Er is nog geen dag voorbij gegaan zonder dat ik heb geschreven tijdens deze Ardennenweek. De eenvoud van een vakantiewoning nodigt uit om meer te gaan zitten. Ik schrijf het liefst over het niets. Ik start bij “Titel toevoegen” en ik eindig met een tekst waar in mijn hoofd nog geen letter van bestond.

Ik ben graag thuis en ik merk dat ik in een vakantiehuisje ook gelijkaardige rituelen heb als thuis, hele kleintjes weliswaar. Opstaan voor dag, dauw en huisgenoot, rammen op mijn toetsenbord met enkele tassen koffie, foto’s nemen van de domste dingen eerst. Ik blijf mijn ding doen.

Thuis is er altijd iets te doen en als we morgen terug naar de Far West rijden zal mijn lijstjeshoofd weer in gang schieten. Bellen naar de orthodontist, boodschappen doen, wasjes draaien…oh well. Het zal echter anders zijn als we thuiskomen, de buurvrouw belde ons op deze week met de boodschap dat onze kater Frankie op straat lag voor haar deur. Ze weende zo hard dat ik haar moest troosten aan de telefoon. De kat was dan ook overal thuis en kreeg van verschillende buren eten in ruil voor knuffels. We deden van korte pijn en gaven meteen de boodschap door aan de kinderen. Waarom wachten? Zelf doet het ons wel iets maar het is helemaal niet meer hetzelfde als toen onze eerste kat omver was gereden. We wonen misschien wel “op den buiten”, er wordt wel serieus gevlamd in onze straat en onze katten zijn gewoon altijd too sweet for the street geweest. Hell, ik heb Frankie nog zien liggen op straat voor onze oprit terwijl hij zijn pootjes aan het likken was. Dat was een kamikaze-kater, living on the edge. Moge hij in vrede rusten.

De komende week staat in het teken van energiegevers: schrijven en podcasts opnemen. Voor de rest: vooral veel low energy: tamzakken, legaardrie, wentelen en zoveel mogelijk doen waar ik goesting in heb.

Hoe verloopt jullie vakantie?

8 reacties

  1. RIP Frankie. Het was beter de kat van mijn buren geweest die hier elke avond op het zelfde uur mijn tuin komt volsch**ten en ook niet te beroerd is om een gevecht aan te gaan met een kip waardoor heel het kippenpark vol pluimen ligt.
    Geniet van de legaardrie, dat kan alleen maar deugd doen na een vol jaar werken.

  2. Weer mis. Ik dacht dat we mochten een titel voor dit stukje inzenden met als prijs een standbeeld op de markt van Ieper, maar neen dus…
    Toch meegeven dat ik het niet was die Frankie heeft aangereden.

  3. Oooh Frankie toch!
    Hier tel ik de dagen af dat wij ook in onze auto springen en zuidwaarts trekken met tent en slaapzak. Nog een weekje werken maar ook leuke dingen, ook een podcast, een paar massages en een tweede prik! 😀

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s