door Zou Jezus Christus nog leven? Jezus was de eerste persoon die mij deed stilstaan bij het feit:”Als ik iemand -die ik niet ken- heel vaak tegenkom, zou die mij dan ook herkennen? Zou ik ook die persoon zijn die hij heel vaak tegenkomt maar niet kent?” Ik noemde hem Jezus Christus, in Gent staat hij gekend als “Zakkenman”omdat hij altijd in de buurt van de Kortrijksepoortstraat tjoolde met enkele plastic zakken, meestal van den Aldi. Jezus Christus is blijkbaar een fenomeen, want iedereen die ik erover sprak wist over wie ik het had. Jezus was maar één van de herinneringen die ik aan mijn studententijd heb. Volgende week spreek ik af met een vriendin die ik overhoud aan die geweldige periode. Zij, de kleine jongedame die letterlijk amper aan mijn schouders kwam, we waren vast en zeker een gek uitzien koppel vriendinnen. We startten samen ons eerste jaar orthopedagogie, de opleiding liep een beetje fout, maar de vriendschap is blijven bestaan. Zoals Frederik van Krant Van West-Vlaanderen het zo mooi beschrijft in zijn artikel: vrienden studeren, vinden werk en bouwen aan een gezin. Het voelt nog niet zo lang geleden, als ik in Gent kom ben ik altijd weer even studente van 18. Maar ondertussen is het al 15 jaar geleden dat we er samen op kot zaten. Dat we met onze grote Motorola-gsms smsten (15 frank voor een smsje) “kom je niet bij mij studeren?” Onze schoolboeken meenemen was een goede intentie, maar zoals het bij goede intenties vaak verloopt: het verging in tateren, op de fiets springen om de stad in te trekken en te eindigen op een terrasje, in een pitabar of aan het venster van een café. Uren hebben we gepraat op die lesvrije middagen, doorgeprateld tot het donker (of soms weer licht) werd. Alsof babbelen het enige was dat we konden. Ik werd -met enkele omwegen- opvoedster, zij werd psychiatrisch verpleegkundige en later zelfs psychologe. Nu smst ze naar mij:”ik ben officieel in zwangerschapsverlof, eindelijk nog eens tijd om af te spreken”. Ik sms terug: “Ik zoek opvang voor de baby en laat je iets weten”. Huis kopen, kinderen maken, het hoort erbij. Maar het is toch leuk om nog eens -voor eventjes- terug te keren naar de tijd van toen. Om eventjes nostalgisch te denken “was het leven toch mooi toen….”. Daarna haal je de kinderen op en zie je hun geweldige snoetjes en alles valt terug in de gewone plooi. Die geweldig gewone plooi.
Shout your heart out 
Ik denk ook nog vaak aan mijn studententijd, meestal als ik in een nostalgische bui ben. Ik woon nog altijd in Gent, maar toch, die tijd van toen komt nooit meer terug. Toch geniet ik ook van het heden, compleet met hypotheek en lastige werkdagen ;-). Tja, je kan niet eeuwig student blijven hé. *mijmert*
Hopelijk is ze niet veel veranderd…
we zien elkaar regelmatig hoor (althans dat proberen we toch, als het leven ons niet in de weg staat 😉 )
Die studententijd… Mooi dat je er een vriendin aan overhoudt die je nu nog ziet!
Ik heb er alleen maar mooie herinneringen en B aan overgehouden! 🙂
Heb je toch tenminste iemand om je grasveld af te rijden 🙂 !
Ik was vooral blij dat ze A maar niets vond (en de rest van het alfabet) 🙂
Vooral die X was een etter…
Mooie “opbrengst”
Zeker en vast 🙂
Leve de nostalgie!
Ik heb ook nog een paar heel goede vrienden aan mijn studententijd overgehouden. Altijd heerlijk als we met zn allen samenkomen!
zakkenman loopt nog steeds rond in Gent en is eigenlijk nog niet veel veranderd, op hem heeft de tijd precies minder vat 😉
Dus als we landloper (stadsloper in zijn geval) worden is dat de perfecte antirimpelcreme.
‘Die geweldige gewone plooi’ : dat vind ik nu zo mooi aan jou zie. Dat je altijd zo content kan zijn met kleine en gewone dingen.
Er zijn mensen die daarvan kunnen leren !
slief!
Aan mijn studententijd had ik twee heel goede vrienden overgehouden. De ene is jaren geleden van de weg gemaaid door een dronken chauffeur (met de onmiddellijke dood tot gevolg) en de andere is vijf jaar geleden ineens doodgevallen door een hartfalen.
Helaas ben ik dit keer bloedernstig…
Mo gow!
Ah, de studententijd… daar heb ik ook geweldig mooie herinneringen aan! Ik spreek nog geregeld met oud-studiegenoten af, geweldig tof is dat!
Aahhh die studententijd, zolang geleden alweer. Maar wel fijne herinneringen aan onze unief-tijd 🙂
Oh ja, die geweldig gewone plooi…wat zeg je dat raak!
Hahaha, ‘zakkenman’, die herinner ik me inderdaad ook 🙂 Ook ik hou trouwens erg goeie herinneringen & vriendinnen over aan mijn studententijd.
Ik ga volledig akkoord met Eilish! Ik vind de manier waarop je naar de wereld kijkt enorm verfrissend. You rock, girl!
*bloos* 🙂 merci
Schoon geschreven! De meter van de dochter is een van de dichtste vrienden die ik overhield aan mijn studententijd. Dat er twee gezinnetjes dit jaar Dublin komen verkennen is er nog zo’n gevolg van, dat ik vrienden bezocht in Kopenhagen ook, dat ik veel van bier ken zonder het te drinken ook… Dat ik zoonlief vaak met cantusliedjes kalmeerde, daar zat die studententijd misschien ook wel voor iets tussen 🙂
Ik hoop dat je genoten hebt van het gezelschap van je vriendin!
aan mijn kandidaturen in Gent heb ik geen vriendschappen overgehouden. Mijn licenties in Louvain-la-Neuve leverden mij m’n beste vriendin op. Zo eentje die ik anders nooit tegen het lijf zou gelopen zijn, maar die ondertussen ook de meter van onze dochter is. Dusss, vele hartjes voor studententijdvriendschappen:-)