door …ongeziene maatregelen voor een extreem ongewone situatie nopen ons tot een complete verandering van de kijk op ons leven.
In elk tijdschrift dat ik de laatste weken las stonden er artikels met titels in de genre van: “doe eens niets” “de kunst van het niksen” of “niks doen, hoe doe je dat?” Er werden vorig jaar dan ook enkele boeken over gepubliceerd die de basis vormden voor deze artikels. Kunnen we eigenlijk wel niksen?
Ik heb altijd geweigerd om een “taxi-moeder” te worden. Niet alleen omdat ik dat met mijn flexibele uurrooster niet kan waarmaken maar ook omdat ik sowieso vind dat kinderen niet teveel hobby’s moeten hebben. Dat is atypisch en dat besef ik. Ik hoor mijn kinderen soms juichen als ik zeg “dat we vandaag geen plannen hebben” of “we zullen het wel zien” antwoord op de vraag wat we gaan doen die dag. Als ik hoor hoe sommige ouders hun kinderen het hele weekend/woensdagnamiddag moeten rondvoeren naar allerhande hobby’s, daar krijg ik het koud zweet van. Chapeau voor de mensen die het doen, maar hoe krijg je dat rond als je nog eens fulltime (of 4/5e in mijn geval) werkt? Ik belast mijn ouders nu al zoveel met de zorg voor mijn kinderen als ik laatavonddiensten of vroegens moet werken. Er is altijd voor alles een oplossing maar daarvoor wil ik de problemen niet zelf in stand houden. Ilja wordt 9, zit één uur per week in de karate, gaat op woensdag (ook tijdens de middagen dat hij naar de opvang gaat) de komende vier maanden naar De Techniekacademie en op zondagmiddag naar de Chiro. Dit vind ik echt meer dan genoeg! Hij zit elke avond om 19u30 in bed en slaapt de klok rond. Linus is nog geen 5 en heeft dus nog geen hobby’s, hij gaat elke avond tussen 18u en 18u30 gaan slapen met dank aan mijn ouders die hen ophalen op school als wij ’s avonds moeten werken. Ja, dat is vroeg, op vrijdagavond kan ik met hem niets aanvangen omdat de kleuterklas hem compleet uitput.
Ik wil niet teveel druk zetten op mijn kinderen en ik besef dat veel mensen het niet met mij eens zijn in dit geval, dat je je kinderen van zoveel mogelijk moet laten proeven. Ik begrijp die redenering compleet, maar ik ken mijn kinderen ook. Ik weet dat ze nood hebben aan rust en regelmaat.
De komende weken worden vreemd. De vaste structuur van de school zal wegvallen. Ook voor ons zijn er drastische wijzigingen (ik ga nog niet beginnen over de impact die de corona-maatregel op mijn werk in de sociale sector heeft), de kinderen blijven voornamelijk thuis bij één van ons mits wat organisatie. De dagen waarop ze normaal school krijgen zal ik toch trachten enkele uren educatie in te bouwen voor hen, een structuur aanhouden zodat ze zich niet compleet verliezen in de vrije tijd. Educatie zie ik wel als een ruim begrip: een wandeling met wat extra informatie over de natuur, een stadswandeling met zoektocht, educatieve programma’s op VRT bekijken in plaats van YouTube. Het is ook het moment voor Ilja om aan TypeTopia te beginnen. Wie nog tips heeft, smijt ze gerust in de comments!
We kunnen dit, ik heb er vertrouwen in.
Shout your heart out 
Niets kunnen doen is een gave.
Sommigen moeten dit gewoon nog leren.
Vredelievende groet,
https://www.xnapda.be/
Ik kan natuurlijk niet voor mensen met kinderen spreken, maar ik heb ook al gedacht dat heel deze crisis voor veel mensen ongetwijfeld creëert waar we anders zo hard om roepen: tijd. Hopelijk spenderen de meeste mensen hem wijselijk.
Oh mijn god. Preach, woman! 😀 Exact hoe wij er hier ook tegenover staan. Mensen langs alle kanten horen zagen dat ze geen tijd hebben en het altijd toch oh zo druk hebben en blablabla terwijl ze eigenlijk driekwart van die drukte zelf creëren door die agenda’s zodanig vol te proppen dat ze niks anders meer doen dan rondhossen voor hun offspring. Ik zeg altijd tegen die van ons: ‘u af en toe ne keer vervelen… dat moet ge ook kunnen. En da doet deugd.’ 😉
Ik volg je eigenlijk wel, ik vind ook dat je niet te veel druk moet leggen op je kinderen en ze niet van hier naar daar moet slepen voor 685463 hobby’s. Ik was vroeger als kind eigenlijk ook altijd blij als ik eens niet naar de chiro of de muziekschool moest. Niet dat mijn ouders mij gepusht hebben om veel te doen trouwens.
