door Mijn jongste zoon trappelt, klapt, tikt en rammelt. Hij roffelt, stuitert, trommelt en davert. Hij produceert extreem hoge decibels en leeft alle uitersten van het leven bij elkaar. Kortom: er zit wel wat ritme in deze 5-jarige. Mijn echtgenoot is al 25 (?) jaar drummer en herkent dat stuk van zichzelf in hem. Ik weet ondertussen hoe het is om met een drummer samen te leven, de keren dat ik mijn hand op zijn tikkende vingers leg zijn niet meer te tellen. Drumles staat al een jaar op het verlanglijstje van de kleuter. Pre-corona informeerde ik in de muziekschool wanneer het kleintje eventueel aan drumlessen zou kunnen beginnen maar daar kan hij pas vanaf het eerste leerjaar terecht voor notenleer en vanaf 8 jaar voor drum. Nog drie jaar tokkelen op het oude drumstel van mijn echtgenoot dan maar? (let vooral op zijn gezicht helemaal op het laatste als hij merkt dat ik hem aan het filmen ben)
Ik kan je verzekeren, een drumstel in huis hebben, het is een uitdaging. Tegelijkertijd kan hij er wel zijn furten wat op kwijt al gaat dat ten koste van onze oren. Omdat het lief ook wel wat aan zijn drumskills wil werken en we de laatste tijd goed bezig zijn met het oppotten van ons kleingeld (een deeltje daarvan is gereserveerd voor een massage après-corona!) besloten we te investeren in een elektrisch drumstel, in eerste instantie om het kleintje te laten kennismaken maar ook om de tikkende vingers van de echtgenoot te kalmeren.
Gisteren werd het “speelgoed” (bij de buren) geleverd. Ze mochten alleen nog maar met de doos spelen want de echtgenoot was aan het werk en ik ging het niet in mijn hoofd steken om een drumstel op te zetten. Dat klinkt als mean mommy, maar de gigantische doos alleen al was voldoende entertainment voor de hele middag. Frankie de kater werd tot boef gebombardeerd en in hun imaginaire kasteel gevangengenomen. Of hij daar zo enthousiast over was, daar kun je misschien zelf over oordelen:
Vandaag was het D-day (drumday?) en kon ik weer sneaky gaan filmen:
Dat het vandaag een druilerige dag was, daar heb ik nog niet veel van gemerkt….
Shout your heart out 
Schitterend!
En ééns hij in zijn bedje zit ben jij aan de beurt 🙂 !
Erg leuk. Drummen is zo makkelijk nog niet.
We hebben hier in de buurt ook een drummer. Elke dag ambiance! Zelf heb ik het meer voor een andere buur die Franse Chansons draait.
Die tikkende vingers, daar moest ik luidop om lachen. Zo herkenbaar, mijn man is geen drummer maar zit ook vaak te tikken, en dan heb ik commentaar 🙂 (terwijl hij eigenlijk behoorlijk lawaai van mij verdraagt)
Vroeg begonnen is half gewonnen.
Lijkt me fijn om goed te kunnen drummen. Dát en gitaar alsook piano kunnen spelen: za-a-lig. Ze bestaan, die multitalenten. Ik ben er duidelijk geen van, je zoon misschien binnenkort wel.
Supertof om hem bezig te zien!
Ik ben fan van jouw ‘shout-outs’ nichtje… in deze bizarre tijd toch wel iets om telkens weer naar uit te kijken. En heel veel dingen zijn herkenbaar…. Zo zie je maar dat we allemaal wel een beetje op elkaar gelijken… en tegelijk zo verschillend zijn. Tot gauw!
Hier idem! Ik lees je tekstjes super graag en we zijn duidelijk familie! X
Alleen dat super vroeg opstaan.. daar zijn we hier nog niet klaar voor..
Lijkt me wel leuk, altijd muziek in huis, al is het leerproces misschien minder fijn voor de oren 😉
Een drum in huis? Ik zou zot komen haha. Nee, dat zou echt niets voor mij zijn, ook al brengt het dan misschien wel wat leven in huis.
Yay, zalig zeg! Precies backstage Werchter in je living! 🙂
Hier ook een zoon-drummer,ondertussen volwassen en het huis uit! Het drumstel is op zolder blijven staan omdat de zoon op een appartement woont. Het is nu het favoriete speelgoed van de kleinkinderen!!
Wacht maar tot hij in een groepje speelt.Ieder weekend ambiance op zolder! Maar wij hebben er zo van genoten!
Veel beter, zo’n electronisch ding! En daar zal ie zoveel plezier van hebben later, die vroege start…!
Altijd leuk om jouw stories te lezen op de blog…Soms zorgt het voor een positief gevoel en opluchting omdat het zo herkenbaar is ( oa de verhalen ivm de kids) en je denkt van oef, het is niet alleen hier ☺.
Anderzijds heb ik bewondering voor je positivisme op zovele vlakken, maar stiekem ben ik jaloers…en vloeit er weleens een traantje (meestal meerdere) omdat mij dit ( nu vooral) niet lukt…😥