik.  Want hij ziet er misschien niet zo mooi uit, goed aanvoelen doet hij dan weer wel.  Ik voel hem eigenlijk helemaal niet, dus stoort hij me ook niet.  Enkel als ik me klaarmaak voor een cocktailparty denk ik wel eens: hmm dat past precies niet bij mijn outfit.  Oh wacht.  Ik ga niet naar cocktailparty’s #problemsolved!

Beweeg je daardoor meer? (*geïnteresseerde blik*)

Ik kan je verzekeren, de eerste weken dat ik mijn Fitbit droeg was ik betikketakt om de hele tijd te loeren naar het aantal stappen dat ik had gezet.  Na anderhalf jaar ga ik nog altijd bewust meer gaan wandelen en er bestaat geen dag zonder Fitbit.  Zelfs kleine wandelingetjes registreer ik.  Alle beetjes helpen om een gewoonte aan te kweken.  Door mijn Fitbit weet ik dat ik met wandelen meer bereik dan op mijn vaste loopmomenten.  (Wreed vind ik dat.)

Draag je dat dagelijks? (*verontwaardigde blik*)

Ja hoor, ik draag hem constant, dag en nacht.  Hij registreert ook mijn slaappatroon redelijk accuraat, enkel om hem op te laden en in de douche doe ik hem uit.  Als ik ’s nachts bij Linus moet gaan kijken is het ook een handig lichtje (zie het onderstaande slaappatroon -geeuw-)

Is dat niet gewoon een hebbeding dat je beu wordt na een tijdje? (*meewarige blik*).

Ik blog er misschien niet meer zoveel over maar ik ben nog altijd een consequente loper (enkel de laatste weken door omstandigheden is het er weinig van gekomen).  Telkens ik mijn toertje start track ik mijn afstand en zie ik binnen welke hartzone ik gelopen heb.  Hij geeft mooi weer hoeveel kilometers en hoeveel minuten ik liep.  Gezien ik niet train voor wedstrijden of mezelf geen grote doelen stel doe ik altijd rustig door en blijf ik registreren.  Moest ik wel willen zou ik kunnen specifieke trainingsschema’s volgen.  Er zit ook een functie op waarbij je ademhalingsoefeningen kunt doen.  Ik gebruik hem ook gewoon als horloge.

Hoeveel stappen zet je zo per dag?  Toch geen 10 000? (*verwonderde blik*)

Er zijn slechte dagen waar ik met moeite 8000 stappen haal maar die zijn minder aanwezig, meestal haal ik zonder moeite meer dan 10 000 stappen.  Hij begint enthousiast te trillen als ik dat behaal dus dat is telkens weer een mini-feestje aan mijn pols.

En hoeveel kost dat? (*overtuigde blik*)

De mijne is een Fitbit Charge 2 en kostte (denk ik, ik weet het niet meer zeker) 150 euro.

Ik zie dat bandje niet graag. (*cocktailpartyganger/fashionista-blik*)

Dan bestel je gewoon een ander kleur.  Je moet er wel een frankske voor over hebben want ik moest 29,99 euro voor het zwarte bandje neertellen.  Komt erbij dat je niet te kieskeurig mag zijn want superveel kleuren bestaan er niet.  Vermoedelijk kun je wel ergens op één of andere onofficiële site andere bandjes bestellen.  Ik heb nog de courage niet gehad om dat eens uit te zoeken, maar misschien kan iemand in de comments me wel tips geven hierrond?

(lees ook meer hier)

Draag jij zoiets en krijg je daar ook veel vragen en eigenaardige blikken over?

