door Een straaljager doorboort niet alleen het ochtendgrijs maar ook mijn gedachten.
Ik besef dat er in dit bos geen kat is wanneer ik afgeleid word door een onstuimige eekhoorn. Toertjesdraaiend knuffelt hij zijn boomstam, onvermurwbaar baant hij zich een weg naar boven. Als een Japanse toerist probeer ik tevergeefs foto’s te nemen, een wazige pluimstaart als triestig resultaat.
De pluizige afleiding doet mijn afwezige focus geen deugd. Hoofdschuddend inhaleer ik de geur van het wakke bos, spekgladde bladeren vormen een zwart pad.
De onrust in mijn lijf probeer ik weg te stampen. Bij elke pletsende stap voel ik de gedachten trekken. Ik vecht met de woorden die plakken tegen mijn hersenpan, zo glibberig als de modder waar ik door ploeter. Lastig vast te houden, moeizaam los te peuteren.
Vandaag vind ik geen heil in het wandelen. Ik neem de modder mee in mijn koffer want ik krijg de gedachtenkluit niet los gestampt.
Shout your heart out 
‘One of these days’, met andere woorden. Een dag waar gepieker een donkere deken legt over je gedachten en deze bijna ‘versmacht’. Terwijl eigenlijk die eekhoorn een vrolijk kunstje wou tonen. Morgen beter, Lieselotte. Bij je eerstvolgende stoelgang zul je die verkeerde gedachten lozen.
(ondanks het minder optimistische thema vandaag, toch prachtig geschreven!!!)
Fantastisch geschreven in ieder geval.
Jammer dat je je zo voelt en dat zo vlak na de Egyptereis. Ik hoop dat je die gedachtenklomp op de reis van nu kunt ontwarren
O, de opmerkingen over de reizen mag je overslaan. Ik was even in de war met een collegablogster van jou. Sorry hoor.
Bemoedigende groet,
Zo’n mooie blog zusje. Liefs en een modderige knuffel 🥰
>
Zo herkenbaar, wandelen is dikwijls zo verlichtend maar soms helpt het mij ook niet. Wel knap dat jij dat zo beeldend kan verwoorden. Woorden maken de modder allesinds wat minder plakkerig 🙂
Soms zoekt de gedachtekluit een baan door je heen, en kan ze niet afgestampt worden. heb ik meermaals mogen ervaren. Mocht dit een tip zijn die je kan helpen:
Ga eens rustig zitten als je een moment alleen hebt, ga voelen, laat het er zijn, kijk er onbewogen naar. bied geen weerstand tegen de modder. en vecht nooit tegen de tranen, ze helpen ons bevrijden.
En wees nooit te hard voor jezelf, je doet het altijd veel beter dan dat je zelf gelooft !
Je speelt met de woorden als een jongleur met acrobatiek: prachtig!
Mooi geschreven
Mooi verwoord!
Klinkt taai. Goeie moed nichtje..