door Normaal moest ik werken vandaag maar door mijn isolatie kan dat uiteraard niet. Mijn echtgenoot wist me gisteren te zeggen dat ik het moeilijk kan aanvaarden dat ik ziek ben, dat me dat niet gaat. Ik voel het virus door mij razen en ik weet dat werken momenteel fysiek niet zou lukken. Ik ging gisteren met de jongens hun kamers opruimen nadat ze daar gekampeerd hadden tijdens hun besmettingen maar na een uur goed doordoen moest ik gaan liggen. Hoge hartslag en ineens perte totale. Overdaan.
Dus ik moet het wel aanvaarden want ik voel het in mijn lijf dat ik ziek ben. Maar de gedachte dat er een virus huizeniert in mij, daar kan ik niet goed mee om. Een stekelig beestje dat hapt aan mijn energie. Op de momenten dat ik denk dat het beter gaat kan ik mezelf onvoldoende aanvoelen en intomen om te voorkomen dat ik me overdoe. Ik kan moeilijk om met het feit dat ik mijn eigen lichaam niet kan inschatten.
Als de hoofdpijn toeslaat en zoals nu, hoe ik op een stil moment hoor dat mijn hartslag door mijn oren bonkt doordat alles vastzit, dan kan ik niet ontkennen dat mijn lichaam even hard spreekt als mijn hoofd.
Ik steek zoveel tijd in het leren kennen en herkennen van mijn eigen patronen, van mijn gedachten en mijn waarden. Continu probeer ik uit te zoeken hoe ik in het leven sta en daar verder in wil gaan. Ik zit bij momenten zo hard in mijn hoofd dat ik soms vergeet dat ik ook een lichaam heb.
Shout your heart out 
Een ziek lijf heeft rust nodig. Daar zul je toch aan toe moeten geven. Persoonlijk ben ik daar heel goed in. Beterschap.
klinkt heel heftig, ik ben ook zo’n type die mezelf en men omgeving zou overanalyseren, blijvend speurend naar verbetering, mindfullness,ect…. heb het wat moeten leren loslaten, een stemmetje zei: je bent oké zoals je bent. 2021 was hard, ervaarde innerlijke belemmeringen tijdens werkzaamheden, toen zei ook een stemmetje : zou dat niet beter gaan zonder die zware rugzak die je overal meesleept, paar weken later was ik ziek van corona, ferm ziek, een week goed afgezien, en de weken nadien moeizaam recupereren. maar in die week van de koorts viel men rugzak af, ik moest het gewoon toelaten, go with the flow . heb ooit eens gelezen dat griep een natuurlijk zuiveringsprocces is, mooi zo, dan is er toch iets goed aan. nu ervaar ik men werk en men denken helderder dan ooit, no stress. niet dat alles perfect is, dat hoeft niet, maar heb er vrede mee met alles zoals het is. hou vol nichtje 😉
Er zijn héél veel zieken vandaag de dag. ‘Het beest’ houdt lelijk huis, maar je komt er bovenop! Hopelijk gaat het je heel spoedig veel beter.
Hier ook twee dagen heel ziek geweest. Barstende hoofdpijn, moe, misselijk en snot. Maar na twee dagen alles, was het daarna dan ook weer gedaan. Dus oef! Hopelijk blijf het jou ook niet te lang duren. Veel moed!
Courage! Je mag ziek zijn he, weerstand bieden heeft weinig zin. De zetel in en rusten maar!
Dat toegeven aan jezelf is niet simpel, maar meestal heb je uiteindelijk geen keuze.
Veel beterschap!
Beterschap! Onze familie wordt momenteel ook geraakt door het beest, doch na regen komt zonneschijn.
Veel beterschap hoor!
Moeilijk hoor, uit je hoofd gaan, vind ik ook, al schrééuwt het lijf… en als de pijn ook nog in je hoofd zit… Toch lukt het me soms, om een beetje down to earth en basics te komen, door een simpele meditatie… Sterkte!
Moeilijk, hé. Ik voel vooral ook een soort van maatschappelijke druk. Niet van mijn collega’s zelf want ze kennen mijn situatie, maar diegenen die ziek zijn, werken gewoon door. Pre-corona kwamen ze gewoon naar kantoor, nu zitten ze met koorts te kuchen voor de computer. Kan toch niet goed zijn voor je lichaam, hé.
Hopelijk zijn jullie ondertussen allemaal volledig hersteld. Tot nu toe ben ik aan dat vieze beestje kunnen ontsnappen maar pijnklachten en een totaal gebrek aan energie zijn hier dankzij andere medische aandoeningen jammer genoeg wel aanwezig. Zo frustrerend om veel te willen doen maar het niet te kunnen.
Ik heb vorige week bijna de hele week genietst en beetje leeghoofdig naar daytime tv zitten staren dankzij het C-virus. De kinderkamer opruimen…euh nee, zoiets komt niet bij mij op. Ik ben wel een paar keer per dag kort ingelogd voor werk om te kijken of er niets dringend was (om dan te delegeren). Maar voor de rest ben ik wel een krak in nietsen en rusten. Dat probeer ik overigens ook elk weekend voor een goeie portie van de dag. Dus als ik ziek ben, des te meer. De tafel mag wel door iemand anders gedekt worden, ik hoef niets te doen, ik rust. En dat doet me echt wel deugd.