Go-with-the-flowers

Een lieve vriendin gaf me de opmerking dat het lang geleden is dat ik nog geschreven heb. Ik schrok eerst een beetje….zolang toch niet? Of misschien dan toch? Als je moet nadenken over hoe lang iets geleden is, dan is het te lang geleden….geldt trouwens voor veel dingen.

Ik weet dat ik me gewoon aan mijn laptop moet zetten maar er speelt veel in mijn achterhoofd en ik ben veel minder alleen dan vroeger. Daardoor voel ik dat ik minder ruimte heb om het dagdagelijkse te verwerken. Je kunt je niet voorstellen hoe moeilijk ik het vind om zoiets te schrijven. Na al die jaren weet ik dat ik alleen-tijd moet afblokken om de dagelijkse dingen te verwerken en toch blijft dat snobistisch èn egoïstisch aanvoelen. Er zijn periodes waarin ik heel gemakkelijk uren voor mezelf inplan maar de laatste maanden voelt het alsof ik dat altijd pas doe in de overschotuurtjes, met als resultaat: doelloos scrollen en het nieuwe seizoen van “Dertigers” bingen eens er zo’n uurtjes in mijn agenda vrij komen.

Enkele random thoughts dan maar…

• Ik zag Elfie fietsen deze week toen ik naar mijn werk reed. Ze duwde nog altijd op dezelfde manier op haar pedalen als ze vroeger deed toen we elkaar wel eens tegenkwamen in het uitgaan. Haar wilde krullen wipten op en neer terwijl ze tegen de wind beukte. Toen ik haar voorbijreed en wou toeteren bleek het een scholier te zijn. Elfie in haar jonge jaren. Ik moest even knipperen, waarom dacht ik dat ik Elfie zag als 17-jarige terwijl ik als 40-er de stad binnenreed? Ik weet toch perfect dat zij niet met een rugzak en een tekenmap erachter geklemd zal rondrijden richting de middelbare school? Ze moet ondertussen ook de 40 voorbij zijn. Misschien is ze haar wilde krullenbos wel kwijt en had ze ook net discussie met één van haar kinderen over hun tempo bij het opstaan….Vreemd wat je mind je soms kan flikken.

• Ik denk de laatste tijd veel meer na over hoe ik dingen inschat. Mijn intuïtie bedriegt me weinig al is dat de laatste maanden wel eens anders gebleken waardoor ik ineens soms twijfel aan mezelf. Ik weet dat ik goeie keuzes heb gemaakt de laatste twee jaar maar ik merk dat bij sommige keuzes er ook gevolgen zijn waar ik de impact op mezelf als persoon minder goed had ingeschat. Vooral op het gebied van sociale relaties zijn er wel wat dingen veranderd net omdat ik misschien een verkeerde inschatting heb gemaakt in mensen, tegelijkertijd heb ik sommige relaties ook nog weten te versterken en voelt dat juist dubbel zo goed. Het besef is er bij mij ook dat ik veel te veel nadenk over bepaalde aspecten, ik zou iets meer go-with-the-flow moeten willen zijn. Ik had het er nog over met een goeie vriendin laatst. Ze kan het altijd zo mooi samenvatten voor me: “Maar wij zijn gewoon mensen die daar veel meer bij stilstaan, voor ons zijn nèt die zaken belangrijk en als anderen dat anders zien dan zijn we daarvan onder de voet.”

• Mijn kinderen zijn niet “van mij”. Het klinkt vreemd om dit als ouder te schrijven, maar ik bedoel daarmee dat ze mijn eigendom niet zijn en dat ik dus alleen maar naast hen kan lopen om hen te begeleiden door hun leven. Als ze keuzes maken die ik niet zou maken kan ik het met hen daarover hebben maar hun in een richting forceren die ze niet willen inslaan dat zal niet werken. Mijn oudste zoon moet een keuze maken welke richting hij in de middelbare school zal volgen en dat loopt niet volledig van een leien dakje. Zo schat hij zichzelf lager in dan de leerkracht maar weten we allemaal dat hij zich alleen echt inzet als iets hem interesseert. Ratio en gevoel staan soms in contrast als we over het middelbaar praten, hopelijk kunnen enkele schoolbezoeken en een oudercontact verhelderend werken…

• Ik heb mezelf voorgenomen om meer nieuwe dingen te proberen. Zo ga ik binnenkort naar “Shut Up And Write” en heb ik me ingeschreven voor een workshop rond plantenverzorging. Alléé, het zijn niet echt helemaal nieuwe dingen maar wel acties die ik nog nooit ondernomen heb. Ik heb een tijdje gedacht dat ik wel eens iets met keramiek wou doen maar toen ik daar effectief de kans toe kreeg deed er mij niet direct iets “ja” zeggen. Op dat gebied blijf ik wel mijn intuïtie volgen. Ik voel dat ik meer een yes-woman wil zijn, zo staan er ook nog enkele muziekavonden op het programma. Ook online filmpjes over cadeautjes op een speciale manier verpakken houden sterk mijn aandacht vast dus ik vermoed dat zoiets misschien het volgende zal zijn. En ja, dan is er weer het “sociaal volproppen” en is de balans tussen onder- en overprikkeling soms wat zoek. Zo blijven we lekker bezig hé 😉

En jij? Ben jij een go-with-the-flower of een overthinker zoals ik?