door Jawel! It’s happening! Wat je hieronder zult kunnen lezen is een unicum in mijn blogbestaan: ik ga een recept delen!
Gisterenavond “had ik volk”. Zo noemen wij dat hier op streek, “ik heb volk”, lees: ik maak eten voor een bende vrienden en dan aperitieven we samen, tafelen en tateren erop los terwijl ik honderd keer naar mijn keuken loop om vanalles te halen en extra drank te voorzien, het gesprek onderbreek om te roeren in iets dat aan het opwarmen is, stress omdat ik mijn frigo niet meer dicht krijg en mijn keuken zich ontpopt tot een verzamelplaats voor afwas die ik niet meer in de machine gepropt krijg.
Zoals weinigen weten volg ik soms een kookles bij KVLV – voor vrouwen met vaart! De boerinnenbond noemen ze dat ook wel. Je mag eens fronsen, dat is ferm leuk daar in die boerinnenbond, ze doen daar tenminste normaal en ik voel me al eens slim als ik wèl weet wat Rice Krispies zijn in tegenstelling tot de oudere generatie boerinnen.
Maar gow, het recept. “Witte Chocoladetaart”. Oh yes, ik koos voor vetzakkerij. (of course, my dearest). Bij Haaike had ik gelezen over een kookboekenweek ,het sprak mij wel aan, dus ik nam mijn laatste kookboek “Taarten Zonder Oven” erbij voor het dessert.
De ingrediëntenlijst:
Bereiding:
“Hak de noten fijn. Smelt de suiker in een pannetje. Voeg de boter toe en meng met de muesli en noten. Verdeel het mengsel over een met bakpapier bedekte springvorm en strijk glad. Laat afkoelen en opstijven.”
So far so good. 
Muesli gemengd met noten en gesmolten suiker ziet er alvast zo uit. Zorg dat je een stevige lepel hebt want het is een stevig goedje om door te malen.
We gaan verder met het recept:
Uiteraard ging het veel te goed. Terwijl mijn room op het vuur staat en ik de perfect grof gehakte chocolade erin probeer te smelten gebeurt er iets met mijn geduld. Het wordt op de proef gesteld. Ik verhoog het vuur. Draai me om en 5 minuten later zie ik het volgende in die kom:
Zwarte brokken. Inderdaad: aangebrand. Ik doe er niet om, echt niet. Ik giet het hele goedje in het toilet. Even later ruikt het daar alsof een chocoladefiguurtje zijn gevoeg deed.
Een uur later pek ik terug naar de winkel om een nieuwe voorraad witte chocolade en room. Ahja, mijn bodem was al mooi klaar, ik ging nu ook niet meer veranderen van dessert.
Wanneer ik klaar ben ziet mijn taart er zo uit. Het ding in de frigo mikken zonder morsen is geen sinecure maar het is gelukt!
Eind goed al goed….
In KVLV-land toch….
Na zeker 7 uren opstijven serveer ik de taart aan “mijn volk”. Ik haal het bakpapier eraf en kan ze redelijk goed op een plateau leggen zonder dat ze uiteenvalt. Heel goed zelfs, de bodem is echt stevig.
Stevig is echter een understatement. Ze is in feite beenhard! Ik haal wederom mijn gigantisch mes uit en kan ze in stukken snijden. Dat het mes een wapen is en je er zonder moeite een oor mee kan verwijderen zeg ik maar eens terloops erbij want met een gewoon Ikea-mes was mijn muesli-bodem niet te doorboren.
Zo hard de onderkant was, zo zompig was de bovenkant. Eén grote zompige witte chocolademassa. Ik moest bijna lepeltjes uitdelen omdat ze niet eetbaar was met een vork!
Wat kan ik zeggen…een foodblog zal het hier wellicht nooit worden.
De chef-kok die deel uitmaakte van “het volk” (ja echt, zo’n dingen kom ik dus altijd tegen als er een chef-kok aanwezig is aan tafel) wist me te vertellen dat ik de room waarschijnlijk wederom te warm had laten worden en zo de structuur van de chocolade en de mascarpone verkakte waardoor het opstijven mislukt is. Tjah…koken is een beetje scheikunde zeker? En laat dat nu niet bepaald mijn beste vak geweest zijn…
Shout your heart out 
Witte chocolade-recepten mislukken hier ook altijd, al zat ik in een ver verleden op de hotelschool en zou ik dat dus moeten kunnen. Maar het geheime ingrediënt is inderdaad geduld, niet aan mij besteed dus.
