Er passeerden al heel wat lichamen in ondergoed op instagram deze week. Over imperfecties, putjes, striemetjes en littekens. En over trots, lichamen die kindjes hebben gedragen en gebaren, lichamen die dat jammergenoeg niet kunnen, zieke lichamen, gezonde lichamen. Maar allemaal: doodgewone lichamen.
Ik zou durven schrijven dat ik tevreden ben over mijn lichaam. Tegelijkertijd zou ik mezelf keihard gaan tegenspreken. Ik weet het eigenlijk niet zo goed wat ik van mijn lijf vind. Ook ik heb putjes, striemen, bultjes en plekjes die er niet horen. Mijn grootte (1m78) maakt het mij niet zo gemakkelijk, als ik enkele kilo’s te zwaar weeg wordt dat weggelachen “want ik ben toch groot”. Mijn gewicht (77kg) is niet slecht denk ik, al klinkt dat wel veel. Mijn BMI is volgens de richtlijnen “gezond”. Toch heb ik het soms moeilijk als ik met mijn “magere” vriendinnen ga shoppen. De keuze die zij hebben in een winkel is vaak zo groot dat ze niet kunnen beslissen. Ik moet soms zoeken om iets te vinden waar ik me goed in voel. Een broek in mijn maat, die ik netjes dicht krijg en die niet te kort komt lijkt even moeilijk als een puzzel van 1000 stukjes. Mijn “mummytummy” belet mij om strakke truitjes te dragen of ik moet mij erover zetten. Het is nooit 100% goed, ik ben altijd “maar” voor 80% tevreden. Of het zijn mijn rimpels of mijn grijze haren, in sommige kleren vind ik dat ik een dikke kont heb, in andere vind ik mijn love-handles too much. Hell, ik was deze week zelfs “kipfilet” aan het denken toen ik met mijn blote bovenarmen zwaaide. Toch ga ik mij niet gedragen als een triestig musje dat al dagen geen eten vindt. Ik ga mij niet heisen in figuurcorrigerend ondergoed om alles iets af te strakken. Ik kijk in de verte naar mijn knappe man en denk “ik heb die toch maar mooi kunnen strikken, het moet zo erg nog niet gesteld zijn met mij”, dat is een boost van jewelste voor mijn positivity. Elke keer opnieuw.
Mijn lichaam is zoals het is, dat moet ik aanvaarden en ik besef dat maar al te goed. Het bracht twee kinderen op de wereld, het is gezond, mijn lief vindt het mooi -dat zegt hij mij toch heel vaak- en ik moet leren dat niet alles is zoals je het zelf wil. Een kwabje, een striem, dat hoort erbij. En 80 op 100, dat is toch ook een heel mooi resultaat hé?
Dat is nu eens een mooi logje … Blij dat iemand ook tevreden kan zijn en relativeren 🙂
De rubriek ‘My Body’ zag ik al op ettelijke blogs verschijnen. Daarbij valt het me op dat niemand tevreden is met zijn lichaam en dat zowat iedereen zich focust op de imperfecties. Het lijkt bijwijlen #boostyournegativity wel.
Ik ben daarentegen erg tevreden met mezelf en ben dan ook verbaasd om te zien dat niet iedereen deze mening deelt. 😉
ik wel 😉
Amen to that ❤
Mooi dat je lekker in je vel zit, want dat straal je uit en daar word je dan nog mooier van!
Als mijne zoon die score haalt spring ik een gat in de lucht :-), dus je mag echt content zijn,…..en met kleren kan je veel verhullen 😉
Dit is een goed in je vel blogje. I like !
Aan de foto’s die je al hebt gepost kan ik enkel maar afleiden dat 95,87 % van de dames jaloers zijn op je lijf !
Hele mooie post, ik hou van de manier waarop je er tegenaan kijkt 🙂
een gezonde kijk! ik zou ook wel het lijf van Kate Moss willen hebben (maar dan wel met mijn eigen borsten :-)), maar no way dat ik ervoor over heb wat zij allemaal doet om zichzelf zo in vorm te houden. Dus moeten we maar gewoon blij zijn met wat er is. en die kleine imperfecties maken ons net wie we zijn…
Da’s echt hè..van mij zegn ze dat ook, niet erg die extra’s want ik ben groot…
Mooie post, zeer eerlijk geschreven zoals altijd.
Een 80 op 100 lijkt mij een heel goed resultaat 🙂
Lang leve lieven die onze lijven mooi vinden! Want ook al heb ik het af en toe lastig met hoe het mijne eruit ziet (hell, ik heb zelfs al een paar striemen en ik heb geeneens kinderen), dan denk ik ook “hij vindt het sexy, dus dan zal het wel niet zo erg zijn” 🙂
’t Zal wel zijn dat dat voldoende is, méér dan voldoende. Je bent een mooie vrouw, van waar je het ook bekijkt, en dat mag geweten zijn!
Het feit dat je trots bent op je lichaam, zorgt dat je nog meer positiviteit en zelfvertrouwen uitstraalt, wat je alleen maar nog mooier maakt!
Je mag je gewicht als grote vrouw echt niet vergelijken met het gewicht van een kleine/normale vrouw. Ik ben iets groter (1m83), maar weeg een pak meer. Een paar jaar geleden ben ik afgevallen tot bijna jouw gewicht, maar ik vond mezelf zelfs wat te mager. Intussen is helaas ongeveer alles er opnieuw bijgekomen. Eigenlijk valt voor jou een gezond BMI niet tussen de 20 en 25, maar tussen de 21 en 26. Het is maar dat je het weet. 🙂
Ik ben het volledig met je eens!
80/100 is zeker goed! We hebben allemaal wel dingen die we als minputnjes zien, terwijl anderen dat absoluut geen minpunt vinden of niet eens weten waar je het over hebt 😉