door Tijdens mijn loopje gisteren spotte ik twee tienermeisjes op de fiets. Keuvelend, beetje zwalpend over de weg want ééntje was op haar smartphone aan het tokkelen. Ik denk dat ze onderweg naar nergens speciaal waren, genieten van de paasvakantie en het samenzijn. Het leek me zalig en ik werd er zowaar een beetje nostalgisch van. Twee weken verlof hebben zonder echte verplichtingen. Zonder zorgen, zonder planning. Als ik een fijne tijd in mijn leven moet benoemen ga ik steevast voor mijn kotperiode, maar de periode ervoor kan er zich zeker mee meten. Het was een onbezorgde tijd waarin we opgroeiden en alles wat op ons pad lag nog zo spannend en aantrekkelijk leek. Nu ik meer dan dubbel zo oud ben vraag ik me soms wel eens af hoe het nu moet zijn als jongere. Schermpjes, likes en bodyshaming zijn schering en inslag. In die tijd wisten wij niet wat de andere op dat moment aan het doen was tenzij we toevallig aan het telefoneren waren met de huistelefoon. Dat we daardoor eerst één van de ouders moesten passeren namen we erbij. We waren stekejaloers op de meisjes in Amerikaanse series met een telefoon op hun kamer (d-uhhh DJ and Kimmie) Er was geen Facebook en het internet kostte nog stukken van mensen, het werd gelimiteerd tot een half uur per dag waarin we zo vlug mogelijk onze mails openden en de inhoud ervan downloadden, grapjes werden via mail verstuurd, als je geluk had was hij nog geen 7 keer in je inbox gepasseerd. Huiswerk werd in groepjes aan de livingtafel besproken bij die ouder die toevallig die middag niet moest werken, degene die pech had moest noteren. Geen smartschool, geen smileys, geen swipes en geen defriending. Ik kan me ook niet herinneren dat ik veel hobby’s had. Ik sportte niet, was geen muzikant en tekenen kon ik al zeker niet. Tijdens het weekend ging ik wel naar de jeugdbeweging en ik bleef lid en later leidster tot mijn 22ste. Bazigheid zal er altijd een beetje ingezeten hebben vermoed ik. Maar wat deden jullie dan heel der dagen? De tieners van nu zouden het moeten vragen, ik zou al eens goed moeten nadenken. Op het einde van de examenperiode deden we altijd “examenverbranding”. Alle kladpapier en notities werden op een hoop gegooid en dat ging gewoon op de brandstapel. In die tijd was sorteren nog iets voor AGALEV, wat we niet meer nodig hadden staken we gewoon in de fik achteraan in den hof. CD-teksten vanbuiten leren was ook zo’n amusante bezigheid. Ik zweer het u, ik kan Intergalactic van The Beastie Boys nog steeds van voor naar achter meekwelen. *Another dimension, another dimension…* Het aantal vrienden was ongenummerd, soms belden we wel eens iemand op om te horen hoe het ging, als we geluk hadden dan kenden onze ouders hun ouders en kon er een date gepland worden of als we slim waren planden we voor de vakantie al iets. Bij fuiven mocht ik al blij zijn dat ik ten eerste mocht gaan en ten tweede voor 1u iedereen had gezien die ik wilde zien want dan moest ik steevast naar huis. Ohja, en de zuipkaart moest ook zeker tegen dat uur volgestempeld geraken of het was zakgeld-smijt-weg. We hadden geen gsm bij ons dus konden we maar zien dat we op de juiste plek stonden te wachten op het juiste uur of de volgende keer werd het uur zonder pardon een kwartier korter. Althans daar dreigden ze toch altijd mee. Het is gemakkelijk om te verzanden in “vroeger was alles beter” en van nature kijk ik alleen maar vooruit. Er waren ongetwijfeld ook mindere momenten maar an sich denk ik toch dat de tijden nu helemaal anders zijn. Daarom niet meer of minder goed.
En wat deden jullie zoal in de vakantie vroeger? Vuurtjes stoken zoals wij?
Shout your heart out 
leuk om te lezen hier nog zo’n dinosaurus die zelf nog spelletjes moest programeren om te kunnen spelen, maar ben denk ik ouder want heb ook nog gewoon zwart-wit tv gekeken en mocht na de ‘fabeltjeskrant’ gaan slapen.
Och zwijgt, toen ik 16 was, moest ik ook al om 1u thuis zijn. Mocht toen één keer in de maand uit… Toen ik 17 was, mocht ik 2 keer uit en moest ik om 2u thuis zijn… En zeggen dat ik toen al samen was met Tommy die een rijbewijs had, dus ze moesten me niet komen halen…
Vakanties… Thoh… Aangezien ik al van m’n 14 jaar ‘een vrijer’ had, werden die vakanties vooral bij elkaar gespendeerd. Video’s (jaja, video’s…) gaan huren in de Videoland, meegaan naar voetbaltornooien, een zeldzame keer naar Bellewaerde waar ik toen nog 10 keer na elkaar op de boomerang kan zitten. Toen ik thuis was, hingen we vooral rond in de wijk, op het basketbalpleintje. Of met m’n buurmeisje werden de schminkdoos en de nagellakpotjes uitgetest. En die keer dat we voor de eerste keer onze benen onthaarden… Man man man! En inderdaad: luidkeels meekwijlen met No Doubt en Anouk… Toen we jonger waren, organiseerden we dan playbackshows op de oprit. De liedjes namen we op via de radio. Toen zaten we heel de zaterdagvoormidag tijdens de ultratop klaar met onze vingers op ‘play’ en ‘record’ om zeker ons favoriete liedje niet te missen…
Waar is de tijd! En dat piepend inbel geluid als je op internet ging 😂
“Moet je nog lang op tinternet? Ik moet bellen…”
Mijn zoon van 11 vroeg onlangs wat een fax was… O, wat voelden we ons dan echt even oud.
