Mijn echtgenoot studeert vandaag af. Het klinkt onwezenlijk maar het is eindelijk echt zo ver. Ik herinner me nog goed het gesprek dat we voerden op restaurant waarin hij zijn plannen uit de doeken deed om terug te gaan studeren. Er waren enkele jaren vooraf gegaan van zoeken, aftasten, proberen en uittesten van verschillende jobs, opleidingen, interesses. Hij zocht maar hij vond het niet.
Het idee moest rijpen bij mij, de impact van een 4-jarige opleiding op een gezinsleven is best groot en ook minder werken en herbeginnen onderaan de ladder heeft gevolgen. Maar het is niet omdat ik niet meteen laaiend enthousiast was dat ik hem ging beknotten in zijn plannen.

Het is zwaar geweest voor hem. Studeren, stages doen, van nul herbeginnen. Niets weten ook al werk je al 20 jaar, als nieuweling fouten maken en telkens weer opnieuw beginnen. Als het eerste diploma binnen was startte hij op als zorgkundige op een COVID-afdeling in volle corona-tijd. My god zeg, als ik daar aan terugdenk, hoe zot waren wij eigenlijk om twee jobs in de zorg te combineren in die periode. Samen veerkrachtig. Ja inderdaad.
Ondertussen bleek de opleiding en het werk wel echt zijn ding te zijn. De keuze bleek de juiste. Het was het waard om minder te werken, onderaan te ladder te beginnen en het hele traject af te leggen van nitwit naar zorgkundige en dan voluit voor verpleegkundige.
Ik kon niet zo heel veel doen. Ik hield ons leven op de rails terwijl hij studeerde, stages deed en één van de vele skypegesprekken voerde met een leerkracht. En ja, ook dat was soms pittig en er zijn wel enkele momenten geweest waarop het mij teveel werd. Goe potje janken en weer doordoen.
Mijn twijfels in het begin waren onterecht. Hij is een verpleger die je aan je bed wil als je in het ziekenhuis ligt.
Apetrots op mijn husbando voor zoveel doorzetting. Op het feit dat hij zijn gezin, werk en studie combineerde. Blij dat hij zijn sociaal leven weer wat kan oppikken en dat we hem niet meer moeten zoeken aan zijn bureau tijdens het weekend.

Afgestudeerd met grote onderscheiding als verpleegkundige – 30 januari 2023.
YES mijlpaal bereikt.
WOOOOHOOOOO ♥️
Wauw! Echt chapeau!
Yes! He did it!
Doeme, heb ik me net te vroeg laten opereren 😂😂.
Proficiat hoor 🎉.
Proficiat!
Amai, chapeau! Een superdikke proficiat aan uw ventje! Drink er maar een goeien op! 🥂
Proficiat, allebei voor de veerkracht en het doorzettingsvermogen. Hij mag fier zijn! En wat een nodige job ook.
Ik veronderstel dat hij niet lang heeft moeten zoeken naar een job?
Neen hij blijft gewoon op zijn dienst maar dan als vpk ipv zorgkundige
proficiat aan je keptje! straffe kerel! maar jij ook straffe madam hoor 🙂
Meer dan bewonderenswaardig. Dikke proficiat voor hem, maar ook voor jullie als gezin (die hem die vier jaar hebben gesteund).
Oh my god, dikke vette proficiat voor Pieter! Echt chique!
Sterk werk! Van allebei! 👍
Doorzettingsvermogen is de enige goede vorm van koppigheid. Wat je ook wil doen, als je er goed in wil zijn, moet je in staat zijn om er offers voor te brengen. He did. You did.
En dan nu: party!
Proficiat! Petje af hoor.
Wow! Dikke proficiat!
Respect….een late roeping ;-), want dat is het echt wel!
Woehoew! Terecht trots!
Zo chic, écht! Proficiat wi!