Sacred Simplicity

Er zijn zo een aantal dingen waar ik echt niets vanaf weet.  Veel eigenlijk, maar ik ga -zoals gewoonlijk- weer overgaan tot de meest banale dingen eerst.  Zoals: hoe lang mag je een geopend flesje room in de koelkast bewaren, en belangrijker, hoe lang na opening mag je het nog in een gerecht verwerken? (mijn naar-kots-ruikende-macaroni indachtig zijnde moet ik toch echt meer aandacht krijgen voor die dingen)  Zo kan ik een tijdje iets staan hebben waarvan ik denk “ik gooi het nog niet weg” tegelijkertijd weet ik dat het binnen enkele dagen toch in het compostvat gaat belanden.  Het compostvat, nog zoiets.  Dat ding is half de grootte van het exemplaar van ons vorige huis, we hebben het in het najaar niet gebruikt omdat we niet over het gezaaide gras mochten lopen.  Sinds enkele weken gaan mijn restjes en dode bloemen weer in het vat en dat ding is al voor meer dan de helft gevuld ondertussen!  Wat als het vol zit?  Uit ervaring weet ik wel dat de inhoud steeds blijft zakken, maar toch mag het voor mijn part een beetje vlugger gaan.  Subiet loopt mijn compostvat over en is het zoals de mesthoop in The Freggles.  Kan ik er lekker goeie raad gaan vragen.  Misschien kan de mesthoop dan wel een antwoord geven over mijn roomsituatie.

Naast compostvatperikelen en roomonwetendheden vraag ik me ook soms af welke kleuren er best bij mij passen.  Van zo’n dingen heb ik geen benul.  In feite zou een kleurenanalyse voor mij wel eens een ruimere kijk kunnen bieden. (hint – kuch – Moederdag -kuch).  Ik kreeg een aantal kledijstukken cadeau van mijn collega die er zich niet meer goed in voelt.  Allen rijkelijk gekleurd of met een print op.  Ik koop bijna nooit prints.  Nu ik ze in mijn kleerkast hangen heb blijk ik ze toch echt wel leuk te vinden.  Ik speel altijd op safe met zwart of rood, occasioneel eens okergeel en fuchsia, maar altijd effen.  Vandaag had ik echter vogeltjesprint, gisteren waren het bolletjes. (we hadden ook een vogeltjesprint op onze auto deze middag, maar dat was van een ander kaliber jammergenoeg)  Pas op: binnenkort loop ik rond met een oranje scrunchie of koop ik een zebrasjakosj.  Menenpoortbritten: move over!

Ik verwonder me ook altijd over het aantal hits die een bepaalde groep al gescoord heeft. Zo kan ik er helemaal niet over hoe Elbow-onwetend ik ben.  Blijk ik er massa’s nummers van goed te vinden.  Zo’n cdtje van Elbow, dat zou nog van pas komen om rond te slingeren in mijn vogelbescheten auto (hint – 11 mei – rochel).

Om nog maar eens een (laatste) voorbeeld te geven: het volgende nummer is waarschijnlijk al weken op de radio, maar ik pik het nu pas op:

dat tune-tje op de achtergrond van het liedje blijft in mijn hoofd spelen.  Maf!