door Ahja, die blogchallenge over ouderschap, weet je nog? Waar het juist over gaat kun je hier en hier vinden maar in de komende weken worden op verschillende blogs de 7 hoofdzonden -binnen het aspect ouderschap- besproken, we vervolgen met “Hebzucht”. “Greedy greedy greedy” zou Stanford uit Sex And The City zeggen.
Wat zou je nooit delen met je kinderen? Of kind?
Het is moeilijk om niet veroordelend over te komen want ik weet dat er veel anderen zijn (en dat is volledig OK!!!) maar….ik ben enorm streng op mijn bed. Dat deel ik niet met mijn kinderen. Ook niet als ze ziek zijn? Neen, zelfs dan niet. Ze zijn het ook zo gewoon want ze komen het ook nooit vragen. Uiteraard mogen ze op zondagochtend wel eens bij ons onder de lakens als ze wakker zijn, maar slapen gebeurt apart. Ik hou de wacht over hun slaap maar ook over mijn eigen slaap. Hoewel ik hier en daar wel lees dat co-sleeping wordt aangeraden om de band met je kinderen aan te scherpen ben ik er helemaal geen voorstander van. De band met mijn kinderen is al heel scherp en mijn bed is van mij. (alléé en ook voor 1/3e van Pieter 😉 ).
Ik weet dat mijn pagadders meer aan mij hebben als ik uitgerust ben. Bovenstaande gegevens zijn van vorige week, niet bepaald een topweekje qua slaap en zo zijn er wel meer. En ik zou geen moeder zijn moest ik me al niet schuldig voelen, maar zowat al de rest wordt wel gedeeld met mijn kinderen: van mijn aandacht tot mijn ijsjes tot het mes dat ik gebruik om mijn boterham mee te smeren. Van mijn man tot mijn iPad tot mijn kleurstiftjes. Mijn armen, mijn schoot, mijn nek waar ze in zitten als ze moe zijn van het stappen. Ook mijn handtas waar ik regelmatig een stuk Lego of een bedebbelde koek in terugvind. Ik kan blijven doorgaan, maar dat bed ’s nachts….Sorry 🙂
En jij? Doe jij ook mee aan de challenge? Deel jij graag je bed met je kind(eren)?
Shout your heart out 
Zo herkenbaar, ook hier hebben de kids nooit ons bed gedeeld, behalve zo eens op een ochtend in het weekend. Uiteraard heeft dat klein grut meer aan hun ouders als die zelf uitgeslapen zijn!! Het laatste jaar hebben we wel al af en toe “gezondigd”, ons kleinkind is wakker om half 6 en wil dan nog wel een uurtje of 2 tussen ons verder slapen 🙃🙃, puur eigenbelang voor ons én hem!
als grootouders kun je een volledige nieuwe set regels uitvinden hé 🙂
Zijt maar zeker!
Fair enough, het bed mag je houden 🙂 Ik deel mijn bed wel graag met Felix. Alleen in dat bed en naast mij slaapt hij langer dan 30 min. Nu toch al het volle anderhalf uur … En als hij naast mij ligt moet ik hem enkel dichterbij schuiven om hem te voeden i.p.v. dat ik moet opstaan.
ja, kan me voorstellen om BV te geven dat dit zeker gemakkelijk is! Geniet ervan!
Oh, ik deel mijn bed wel graag met de kindjes. Zeker als Koen weg is voor het werk, lekker gezellig in het grote bed. De voeten in mijn gezicht neem ik er dan wel bij 😜
hehe, ik hoor het wel vaker: als papa weg is mogen de kindjes bij mama slapen. Als papa hier weg is dan heb ik gewoon meer plaats 😉 😀
Ik herinner me alleen gedeelde bedden als de kinderen al groter waren. Ofwel waren ze dan ziek, ofwel bleef het verleden zo hard knagen dat ze niet durfden slapen.
Ik begrijp je heel goed als je voor je rust gaat!
En het percentage bed voor je partner is herkenbaar 😉
ik vind het een faire deal 😉
Ja, ik vind het dus wel echt geweldig om mijn bed te delen. Maar ik slaap er ook niet slechter door. En als dat wel zo is, dan vind ik dat niet zo erg. Het weegt niet op tegen die warme lijfjes. Maar ik begrijp het wel hoor. Al droom ik dus van een giga bed waar we gewoon met het hele gezin in kunnen. (Sorry ;))
haha ik heb dat eens ergens gezien in een reclame ofzo, een bed om met vijf in te slapen. Je hoeft je niet te verontschuldigen, we moeten helemaal niet overeenkomen in dingen 😀
Oh, brr, ik sliep zelfs niet toen de wieg naast ons bed stond :-). Mijn slaap is ook heilig, en ik ben blij dat de nachten (afgezien van doorkomende tanden dan) redelijk goed zijn hier!
ik was ook van het minste kikje wakker. En als je dan een snurkertje hebt zoals Linus….
Wij deelden ook nooit ons bed, hooguit werd hun babybedje eens dicht bij het onze gezet op zo’n hevige ziekte-nacht…
Ik volg je al een tijdje, je leest verschrikkelijk vlot en herkenbaar. Nog nooit gereageerd wegens (wie heeft er daar nu een boodschap aan ;))
Maar A’men to the mine-bed-is-mine ‘ouderzonde’. Hier ook nog nooit, jamais en zal wrs ook nooit gebeuren die 2 zalige apen van mij in mijn bed laten slapen. Gans dag door hebben ze non- stop recht op mama maar mijn bed is mijn bed waar ik ongegeneerd in kan rollen en stinken zonder dat ik weer eens een ‘mamaaaaa’ hoor of een kind voel jumpen, springen, truukjes moet tonen, oneindige nutteloze verhaaltjes moet vertellen. Allez ge snapt het wel.
Dus A’men!
Hahaha, “bedebbelde” koek, heerlijk woord 🙂
En hier geen kinderen, maar ik kroop als kind ook enkel af en toe op een zondagochtend in het bed van mijn ouders wanneer ze al wakker waren. En ik heb daar geen trauma aan overgehouden zenne 😉 Laat dat beetje moederschuldgevoel dus maar los! ’t Is inderdaad niet alsof je voor de rest niets moet delen… 🙂
Het bed delen dat proberen wij hier ook zoveel mogelijk te vermijden. Tuur mag wel voor hij gaat slapen even in het grote bed liggen en dan lezen we samen een verhaaltje. Maar echt een hele nacht bij ons in dat grote bed slapen, neen dankjewel.
Haha! Ik zou zeggen, check m’n post 🙂