Het heeft een tijd geduurd eer ik kon zeggen dat ik echt van lopen hou.  Dat het iets is dat ik grààg doe.  In feite is het heel lang gewoon een middel geweest om chips te kunnen eten (enter Homer Simpson-kwijl: “mmmmm chips” ) of om die extra portie op te scheppen.  Gedurende mijn twintigerjaren begon ik gestaag zwaarder te worden.  Op mijn 29e voelde ik me na mijn eerste zwangerschap uitgeflubberd.  De gigantische flap vel die ik overkwam viel me zwaar (padapum!) en met de baby in huis was het niet evident om sport een plek te geven in het dagelijkse leven.  Neem daarbij dat we nog meer dan een half jaar verbouwd hebben aan deze woonst en er stond al gauw een 8 vooraan, ook al heb ik nog niet matig met kruiwagens vol steenpuin lopen rondrijden.  De laatste weken vragen mensen mij hoeveel ik ben vermagerd.  Niets eigenlijk.  Ok, als er wordt gerefereerd naar de zwaardere periode voor mijn tweede zwangerschap dan ben ik wel vermagerd.  Bij de zwangerschap van Linus was ik “maar” 14 kg bijgekomen waarvan 4,450kg kind bleek te zijn.  Nu zijn we 20 maanden verder en ik weeg nu 20kg minder dan vlak voor mijn bevalling.  Ik ben al maanden niets meer vermagerd, kilogewijs dan toch.  Mijn kuiten zijn echter stevig geworden en als ik loop voel ik verschillende spieren opspannen.  Er zijn zoveel andere redenen om te gaan lopen behalve een extra portie chips (of was het een extra portie avondmaal?  😉 )

• Je bent buiten

De buitenlucht doet niets dan goed.  Ok, misschien zijn ze het in Tokio niet helemaal met mij eens maar ik woon gezellig tussen de boerenvelden waar ik hier en daar wel eens een varkensstal of een bemest veld moet verduren.  Maar dat hoort erbij.  Vrijdag liep ik in -3 graden, het was geweldig, mijn longen trokken helemaal open, mijn kaken stonden rood en ik voelde me de rest van de dag alsof ik zonet op een rollercoaster had gezeten.

• Je leert de natuur beter kennen

Het klinkt misschien heel laat-uw-okselhaar-maar-wemelen-achtig maar sinds ik loop leef ik meer naar de seizoenen.  Het kon me vroeger niet schelen of de zon al dan niet scheen, nu vind ik de zonsopgang een geweldig moment om tussen de velden te crossen.

Het begint heel goed te lukken om in te schatten hoeveel laagjes er nodig zijn om tijdens de vrieskoude te lopen en wanneer een windbreker nodig is.  En elk seizoen heeft zijn charme al vind ik het gevaarlijk lopen in de herfst met de natte bladeren.

Aangezien ik op den buiten woon loop ik volledige stukken door de velden en altijd ziet dat er anders uit.  Waar de mais vorige zomer voor de schaduw zorgden krijg ik nu volle bak wind voor op dat blanco terrein, de bomen die in de herfst hun bladeren allemaal verloren hingen vol ijspegels vorige week.  Het gebeurt ook dat ik het twee dorpen verder kan zien regenen zoals ik deze avond thuis fotografeerde.

• Je hebt meer oog voor de dagdagelijkse dingen langs je looproute.

Het huis dat er precies een beetje bouwvallig bijlag de laatste maanden bleek ineens “te koop”.  Even later was het bordje overplakt met “verkocht” en vandaag zag ik de nieuwe eigenaars gordijnen opmeten.  Er staan verschillende kapelletjes langs de wegen, bij veel boerderijen kun je er ééntje vinden, het ene al meer onderhouden dan het ander.  Maria heeft het niet altijd zo goed voor elkaar als haar buurvrouw.  Een volledige verbouwde site in het centrum doet nu dienst als verzekeringskantoor.  Ik gluur er altijd stiekem binnen en het gebouw maakt zelfs verzekeringen aantrekkelijk.  Vandaag hadden ze blijkbaar een dag collectief verlof want alles was potdicht.

• Je komt allerlei eigenaardige dingen tegen onder route

Op mijn toertje vandaag zag ik volledige geplette pompoen liggen in de gracht, ik vond verschillende verbrokkelde wortelen die van de vrachtwagen waren gevallen en er ligt al wekenlang een siliconespuit op kilometer 2,1.  Schoenen, truien, lege blikjes, en zelfs een gaine kwam ik al tegen.  Geld blijkt nooit ergens te vinden zijn echter.

• Je luistert ook aandachtiger naar muziek.

