De Linusweek

Exact een week geleden vertrok Ilja op Chirokamp voor 7 dagen.  Het klinkt enorm lang om zo voor de eerste keer weg te zijn….en dat is het ook!  We waren wel al langer van elkaar gescheiden maar toen zaten we in een wereldstad en ging de tijd razendsnel voorbij.  Nu we gewoon thuis onze verlofdagen spenderen was het toch een beetje aftellen tot de aankomst van de trein vanmiddag.  Linus had dus een hele week zijn ouders fulltime voor zichzelf.  Q-time zouden ze zeggen in een caption op Instagram!

Dinsdag

Nadat we Ilja uitzwaaiden gingen we bij David en Renilde chillen.  Linus was eerst weigerachtig om in het zwembad te springen maar dat keerde vlug toen zijn papa ook besloot om een plonsje te wagen.

 

Woensdag

Woensdag hadden we een belangrijke taak: de kamppost versturen.  Onderweg naar de brievenbus kon onze taterval zijn hartje ophalen.  Als er één ding is dat ik de voorbije week meer dan eens heb beseft: dat kind zwijgt geen minuut.  “’t Is een reveille die afloopt” zouden we hier zeggen.  Hij begint als zijn ogen open zijn tot hij ze weer dicht doet.  Gelukkig houdt hij ’s middags nog een siësta zodat hij (EN WIJ) tot rust kunnen komen.

Daarna nog even op bezoek bij mijn vriendin waar “hij niet mee binnen wou”.  Tot hij de kindjes hun telegeleide auto mocht besturen. “Gaan we nog eens bij Mauro op bezoek?” kwebbelde hij op de terugweg.  Tuurlijk schatje.

Donderdag

Smelten in dat weer.  Smelten tot er niks meer overblijft.  Linus had een afspraak met oma terwijl wij een date-day hadden.  We trokken naar Sluis waar we in ons favoriete plekje gingen lunchen en bijpraten.  Want praten, dat kwam er nog niet echt van tijdens het verlof.  Enkele losse boodschappen doen, beetje keuvelen, beetje slenteren.  Meer moet dat niet zijn.

En een ijsje eten zonder dat je eerst 11 keer een mondje moet afvegen en je met je plakhanden uiteindelijk 8 beklisterde servetjes ergens tracht te liquideren.

Vrijdag

De early bird catches the worm dachten we.  Vanaf Tatergatje wakker was sprongen we in de wagen naar zee.  In Nieuwpoort was het ’s morgens nog lekker fris. Het kleintje had echter niet zo goed geslapen en het duurde even voor hij in the mood kwam. (“Ik hou niet van de zee!”).

Het werd razendsnel pokkeheet en tegen dat het goed 11u was waren we al op de terugweg naar huis.  De dagjestoeristen zwaaiden niet naar ons als we ze kruisten.  We lieten nochtans een parkeerplekje vrij voor hen.

In de vooravond kregen we regen!  We dansten net niet.  ’s Avonds was er familiebezoek waar ik tijdens de aperitief bijna een hartstilstand kreeg toen mijn gsm overging.  Op het scherm kwam de naam van de leider van Ilja.  Wat er toen in die milliseconde in mij omging kan ik bijna niet beschrijven.  “Dood” “verongelukt” “ziekenhuis” en “spoed” waren zeker van de partij in de moes waarin mijn hersenen veranderden op dat moment.  Bleek dat ze nergens oma’s adres konden vinden om een kaartje te versturen.  Ik gaf net niet over.

Zaterdag

Zaterdag gingen we naar Bellewaerde.  Althans dat was het plan.  Toen we met ons abonnement eindelijk aan de beurt waren om binnen te gaan bleek het een nocturnedag te zijn.  Op die dagen is ons abonnement niet geldig “tenzij we 20 euro bijbetaalden”.  I think not!  Dus verkasten we naar de markt in Ieper voor verse aardbeien en een “doning” (Donut) want het bleitsalvo op de terugweg van Bellewaerde was eigenlijk een beetje terecht en een doning maakt veel goed.

Tijdens siëstatijd deed ik wat voorbereidingen voor het avondmaal en genoot Chewbacca van de rust want ook hij krijgt het soms hard te verduren met die kleine ruskabus in huis.  En neen, in feite mag hij niet op tafel liggen.  Tjah.

’s Avonds kwamen er vrienden eten en showde Linus vol trots de borstels in de garage.  Hij heeft een eigenaardige fascinatie voor poetsen.  Geen idee waar hij dat oppikt.

Zondag

Zondag was wederom een eet-dag.  Deze keer ging ik voor Low Carb want de uberlowcarber van blogland schoof bij ons aan.  Het was even het hoofd breken over een “presentabel” gerecht maar deze courgettelasagne was wonderbaarlijk goed geslaagd.  Na het eten bezochten we De Palingbeeldjes en de speeltuin met de kinderen.  Linus moest uiteraard tonen dat hij de baas is van De Westhoek.

Maandag

We hadden beloofd om terug te keren naar Bellewaerde en dat deden we op maandagochtend.  Het was er ook veel kalmer waardoor we een mooi tochtje tussen de dieren konden maken.  Ik wachtte al een aantal keer af tot er weinig volk bij De Boomerang was zodat ik de attractie kon doen zonder dat de kinderen al te lang moesten staan wachten.  Maandag bleek er met moeite tien man te staan waardoor het eindelijk mogelijk was!

Ik ben altijd al hevige fan geweest van wilde attracties.  Hoe hoger hoe liever.  Maar de laatste jaren denk ik toch wel regelmatig eens “waarom toch?” als ik eraan begin.  Toen ik van De Boomerang kwam was ik duizelig en hees van het tieren.  Niettemin wacht ik af tot mijn zonen oud genoeg zijn om mij te vergezellen op die dingen!  Such fun!  Ik was 9 jaar toen ik voor het eerst op De Boomerang ging in Bellewaerde, nog even geduld dus.

En ’s avonds was het weer vriendentijd.  Ondanks een plensbui op het moment dat we ons neerzetten voor de aperitief werd het toch een mooie avond met prachtige schaapjeswolken.  I love it!!

De kinderen vonden elkaar in het huishoudelijk werk.

Dinsdag

Vandaag kwam de oudste rakker terug thuis.  Met de post kwam deze ochtend nog een liefdevol kaartje toe:

Smelt!

Versleten, hees, content en mollejonkzwart.

Chapeau voor de CHIRO-leiding om voor zo’n geweldige week te zorgen.  Nu uitrusten en straks de geur van zijn valies bestrijden.