door Vandaag is geen topdag. Om de één of andere reden kan ik weinig in perspectief plaatsen en lijkt alles me te enerveren. Het is best aantrekkelijk om de maalstroom in mijn hoofd te voeden met elk ergernisje dat erbij komt tijdens de dag. Tegen ieder ander zou ik zeggen:”Het is best OK om je eens rot te voelen, dit is geen gewone situatie en daar moeten we allemaal mee omgaan, soms zijn we boos, soms voelen we ons vreemd”. Maar tegen mezelf zeg ik “godverd-mme zeg, k-tdag”. Terwijl ik verder werk aan de puzzel die ik gisteren begon raak ik eigenhandig mijn gedachtestroom aan. Het voelt als koteren, ik krijg mijn vinger maar net onder mijn negatieve gedachten om ze te keren, ze zijn glibberig maar ik kan ze lospeuteren, kleine f-ckers. Het helpt om aan de positieve momenten te denken. Zoals de wandeling naar de bakkerij vanmorgen. Ik ergerde me eerlijk gezegd aan het constante getater van de kinderen, ik hou zo hard van stilte en dat lijkt me niet gegund de laatste dagen. Gisteren keken we samen naar Lego Masters op VTM en ze zijn tot op vandaag nog steeds laaiend enthousiast. Toen we gisterenavond tijdens het eten aan het nakaarten waren was het duidelijk dat Linus serieus op mijn woorden had gelet want tijdens de wandeling vanmorgen zei hij: “Wij denken dat die langenekken eruit gaan vliegen hé de volgende keer, ze snoeften de hele tijd dat ze het gouden blokje gingen winnen”.
En de puzzel, die is best ontspannend. Duizend stukjes rust die in elkaar gestoken mogen worden. De ene keer lukt het vlot om het stukje te vinden dat ik nodig heb, de andere keer moet ik er wel een paar keer om vloeken. Een goeie representatie van mijn dagdagelijkse gedachtepatroon.
Shout your heart out 
Ik snap je helemaal, ik ben ook al een paar dagen bijzonder kregelig en zelfs boos. Het is lang geleden dat ik nog gepuzzeld heb, misschien is dat de manier om mijn malende gedachten onder controle te krijgen?
I know the pieces fit
‘cause I watched them fall away
?
Het is me wat. Een rollercoaster van emoties deze tijd.
Dedju hé, overal zie ik nu puzzels opduiken en nu heb ik ook zin om te puzzelen. Deed ik bij de verhuis toch niet al mijn puzzels (ook nog nieuwe in verpakking) naar de kringwinkel zeker.
Mooi dat je verstrooiing vindt in puzzelen. Zelf heb ik er het geduld niet voor; puzzelen maakt me veeleer zenuwachtig dan dat het me ontspant.
En nu ik zo naar de foto kijk: ik kan verdorie aanleggen. Dat stukje daar! Ja, dáár!
Kan ik me helemaal in vinden. In alles. En ik heb de kijktip genoteerd, misschien vindt mijn oudste het ook wat. En inspireert het hem om meer met zijn Lego te spelen dan hier beneden afwisselend in conflict te gaan en plakkerig te doen. ‘k Denk dat het aan mij ligt, en aan dat constante getater van de jongste. M’n zenuwen zijn rauw 🙂
Het is ne kakdag.. Ik krijg hem ook ni gekeerd. Nuja bijna om. Morgen nog een kans
Liesbeth zegt dat het gisteren een kakdag was, hewel, ze heeft gelijk.
Vandaag had ik het beter verwacht, afwachten wat de postbode brengt…
Wie is Liesbeth?
Ze staat boven mij
Ik heet helemaal geen Liesbeth! 😉
Aaah Liebest. Nu ben ik mee!!!
🙂
Oef! Zo herkenbaar, hier zijn we bij de laatste stukjes blijven steken. Een teveel aan zon en naar buiten willen ;)) 😘
Zo herkenbaar de dagen die zoveel doen, hier zijn we aan het verzaken wat de puzzel betreft. Een teveel aan zon en zomer…💛