Overdag zet ik de radio aan op bepaalde tijdstippen (sommige momenten moet die ook helemaal uit van mij, maar dat is een ander verhaal), maar echt luisteren naar muziek kan ik het best met oortjes.  Het is wel allemaal easy going en er zijn nooit diepzinnige teksten tenzij je “don’t you wish your girlfriend was a freak like me” hoogstaande literatuur noemt, maar veel muziek is gelaagd qua stemmen en instrumenten en ik vind het wel vermakelijk om daar beter naar te luisteren.  Het moet uiteraard geen symfonisch orkest zijn en de jaren ’90 zijn wel represent op mijn spotifylijst (2 Fabiola, bring it on!) maar het mag ook wel wat pompeus of een beetje triestig zelfs zijn:

• Je relativeert

Relativeren is sowieso my middle name, maar toch bekijk ik de dingen soms anders na het lopen.  Blogposts (jawel, ook deze) worden bedacht, er komen ideeën om zaken beter of anders uit te werken of het verstand gaat op nul en ik luister naar de muziek.

• Je bent lid van een community

Dat klinkt misschien belachelijk, maar wat het inhoudt om een loper te zijn, hoe vlug of hoe traag, hoe veel of hoe weinig je het ook doet, dat is iets wat alleen lopers begrijpen.  Kom je een andere loper tegen onderweg dan wordt er gegroet.  Er wordt niet stiekem gelachen met elkaars rode kop, neen, we denken in onszelf “beter bezig dan dien die in zijn zetel nu zit”.  We zouden nog zo’n signaaltje moeten uitvinden zoals de motards doen met hun voetje.  Kom ik een bekende tegen dan wordt er al eens geroepen “ik ben bijna thuis” of “zalig weertje hé”.  Ik maak daar eigenlijk wel graag deel van uit.

Ok, genoeg geromantiseerd, er zijn ook enkele nadelen aan lopen:

• Je moet die fantastische seizoenen ook trotseren.  Een regenbui mag je niet tegenhouden maar in een stortvlaag vertrekken is toch geen zo’n goed plan tenzij je een spurtje van 200 meter wil trekken.  Ook de brandende zon kan een domper zijn op de loopvreugde.
• Tussen de velden lopen is geweldig entertainend maar een veldkanon dat afgaat of in de zomer een automatische besproeier, dat is niet altijd zo amusant.  Zo werd ik al eens volledig natgeregend door zo’n ding.
• Ik weet niet hoe het op een ander is, maar ik zweet mij te pletter en als ik thuiskom gooi ik al mijn kleren stante pede in de wasmachine (of toch ergens in de buurt ervan), dus er komt wel wat wassen aan te pas, zeker als je meer dan één keer per week gaat lopen.
• Mijn voeten zijn een ramp.  Het wordt er alleen maar slechter op en mijn schoonheidsspecialiste krabt al eens in haar haar maar pedicure is echt een noodzaak.

Maar kijk, ik ben met de jaren geëvolueerd van een strompelend hijgend toertje rond de blok naar meezingen tijdens toeren van gemiddeld 7 tot 11 km en ik voel me er altijd beter en beter bij, mentaal en fysiek!

Op 1 november kwam Karin van Mom Runs The City langs voor haar rubriek “Mom Runs The City”.  Voor dit onderdeel van haar blog bezoekt ze lopende mama’s die hun verhaal willen delen.  In vergelijking met sommige andere loopsters die ze interviewde ben ik maar een treuzeltreeze maar het was wel een verrijkende ervaring en het is altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen via de blog.

We liepen in mijn hometown.  Ik probeerde een korter pad te zoeken waar er toch enkele bezienswaardigheden op te vinden waren.  Karin nam foto’s en we probeerden ondertussen te babbelen.  Zelf ben ik niet gewoon om te babbelen tijdens het lopen dus ik was al vlug buiten adem.  Misschien zat het feestje van de avond voordien ook wel een beetje in mijn loopschoenen.  Maar soit…

Het verhaal kun je HIER lezen.  Inclusief foto’s van ons samen en van mij alleen, er is geen model aan mij verloren gegaan, maar Karin maakte er echt haar werk van.

Zelf nam ik uiteraard ook wat foto’s van The Making Of. 