Zal wel een aanpassing zijn de komende weken maar het lijkt me alleszins wel verstandig om wat structuur in hun dagen te houden. Al moet je naar mij niet luisteen, ik heb geen kinderen :p
Wat lees ik dit graag.
Ik was zelf een “thuisblijfkind”, geen fan van allerlei activiteiten.
Bij mijn kinderen heb ik het gedaan zoals jij. Ik stond er daarbij een tijd alleen voor en heb geen rijbewijs, dus was hen rondrijden al helemaal geen optie. Mijn dochter heeft muziekschool gedaan vanaf het moment dat ze zelfstandig naar de muziekschool kon. Ik heb er wel bewust voor gekozen om in de stad te wonen, omdat ik weet dat geen rijbewijs anders echt een drama is.
Kinderen moeten zich kunnen vervelen, dat is essentieel in het vormen van hun brein. En hun creativiteit. Hen van hot naar her slepen, alle gaatjes vol plamuren met activiteiten, voor mij hoeft het echt niet.
Mijn kinderen zijn volwassen ondertussen, en ik zie dat mijn aanpak het gewenste resultaat heeft 😀
Tegelijk hadden ze wel veel aan structuur, dus ik probeerde wel onze dagen een beetje in te delen.
Ik las hier wel leuke tips voor de komende weken:
https://www.goedgezind.be/algemeen-gezinsnieuws/gezin-gezond-en-veilig/5-weken-thuis-met-de-kinderen-hoe-pak-je-dat-aan/?fbclid=IwAR1nBOiFXV3jRKj2FVhQxI3YJ-OjMp1Z6lmMgt6dV_9hqa4SuzeBYD3XgGg
Hoe we de kinderen moeten bezighouden, daar kan ik niet over meespreken. Wel weet ik dat zowel mijn madam en ik nu eens tijd hebben om reeds lang uitgestelde zaken aan te vatten. Het verven van de hal (en diens tien deuren!) is er eentje van. Maar ook: eindelijk eens tuinieren in EIGEN tuin, pottenbakken, mijn schildersvirus loslaten (dat mag wél, zulk een virus), een kamer op de zolder optrekken, muziek beluisteren, wandelen aan zee en ga zo maar door.
Verveling heeft nog nooit in mijn woordenboek gestaan en zelfs in deze barre coronatijden vind ik het er niet in terug.
*speld zich een speekmedaille op*
* speldt
Toeme, toch.
’t Is gang, een dt-fout, ga maar in quarantaine
Ja, juffrouw.
Hier ook altijd een bewuste keuze geweest om niet te veel nevenactiviteiten te voorzien en wat er gekozen werd was zonder autoverplaatsing (lees sportactiviteit die kon doorgaan op/na school en zonder competitie, jeugdbeweging, crea op wandelafstand) omdat ik het zelf niet wou en mijn kind (ja wij hebben er maar eentje en toch koos ik ook hier bewust voor beperkt aantal hobby’s) ook een stuk wou beschermen want ik voelde dat competitie en veel extra druk haar geen deugd zouden doen. Voordeel: ze is bijna 15 en doet de sport (ropeskipping) sinds het eerste leerjaar nog steeds en graag, jeugdbeweging stopte op haar 13de want ze ging niet mee op kamp en hield eigenlijk ook niet van rondhangen of vuil spel. In de plaats daarvan kwam wel paardrijden en dat is nu wel 1x per week incl autoverplaatsing (maar gedelegeerd aan de papa die zelf vroeger ook paard reed en gewoon 1,5u ter plekke blijft en een boek leest of in de wagen naar muziek luistert). Ook zij had nood aan structuur toen ze jonger was en heeft intussen redelijk wat zelfdiscipline en verantwoordelijkheidsgevoel zodat ik er gerust in ben dat ze dat thuis studeren en werken voor school wel tot een goed einde zal brengen al gaat ze eigenlijk wel liever naar school dan zoveel en zo lang thuis te moeten zitten (gelukkig zijn er nog social media/Skype om met de vrienden contact te houden) 😉