“Titel toevoegen”

Trekken, wrikken, sleuren aan teksten.  Het lukt me niet om iets te schrijven wat als “afgewerkt” voelt.  Meestal sleutel ik enkele momenten aan een blogpost, soms schrijf ik ze in één keer, maar nu ben ik al weken aan het rommelen en krabbelen in mijn concepten.  Er is een stukje over een trillende lip vlak voor een dansles, ééntje over een ABS-systeem dat overuren moest maken en een langer concept over hoe onze eerste indruk van iemand soms gevormd wordt door sociale media.  

Ik vind het best frustrerend om teksten niet te kunnen loslaten als ze blijven hangen in de concepten. Dat gebeurt meestal omdat ik het gevoel heb dat ze geen steek houden.  Zinnen die van de hak op de tak springen, gedachtenspinsels die door elkaar razen maar geen coherent geheel vormen. Er zijn altijd wel woorden die nooit bestemd zijn om te posten maar degene die dat wel zijn wil ik graag afgewerkt online zwieren en niet op elkaar stapelen.  Ik hou niet van die losse eindjes.

Of ik de concepten getiteld “Zonder titel” ooit omvorm tot een blogpost, dat valt nog te bezien.

Schrijven werkt meer dan ooit verlossend maar momenteel heb ik het gevoel dat mijn letterballon alleen maar steviger wordt opgeblazen om daarna mistroostig leeg te lopen.

Buiten zinnen

Trekken
Wrikken
In letters verslikken

Zwarte slokjes
Woordbrokjes

Malen van gedachten met koffiebonen
Doet zinnen uit het kopje stromen