Meer Mom Runs The City-verhalen lezen?  Volg Karin haar mooi uitgewerkte blog!

Yes, zondag ben ik weer van de partij op de (2e) Ieper Trail.  De loopwedstrijd door de straten en gebouwen van de stad Ieper.  Ik mag er dan misschien niet wonen, maar Ieper zit in mijn hart en onder mijn vel.  Zijn schoonheid, daar kan ik wel eventjes over doormemmen.  Het parcours is een kleine 9 km, maar het voelt helemaal niet zo lang, dat is het effect van door gebouwen lopen vermoed ik.  Zelf ben ik nog altijd flink (flink, dat is eigenlijk geen woord hé, dat zeg je tegen je kleuter als hij helpt afdrogen) aan het lopen op mijn eigen trage tempo.  Ik loop wekelijks twee keer.  Eén toer van 8,6 km en als ik goesting heb de tweede keer een toer van 10km.  Anyhow zal ik zondag toch een beetje uitgeput zijn bij de aankomst, want een loopwedstrijd is nog steeds helemaal anders dan de wekelijkse toer waarvan je elk putje en bultje kent.  Ik word opgejaagd door andere lopers, dat verstoort mijn ademhaling waardoor ik vlugger energie kwijt ben.

Als ik ga lopen is dat altijd alleen en mèt muziek, zondag zal dat niet anders zijn.  Sinds kort ben ik hele hipster, althans dat vind ik toch van mezelf: we werken met spotify.  Jaaaa, rol maar met je ogen, dat bestaat inderdaad al heel lang, maar kijk, ik ben nu ook mee.  Mijn afspeellijst is nog niet zo uitgebreid want ik gebruik allemaal losse nummers.  De volgende 10 nummers zijn momenteel mijn favoriete loopnummers, het motto is: hoe vettiger hoe prettiger (en dan spreek ik over de bas):

• The hum Dimitri Vegas & Like Mike: in de categorie lekker vettig kan dit wel tellen vind ik.

• Ride 21 Pilots.

Het heeft lang geduurd voor ik wist wie dit nummer zingt.  Vroeger had ik heel wat apps op mijn gsm onder andere Shazam of iets gelijkaardig, maar nu is mijn gsm direct vol als ik nog iets probeer te downloaden dus wordt het soms zoekwerk.

• Watch Out For This (Bumaye) Major Lazor
• We Found Love Rihanna.  Rihanna sleept mij er altijd door als ik even aan het slabakken ben, is het niet “We Found Love” dan wel met “Umbrella”.  Als ik niet aan het lopen ben moet ze mij gerust laten…
• Bangarang Skrillex.  Ik ben helemaal geen fan van die “tjingeltjangel” zoals ons ma het zou noemen.  Maar om te lopen is dit ideaal en enorm opzwepend.

• Don’t let me down The Chainsmokers.  Je zou bijna denken dat die groepsnaam gewoon vertaald werd uit het Nederlands.  Ze klinken gelukkig niet als kettingrokers.
• Sofia Alvaro Soler.  Een beetje fout mag altijd.
• Pomeii of Laura Palmer als het dan toch gelijk is van Bastille.  Ik weet het, ze slaan je ermee dood op de radio, maar toch, die begintune van Pompeii is geweldig om volle bak te horen door oortjes.
• Euphoria Loreen.  Ik leerde dit nummer kennen door Eva Daeleman die het ooit aanprees als het ultieme auto-liedje.  Blijkbaar was dit een songfestivalnummer, maar of ze gewonnen hebben dat ga je zelf moeten opzoeken.
• Heads will roll Yeah Yeah Yeahs.  Dit blijft de ultieme dansplaat en ik moet mij al eens inhouden om geen moveke met mijn handen uit te voeren daar tussen de maisvelden.

Nog leuke opzwepende up-tempo-loopnummers die ik zeker aan mijn playlist moet toevoegen voor zondag?

Zin om mee te doen aan de Belfius Ieper Trail?  Pech, het is uitverkocht!  Maar er zijn nog mensen die een ticket hebben, misschien kun je daar nog ééntje scoren!

(bronnen: alles YouTube)