Free your house, and the rest will follow

Struinend door het winkelcentrum besef ik meer en meer dat er iets veranderd is. Ik wandel mijn favoriete winkels binnen en het zegt me weinig tot niets. Zelfs in Hema koop ik niets behalve een doosje van hun overheerlijke paaseitjes. Er smelt ééntje in mijn mond terwijl ik verder slenter. De sublieme mix van pindakaas en chocolade leidt mijn aandacht af van de vitrines. In de boekhandel zie ik enkele boeken die mijn interesse wekken, ik check via de website of ze ze in de bibliotheek uitlenen en vertrek zonder iets want de bib van Ieper blijkt een goudmijn! Mijn broer en schoonzus gaan het niet graag lezen -boeken zorgen voor hun inkomen- maar het is gemakkelijker om niets te kopen dan om te twijfelen tussen twee items. Ik denk aan het eBook dat ik gisteren via Kobo downloadde (zowat het enige dat ik niet in de bib kan vinden): “Everything that remains” en nestel me op een bankje in het shoppingcenter om verder te lezen geflankeerd door het doosje verrukkelijke paaseitjes. Het voelt zo bizar, hoe ik ineens zo gebeten ben door deze filosofie. Mijn gerief blijft belangrijk voor mij en ik koop wel nog wat ik echt nodig heb – zo ging ik naar huis met een nieuwe chillbroek. In februari hebben we voor het eerst een volledige maand erop gelet om niets te kopen zonder er eerst over na te denken, dat klinkt onnozel maar het is onvoorstelbaar hoeveel meer we gespaard hebben. Niet ingaan op de 2+1 acties in winkels, niet meegaan op de “misschien ga ik dit wel nog kunnen gebruiken”- neiging die me soms overvalt. Het valt me op dat de marketeers van Bol.com ineens mailtjes beginnen te sturen dat ze mij missen. Mijn huis -en daarmee ook mijn geest – voelt veel lichter zonder al die extra items. Declutteren werkt in op verschillende aspecten van mijn leven en ik vraag me af waar het mij nog allemaal zal brengen…