Mo worom eigendlik?

Ik kreeg een tijdje geleden van Kim een berichtje, ze maakte een les rond podcasting en haar leerlingen hadden hierover wat vragen. Eén van de vragen was: “Waarom ben je met een podcast gestart?”

Het enige antwoord dat ik volmondig hierop kan geven is: “Omdat ik dat leuk vind”. Ik weet dat Jan en Alleman een podcast heeft dezer dagen en ik besef ook dat veel makers er veel meer tijd, materiaal en energie in steken dan ik, maar ik vind het gewoon fijn om daar mee bezig te zijn. Misschien is de intentie van Jan en zijn Alleman wel anders dan die van mij, dat kan ook.

Tijdens een workshop die ik in april volgde op het podcastfestival zei Andries Beckers dat het sowieso altijd de moeite is om er gewoon aan te beginnen en dat je al doende leert. Dat is in principe een gouden boodschap die je op elke situatie kan toepassen.

Voor Up De Ruttel had ik nog geen enkele keer een gast die ik op voorhand al had ontmoet, dat maakt het soms wel spannend. Zal het klikken? En wat als het gesprek niet voldoende vlot? Dat zijn altijd vragen waar ik pas het antwoord op kan geven het moment zelf. De 13 afleveringen die ik van No Question Asked* maakte hebben me wel veel bijgeleerd waardoor ik dat nu al veel meer durf los te laten. Maar aan de andere kant is 13 afleveringen (17 als je deze van Up De Ruttel erbij rekent) nu ook weer niet zooooveel.

Ik probeer bij het voorgesprek om de gast aan te voelen, veelal probeer ik een wandelingetje te maken, bij het gesprek met Dominique Persoone was er weinig tot geen tijd op voorhand en wat we wel tegen elkaar vertelden gebeurde terwijl er foto’s werden genomen van ons. Als ik daar nu op terugkijk was dat best een beetje geschift.

Podcasts maken scherpt wel mijn sociale vaardigheden aan. Er is een minimum aan tijd om je praatgast te leren kennen. Tijdens het gesprek moet je sturen en tegelijk de gast laten uitspreken, inpikken op wat wordt gezegd maar ook niet te ver off topic gaan. Na de opname volgt een nagesprek dat dikwijls nog verdergaat over de inhoud van het effectieve gesprek. Dat zijn dikwijls momenten die iets dieper gaan omdat de microfoon weer af staat.

Ik ging vorige maand naar een live opname van Welcome To The AA. Voor wie dit niet kent: één van de bekendste podcasts in Vlaanderen gemaakt door Alex Agnew en Andries Beckers. Na de opname hoorde ik dat Karl Vannieuwkerke als gast niet door hen werd aangebracht maar door de organisatie van het evenement. Alex en Andries maken volgens mij wel een grondige voorbereiding van het gesprek maar je voelt aan alles dat zij spelen met dat medium van de podcast, de manier waarop ze reageren en anticiperen in het gesprek, hoe ze de gasten laten hun verhaal doen en toch zelf voldoende bijdragen aan het verhaal. Heel inspirerend om hen bezig te zien.

Dus ja, woarom doekik dat eigendlijk? Omdat da geweunweg gjeestig is enni!

*No Questions Asked werd ondertussen offline gehaald. Tot op heden verdien ik niets met mijn podcast dus er moesten keuzes gemaakt worden…..