Zalig, een zaterdagvoormiddag van een zaterdag waarop niets gepland staat. Er draait geen wasmachine, geen afwasmachine, er is zelfs geen afwas. Voorlopig althans. Ik ben niet van plan om de hele voormiddag niets te doen. Maar voor even kan het wel. De mustiekat maakt zich klaar om naar de drumstore te gaan, zijn vader jaagde er zijn voorraad drumstokken door, iets wat ik maar moeilijk kan begrijpen, maar blijkbaar heb ik er geen verstand van. “Toen ik vroeger ging optreden sneuvelden soms twee paar per show”. Oei sorry. Ondertussen wentelt de kleine halfnaakt in de zetel en probeert hij de teksten van dEUS na te zingen terwijl hij in feite de opdracht kreeg om zijn kleren aan te trekken. Maar het is zo leuk, meezingen met “The Architect” (Zonde A te tect). Ik spoor hem aan om voort te doen, maar ik jaag hem niet op zoals tijdens de schoolweek. Ook al ben ik toch de hele week thuis, ’t Is weekend voor ons allemaal. De voorbije week kon ik toch weinig van het thuisblijven genieten. Op woensdagavond werd ik zo ziek als een hond. Een kopvalling – verkoudheid en een wrede hoest zorgden ervoor dat ik amper iets kon verwezenlijken. Alle energie ging namelijk naar een zo comfortabel mogelijk pose zoeken om te niezen, mijn lichaam vasthouden bij het hoesten en tegelijkertijd de daarmeegepaarde duizeligheid trachten te bestrijden door me vast te houden aan alles wat vasthoudbaar was. Het doktersbezoek was nutteloos, ik mocht zelfs geen vicks dampen. Oh ja. Ik mocht Fysiomer spuiten in mijn neusholtes. Zeewater zeg maar. Oh boy, ja, het hielp, maar wat een kissakkerie zeg (lees: vieze dinges). Na een helse nacht waarbij snot gewoon uit mijn neus bleef lopen -ook al snoot ik een volledige doos leeg- en een klein beetje koortsdromen was het ergste voorbij en kon ik me vrijdag toch alweer enigszins levend noemen.
Gelukkig zijn er Herman Koch en Paolo Giordano om mij bezig te houden.
Ondertussen zijn vader en zoon al onderweg “naar de trommelwinkel”, in de hoop dat ze straks niet thuiskomen met een kinderdrumstel begin ik straks rustig aan een wasje, een kooksel en bestrijd ik de kattewietjes (lees: stofpluizen) die hier onder de livingtafel wentelen. Maar nog eventjes dEUS.
I skipped the part about love.
“Kissakerie” – leve het West Vlaams 🙂 🙂 🙂 :).
Veel beterschap !
ik weet niet of de jeugd nog “kissak” gebruikt, maar het woord dekt toch volledig de lading hé 🙂
Absoluut!
Aw aw, drummen in huis, ik zou in decaravan kruipen vrees ik! Veel sterkte met uw griep….of zo!
ja ewel…met het gepush van zijn vader om de kleine zoveel mogelijk drumstokken in zijn handen te geven heb ik zo het gevoel dat ik mijn een heel ferme koptelefoon ga moeten aanschaffen…
Is dat de doos Nivea om het kapot gewreven neusje in te smeren die daar onder de berg zakdoeken verstopt zit? Herkenbaar 😉 Toen ik kind was, was het ‘kamelevet’ die de pijn moest verzachten.
Bestaat nog altijd, het enige dat er echt voor zorgt dat je ’s anderendaags weer een normale neus hebt…
kamelevet….het klinkt alsof het stinkt
wat vond je van Koch? Ik heb boek gelezen en film gehaald in bib, weet nog steeds niet wat ik er van denk…
Ik ben er nog in bezig. Voorlopig ben ik gedreven om verder te lezen.
Ik heb Het Diner van Koch met graagte gelezen.
Voor jou: beterschap!
bedankt, mijn rugspieren zijn verrokken omdat mijn buikspieren anderen katten te geselen hebben 🙂
Ik heb die 2 boeken hier ook in de kast staan. Beide heb ik ze met graagte gelezen.
Ziek zijn = boeken lezen. Herman Koch is hier ook al gepasseerd en goed bevonden. Speciale vertelstijl en “very to the point”.
Twee goei boeken in uw gezelschap… dat die ziektekiemen maar rap wegrennen nu!