Toen ik kind was, was het normaal dat we over straat liepen, met vriendjes uit de buurt. Nu is dat allemaal minder vanzelfsprekend.
Al denk ik dat mijn eigen boerderijkindjes eigenlijk wel nog redelijk veel gemeen hebben met de kinderen van toen. Lang leve de boerebuiten 😉
Oh nostalgie… Alles wat je noemt, zo herkenbaar, zalig 🙂
Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik een onbezorgde jeugd gehad heb, na huiswerk maken aan de livingtafel, stoer buiten spelen en s avonds – als je eigenlijk slapen moest- stiekem boeken lezen met veel te weinig licht 🙂
Dan moest je eens terugkeren naar mijn jeugd…
Ik schreef brieven naar mijn lief, stak die in een omslag, kleefde er een postzegel op en stuurde ze op. Uren lezen in de bib. De fiets nemen en er op uit trekken. En vooral veel werken thuis, want mijn ouders waren zelfstandigen en ‘zitten’ was aangeboren luiheid.
Het aantal vrienden was ongenummerd. Wat mooi gezegd! Wij gingen als tiener heel vaak met de fiets naar het volgende dorp want daar was een buitenluchtzwembad. Of we gingen wat rondhangen. Een familiepak frietjes eten. Brieven schrijven, naar de tekenschool, teksten van liedjes proberen ontcijferen, op scoutskamp. En na de les uuuuuuren aan de huistelefoon hangen om te tateren met het klasgenootje waar ik al de hele dag naast had gezeten. Heerlijke tijden. 😄
Traditioneel kreeg ons moeder ’t zot in hare kop tijdens de paasvakantie, want dan was het grote kuis. Niemand mocht weg, we moesten kasten uitlegen, die verschuiven, bovenaan grondig afstoffen, alles weer op z’n plaats leggen, gordijnen afhalen/weer ophangen na het wassen, … Iedere paasvakantie denk ik daaraan terug.
Toen de gast die later mijn eerste lief ging worden me in die vakantie een brief stuurde, zat ik daar schoon thuis, te wachten, tot het EINDELIJK weer school was zodat we mekaar konden zien 😦
Zalig op te lezen, heerlijke nostalgie!
Schoontje alweer!
Wij hielpen mee thuis, knutselden, speelden buiten, lazen boeken, … ‘Waarden’ die we onze dochter zeker ook willen meegeven, want ik vraag me vaak af waar dat naartoe gaat met al dat gedigitaliseer enal!
Badmintonnen op straat, gaan fietsen langs de Damse Vaart en stiekem roken, naar ’t stad en op de Markt naar de jongens kijken en een milkshake kopen in de MacDonald, naar de cinema in de namiddag, liedjes opnemen en de teksten opschrijven, boeken lezen in de tuin, brieven schrijven naar lieven en pennevriendinnen,…
Brieven schrijven naar pennenvrienden, spelletjes spelen op een pc met een joystick, liedjes opnemen van de radio op een cassette, gaan badmintonnen met een vriendin of gaan zwemmen. Het lijkt me nu allemaal veel ingewikkelder en er is vooral veel meer druk op allerlei vlakken.
Heerlijk die nostalgie! 🙂
Hoeveel uren ik niet op de grond aan de telefoon heb gezeten, want draadloos dat bestond nog niet. Of hoe vaak heb ik geen stress gehad om ergens op tijd te komen, want een gsm dat was er nog niet. (al moet ik wel zeggen dat ik die stress nog altijd heb :-))
Wat ik deed? Tsjolen. Van hier naar ginder. En als kind vangdeb we kikkers door een zakje met gaatjes aan een stokje te gangen en in het water van een beek onder te dompelen. Hoewel.. Ik heb noois van mijn leven een kikker gevangen. Maar we deden het. Uren lang.
Heerlijke nostalgie en herinneringen bij het lezen van je post. Het lijkt me nu inderdaad ook wel veel moeilijker te zijn voor jongeren dan toen wanneer ik klein was. Ik kreeg mijn eerste gsm pas toen ik op kot ging, want dat lag nu wel een ruwe 70km van huis en er zou maar eens iets moeten gebeuren. Vakanties bestonden uit buiten ravotten, knutselen en eenmaal we oud genoeg waren op vrijdag ons mama helpen met de kuis 🙂
Heel veel lezen, met de fiets tot bij een vriendin uit hetzelfde dorp rijden om daar in de tuin te spelen, in de grote vakantie Tour de France van ’s morgens tot ’s avonds (leve de heruitzending op Eurosport ’s ochtends), met mijn fiets door de tuin rijden of dabben in de zandhoop in de tuin van m’n grootouders. Heerlijke tijden!