Stresslaxing

Toen ik om 14u05 buitenkwam bij de kapster stroomde het ineens binnen: ik had nog twee uren tot ik aan de schoolpoort moet staan.  Ken je dat gevoel: je hebt onverwacht tijd voorhanden en dan raast er ineens door je hoofd: wat ga ik eerst doen?  Ik kan hier zeker binnen de 10 seconden 17 taakjes in het huishouden opsommen die ik dringend moet aanpakken.  Maar ik kan in evenveel seconden 4 dingen opnoemen die ik liever wil doen: lezen, wandelen, aan mijn podcast werken en schrijven.  De keuze was snel gevallen op schrijven.  Ik voel het al een tijdje aan mezelf dat ik daar te weinig tijd voor maak.  

Geen idee of er een update is geweest bij WordPress maar om de één of andere reden doen ze nu een voorstel tot een schrijfthema als je een nieuw bericht maakt. Misschien voelt de app wel aan waar ik mee struggle de laatste weken gezien het aantal gepubliceerde berichten.  “Alléé, schrijf anders hier ne keer over”

Maar stresslaxing is iets waar ik de laatste tijd wel wat last van heb.  Doordat ik geen flexibel uurrooster meer werk heb ik minder tijd overdag om me met mijn eigen dingetjes bezig te houden op mijn eigen tempo.  Ik weet dat ik mezelf ergens moet “verplichten” om stil te staan en dat ik bijna letterlijk mijn vingers op het klavier moet leggen om ervoor te zorgen dat ik mijn gedachtenkronkels kan neerschrijven.  Als ik er geen aandacht aan besteed gebeurt het niet, andere dingen krijgen meestal voorrang ook al is dat je reinste BS.

Het is ook vluchtgedrag.  Want als ik de tijd niet neem om te schrijven neem ik ook niet de tijd om stil te staan.  Niet stil gaan staan is eigenlijk gemakkelijker dan het wel doen.  Ik steek mezelf in het werk met de eindeloze hoop was die zich in het huis op magische wijze lijkt te verdubbelen.  Het helpt misschien wel om minder keuzestress te hebben bij het aankleden, het biedt weliswaar weinig meerwaarde zo’n volle kleerkast.

Ik weet wat ik nodig heb om fit in mijn hoofd te zitten: alleen-tijd, in open lucht zijn en neerschrijven wat er in mij omgaat.  Waarom doe ik het dan niet?  Het is donker om 17u , er is veel activiteit in mijn gezin en mijn bureau bevindt zich daar midden in (komt ervan als je graag bij de kachel zit), ik moet soms extra werken omdat onze uurroosters nog niet op punt staan en ik plan al eens een kapper, een tandarts of boodschappen in op mijn vrije namiddag.  Er ligt ook altijd, maar dan ook àltijd stof.  Serieus, daarnet heb ik een een spinnenweb van de lader van mijn laptop moeten schudden toen ik hem in de prieze wou steken.  Ik moest zelfs eerst een berg was van mijn bureau halen alvorens ik kon beginnen!

Mijn alleen-tijd-klokje tikt precies veel sneller dan de andere klokjes in huis.  Alsof die dierbare seconden dubbel zo snel gaan.  Hoe komt dat?  Is zeldzame tijd gewoon snellere tijd? 

Ik kan ook niet ontkennen dat ik momenteel wel focus mis.  Mijn hoofd lijkt een verzameling van losse eindjes te zijn.  Halfgare ideetjes, losse gedachtenkronkels waar ik ooit wel eens iets over wil schrijven, inspiratie die ik ergens en nergens heb opgeslagen.  Ik wil ook graag verder doen aan mijn podcast maar als je wil opnemen met gasten moet je je eigen schema aan dat van de gast aanpassen anders komt het er niet van.  Bij mijn laatste opname had ik een verkeerde inschatting gemaakt. Voor een opname is focus en een rustig hoofd nodig en het bleek geen goed idee om dat op een woensdagavond te plannen nadat ik een superdrukke woensdagnamiddag met de jongens had gehad.  Het is een wonder dat het uiteindelijk zo’n sereen gesprek is geworden gezien ik redelijk opgejaagd was toegekomen bij die mens.  

Maar you can’t have it all.  Ik geef mezelf ook tijd om te wennen aan mijn nieuwe werkritme en het losseindjeshoofd is er nu eenmaal, me daartegen verzetten vreet meer energie dan erin meegaan.  Ik klaag ook liever niet over het feit dat ik nu geen avonden en weekends meer moet werken, dat blijft nog altijd een geweldig gevolg van mijn recente carrièreswitch, er zijn er weinig die dat kunnen zeggen met mijn job.

Wat ik gewoon nodig heb is iets meer blanco-tijd vrijmaken voor mezelf: puzzelen en tegelijk luisteren naar muziek, wandelen en morning pages schrijven. Alleen op die manier kan ik ruimte maken voor rust in mijn hoofd.

Klinkt eigenlijk simpel hé?