door Ik had niet gedacht dat ik zo kort na de bevalling al bezig zou zijn met onderstaande zaken, maar het is precies sterker dan mezelf.
Ik heb, sinds mijn begin twintig, altijd al moeten blijven opletten met mijn gewicht. Niet dat ik dat deed in die tijd, maar uiteindelijk ging ik twee jaar geleden helemaal erover door ineens 83 te wegen. Ik was pafferig, kleren pasten mij niet goed, of ik kocht ze reeds een maat groter. Neen, het was dat niet echt voor mij. Er werd op mijn eigen manier gedieet. Eerst een beetje drastisch, daarna gematigd. Ik combineerde het met lopen wat me een heel goed resultaat gaf. Drie keer per week lopen en gewoon opletten wat ik in mijn mond stak was voldoende om na het dieet gewoon op gewicht te blijven. Toen was er vorige zomer. En chips, cava en heel veel aperitiefjestijd. Er was grote vakantie, minder ruimte om te lopen met mijn kleutertje thuis. Tegen de tijd dat ik in Oostenrijk was woog ik alweer 80kg. Ik kwam van 77.
En toen bleek ik zwanger te zijn. (het klinkt dramatisch, maar het was een gewenst godsgeschenk hoor!) Maar, die 3 kg die ik mezelf al had aangesmoefeld kwamen niet van pas, want dat is 3 kg die ik nog eens bij de zwangerschapskilo’s kreeg.
Ik kwam al bij al niet zo dramatisch veel bij. Op het einde van mijn zwangerschap woog ik 93 kg. Tegen dat ik vorige week deze tijd uit het moederhuis kwam woog ik 86. Een week later is dat nog 82,9. Vreemd hoe ik in een week tijd 3 kg kan verliezen, maar ik vermoed dat dat normaal is de eerste dagen na de geboorte?
Ik verlang al sinds mijn zwangerschap terug naar het lopen. Ik zie op instagram en blogs allerlei foto’s voorbijkomen van ochtendloopjes, sportschoenen, zweet-T-shirts, Wings For Life, etc. You’re killing me people!
Gisteren wou ik met de buggy een regenbui voorbijlopen, dat bleek geen zo’n goed plan, ik voelde mijn baarmoeder zowaar weg en weer klutteren. De kinesiste raadde me aan om zeker 6 weken te wachten, maar hoe ik het gisteren voelde schudden vrees ik ervoor om binnen 4 weken alweer aan de loop te kunnen gaan. Het wordt sowieso start to run les 1, maar toch, een baarmoederverzakking of voor de rest van mijn leven een haperende blaas heb ik er nu ook weer niet voor over. Even afwachten dus hoe dat evolueert. Het komt wel in orde.
Met tijd en slaatjes.
Shout your heart out 
9 maand zwanger en 9 maand ontzwangeren… Geef het de tijd en met 2 pagadders loop je die er wel zo af 😉
ja inderdaad, geen tijd om te lummelen alvast 🙂 (maar blogs lezen dat kan nog net 🙂 )
Ik zou toch inderdaad nog wat wachten al ben je erg ongeduldig… Versterkende spieroefeningen, is dat niet iets voor ondertussen? En die verzakkingen en blaasproblemen: laat dit niet aanslepen. Vijf jaar geleden ben ik daar voor geopereerd want voordien kon ik ook geen vijf meter lopen zonder accidentjes.
voorlopig zijn er nog geen problemen hoor, maar ik vermoed dat je ze wel zou kunnen creëren door te vlug te herbeginnen!
Echt even niet lopen nu! Geduld, kiné, gezonde voeding, borstvoeding geven. En als alles weer goed zit, zachtjesaan beginnen… En genieten van de baby natuurlijk!
Genieten doe ik alvast hoor! (en ik wacht ook nog even hoor met lopen, het zou echt nog niet gaan ook!)
Als je receptjes nodig hebt van slaatjes, laat maar horen. Ik experimenteer hier à volonté. Een beetje met de keer meid!
Ahja tuurlijk, dat lijkt me altijd interessant!
Alles op zijne tijd… er is nog zoveel tijd om te lopen! 🙂
hmja, maar als ik terug aan het werk ga dan zal die weer gevierendeeld worden 😀
Een ‘klutterende baarmoeder’ – Liese toch… 🙂
wat kan ik zeggen….zo voelde het 😀
’t Westvlams is u schoane toale !
Gewoon achter die kinderwagen wandelen zal nu wel voldoende zijn qua beweging. Met tijd en (niet te veel, niet te weinig) boterhammen zal dat gewicht wel weer zakken.
ik heb er wel vertrouwen in hoor, vind het gewoon merkwaardig dat ik er al zo vroeg mee bezig ben, bij de vorige bevalling was mijn lichaam het laatste van mijn zorgen….
Haha klutterende baarmoeder 😀
Oké tot zover de details of beter het ontbreken ervan, mwhuaha. Stoute baarmoeder!
Hier is heet ook om te bleiten. Maar echt. Ik haat mijn lijf. Ik verlang naar zweten. En ook al doe ik mijn best, er gaat geen gram meer af. Alles gaat hier goed, als er 1 ding is wat de tranen instant naar boven brengt, dan is het mijn lijf. Succes!