Misschien Messines?

We slurpen elke twinkelende zonnestraal op deze week. Om te vermijden dat de kinderen vegeteren in de zetel gaan we dagelijks wandelen. Soms is dat de toer van 4,5 km naar “de platse” ofwel kiezen we om ons te verplaatsen. Zondag wandelden we een historische route in Mesen, zo’n 25 km hier vandaan. Educatie remember?

We startten ter hoogte van het stadhuis en stapten zo verder naar de kerk waar een crypte uit de 11e eeuw ligt onder het kerkkoor.

Daarna volgden we de Nieuw-Zeelanderstraat waar de narcissen ons nastaarden en werd het monument voor de Nieuw-Zeelandse oorlogsslachtoffers bezocht. Op dezelfde site zijn ook restanten van oorlogsbunkers te bezichtigen.

De wandeling is niet bepaald een typische knooppuntenwandeling waar je door veld en modder moet vendelen om ergens te geraken. Alle routes zijn verhard en dus ook wel gewoon autobanen, dat maakt ze voor een keer wel rolstoel- en wandelwagenvriendelijk.

De uitzichten onderweg zijn priceless.

In Mesen kun je ook de plek bezoeken waar Britse en Duitse soldaten tijdens de eerste wereldoorlog op kerstmis 1914 hun loopgraven verlieten om samen te voetballen en Kerstmis te vieren. Vandaar ook het standbeeld op het marktplein (zie tweede foto).

De 6,5km-route gaat wel wat omhoog en omlaag maar het is zeker haalbaar met kinderen. Mijn kleuter pruttelt op elke wandeling wel eens een aantal minuten “dat het lastig is”, maar uiteindelijk stapte hij toch moedig door.