door Zelfs terwijl ik niet meer met mijn persoonlijk profiel op Facebook zit heb ik alsnog veel kaartjes en berichtjes gekregen op mijn verjaardag. Ik zou liegen als ik zeg dat me dat niets doet. Het is best fijn om te weten dat mensen aan je denken of de moeite deden om je naam op hun kalender te zetten. Ik besef wel dat zoiets een wisselwerking is en dat ik dit deels dank aan het feit dat ik zelf ook moeite en effort steek in het versturen van wensen.
Volgens de psychologen in de boeken moet je regelmatig noteren waar je dankbaar voor bent. Als je kan zelfs elke dag. Het is niet gemakkelijk om daar dagelijks bij stil te staan en drukke periodes zoals de eerste week van september duwen zo’n gedachten nog veel verder weg dan anders. Maar de verjaardagswensen blijven op me inwerken en ook voor iets anders ben ik vandaag dankbaar. (Dat klinkt een beetje zoals de voorbeden die we vroeger in de mis moesten voorlezen….weeeiiirrrd).
De laatste weken had ik regelmatig bijzonder aangename gesprekken tijdens wandelingen. Ik ga veel alleen wandelen maar ook met vriendinnen en zelfs twee keer met mijn husbando de voorbije week. Er is iets met wandelen. Het zet mijn gedachten en mijn voelsprieten open. Het legt bepaalde zenuwen bloot, het geeft me ruimte om door te denken, om door te praten over onderwerpen. Vandaag had ik met mijn wandelpartner (die ik ook wel eens mijn sister from another mister durf te noemen) interessante gesprekken maar we stopten ook voor een korte babbel met een kennis uit het dorp. Ze vertelde over het verlies van haar papa en hoe dat voelde. Het gesprek was zeer waardevol en ik hoop dat zij er evenveel aan had als ik (/wij) op dat moment. Zo’n momenten van connectie maken zijn mijn dierbaarder dan uitgebreide fancy uitstappen. Voor dat besef ben ik dankbaar. Ik ben er ook een interessant boek over aan het lezen:
Doe jij mee met het dankbaarheidsfeestje? Deel gerust in de comments of op je blog en dan kom ik eens lezen!
Shout your heart out 
Ik heb bij mijn IG #kleinegelukjes staan, was vrij snel na het maken via die account een mooie aanleiding om elke dag op zoek te gaan naar iets wat mij blij (en vaak ook dankbaar) maakte en dat op beeld vast te leggen (schrijven met licht zullen we het maar noemen), ik merk echt dat zoiets helpt 🙂
Bloggen lukt me niet meer zo goed. Maar ik noteer details .. in mijn agenda.
Iets lekkers gegeten. Een speciale vogel of paddestoel gespot. Leuk tv programma gezien. Of ne babbel.
Ook al schrijf je maar 1 woord op. Uw herinnering aan die dag blijft tastbaarder. Niet meer alle weken lijken zo op elkaar.
Ja.. als ik het even niet doe.. mis ik het.
Ik heb er een boekje voor en als het slecht met me gaat dan gebruik ik het om 3 dingen te noteren wat me goed doet of blij maakte of waar ik dankbaar voor ben. Als het goed met me gaat heb ik dat bewustzijn niet zo nodig. Dan zeg ik het al gewoon in gesprekken of ik geniet van iets. Vandaag zette ik alle afgebroken en omgewaaide dahlia’s uit onze tuin in een bloemenvaas binnen. Het prachtig boeket dat zo ontstond was een cadeautje.
Ik gebruik mijn weblog om af en toe leuke dingetjes te noteren.
Blij dat je verjaardag werd opgeluisterd met toeters en bellen!
Volgende keer naar het speciale plekje 🙂
Ik ben dankbaar om zoveel zaken, mijn gezondheid, veerkracht, mijn relatie en de kracht om van elke dag het beste te maken……Ik kan oprecht zeggen dat ik een gelukkige vrouw ben…..ook al is mijn leven niet perfect……
Eigenlijk zou ik eens zo’n hele lijst van kleine gelukjes moeten delen op mijn blog want het zijn er zoveel. Vandaag heb ik bijvoorbeeld mijn kaartenmuur (lees: twee linten met kaarten tegen de muur) aangepast omdat ik het luxeprobleem heb van meer lieve vriendinnen die me verrassen met kaarten dan plek om al die leuke post uit te stallen. Iedere keer dat er hier zo’n envelop toekomt word ik gelukkig van het besef dat iemand aan me heeft gedacht en speciaal de moeite heeft gedaan om zo’n envelop voor me te vullen. Eigenlijk is lieve mensen om me heen hebben sowieso één van mijn grootste gelukkig én dus geen klein gelukje.