Life, lately

Na een periode van woordendroogte kan ik er precies weer tegenaan.  Het is zoals sommigen reageerden: het gaat wel voorbij.  En kijk, de inkt is nog niet droog of het is al beter.  Wat ik uitstak in de laatste weken?  Kijk anders eens mee.

Jawel, ik ben er gisteren eindelijk aan begonnen.  Een update van mijn blog.  De header en de “about”-pagina kregen een likje verf en een nieuw woordenpalet.  Het was wat zoeken naar de juiste kleurencombinaties.  Hierboven zie je hoe ik aan het prutsen ben geslagen met het materiaal dat ik rond me vond.  Mijn Facebookpagina besloot keihard tegen te werken waardoor ik gefrustreerd de boel de boel liet.  Soms ga ik in denial en hoop ik dat computerproblemen zichzelf oplossen.  Misschien heeft mijn computer een slechte dag en is het morgen beter?  Serieus, dat helpt soms.

Linus ging voor het eerst mee naar Plopsaland.  Ik ga daar nooit naartoe op weekend-of vakantiedagen omwille van de drukte, toch nog een voordeel aan een flexibel uurrooster.  Omwille van het leeftijdsverschil tussen de twee zonen ging ik alleen met het kleintje.  Hij houdt het ook bijlange nog niet zo lang uit als zijn broer maar kon toch gemakkelijk een 4-tal uur rondtjaffelen.  Vooral die blik in zijn ogen waarbij hij dingen voor het eerst ziet, die is goud waard.  Waar ik dacht dat hij misschien nog te klein ging zijn om er echt van te genieten bleek dat totaal fout.  Toen we in de vroege namiddag naar huis trokken had hij maar anderhalve minuut nodig om keihard in slaap te bonken in de auto.

Mijn broer en schoonzus waren in het land.  Hij mocht voor zijn boek “Val” de Prijs Letterkunde Proza van de provincie West-Vlaanderen in ontvangst nemen.  Ook later in de week stonden er nog “Boekenbabbels” met Ann De Bie en de andere winnaars in verschillende boekhandels op het programma.  We gingen meevolgen in mijn geliefde Theoria in Kortrijk.  Tommie de kat van het boekenhuis stond erbij en bekeek het niet eens.

Op de foto waren we duchtig aan het aperitieven op kosten van de provincie na de uitreiking.  De Fitbit rond mijn pols bracht ik vandaag terug naar de winkel.  De batterij begaf het deze week, hij is nog geen jaar oud.  Volgens de baliemedewerker van MediaMarkt zal hij waarschijnlijk gewoon gewisseld worden voor een nieuw, recenter exemplaar.  Ik voel me wel naakt er zonder.  Ik wist niet dat ik zo verknocht was aan dat ding tot het kapot ging.

De laatste dagen werd er gewandeld, gelopen, geslenterd, getjaffeld.  Ik probeer om Linus nu een beetje te trainen om langere afstanden te wandelen zodat hij in het najaar vlot de afstand tussen de school en de buitenschoolse kinderopvang kan stappen. Deze week ging ik ook al voor dag en dauw lopen omdat ik moeilijk tegen de hitte kan overdag.

Ik ben consequent in mijn lazy housewife-ness.  Ik heb wel mijn auto gewassen deze week 😉

Het blijft een smerig ding, want na enkele dagen zie je er niets meer van.  Ik zit veel korte eindjes in de auto: naar school, naar de winkel, naar oma, naar de bib, het werk… Hemelvaartdag besloot ik wat extra beweging in te schakelen in combinatie met het scheiden van de twee broers omwille van hun vele geruzie.  “Mijne!” en “Dat mag niet!” en “Neee-heee!”.  De hele dag door.  De geplande 5 km-wandeling heb ik hem niet doen stappen, hij is tenslotte nog maar twee jaar.  Samen deden we een rustig toertje naar “de platse” en terug, best dat ik wat water had voorzien en ons had ingesmeerd want het was toch een serieus hete middag daar tussen de velden bij ons.

…de rest van het weekend gaan we vooral ijsjes eten, ons niet teveel vermoeien en misschien nog eens den bbq in vuur zetten.  En bij jullie?  Nog wilde plannen?