Wat een zalige manier van schrijven heb jij!
in de KVLV -les heb ik wel geleerd dat witte chocolade altijd in room moet gesmolten zijn en niet au bain marie omdat dat in feite geen echte chocolade is etc de rest ben ik vergeten
Wow ‘Taarten zonder over’ klonk me als muziek in de oren aangezien ik hier nog altijd zonder zit… Maar na het uitlezen van je post ga ik toch nog eventjes wachten met de aankoop van dit boek 😉 Tip: de trifle met rode vruchten, mascarpone & witte chocolade van Jeroen Meus is hier altijd een toppertje…
ahja, heb ook een trifle van de KVLV die altijd lukt!
Yes, nog een deelnemer aan onze kookboekweek! 🙂
Jammer dat de taart mislukt is, het klonk in elk geval wel heel lekker! ’t Is zoals de titel zegt hé!
tis dadde, ik heb er wel al een recept uit gemaakt dat wel geslaagd was wi 🙂
Zalig blogje! Manlief was al benieuwd waarom ik zo lachte 🙂
Hier iemand die nog bruine bananenbavarois geserveerd heeft (hoezo, citroen vergeten), taart die zelfs na een uur in de oven vanbinnen vloeibaar bleef en nog meer van die misbaksels, dit bericht gaf mij zo’n heerlijk geruststellend “ik ben niet de enige” gevoel. Volgens mij dat trouwens verplicht: hoe mislukter je probeersel, hoe meer echte koks je volk telt 😉
je bent niet de enige….:-)
Haha mijn vriend was ook benieuwd waarom ik hier zat te lachen 🙂 Als ik dan zeg: Lieselotte heeft een taart gemaakt en die is misluktz zegt hij droog: aja
Serveren met een rietje? 😀
we konden ze alleszins slurpen
Hahahaha! Ik zit hier vijf minuten geleden nog te sniffen met Thomas P. zijn logje en nu al weer te schaterlachen met dat van jou.
Enfin, ik wou ten eerste dat ik ook eens kon zeggen “ik heb volk”. Gemeenschappelijke vrienden hebben we niet, we kennen hier eigenlijk niemand goed genoeg en die van Brugge kwamen ook al niet toen ik nog in Brugge woonde. Maar ik heb wel een paar succesreceptjes voor desserts hoor. Als je nog eens volk hebt, moet je ’t maar zeggen, ik wil gerust komen helpen. Dan heb je een opdienster en kun je rustig bij je gasten blijven zitten… Is dat geen idee?
oh, dat klinkt heel goed. Want nu heb ik toch veel van de gesprekken maar half en half gevolgd 😦
Voila, dat hadden we nodig om de kater te verdrijven na zaterdagavond 🙂 … Geweldig!
katers lusten alleszins room
Nurofen ook 🙂
Haha, zalig verhaal. En dat ongeduld is zo herkenbaar! Laatst zwierde ik nog een paprika met niet volledig gegaarde rijst in de oven (’t stond nochtans duidelijk in het recept dat de rijst gaar moest zijn) en ja, de bovenste laag was keihard natuurlijk! Of recepten die meestal heel goed lukken en dan ineens toch weer niet. Zo had ik een tijdje geleden ineens tiramisu-mousse. Gewoon niet willen opstijven! En ik begrijp eigenlijk nog altijd niet wat ik mis gedaan heb, dus ik hoop maar dat ik het de volgende keer “per ongeluk” weer goed doe 🙂
mijn tiramisu lukt altijd! En is altijd heerlijk! Maar ik heb hem al zo danig veel gemaakt dat ik hem zelf beu ben 😀
Hihi, die taart ken ik 🙂
Mijn schoonmoeder geeft kookles bij KVLV dus wij zien af en toe ook iets passeren uit die lessen. Deze vind ik een toppertje! Goede keuze 😉
Groetjes,
Charlotte
ah serieus? Tof zeg zo’n kokende schoonmoeder 😀
Kleine bekentenis van mijn kant: ik heb nog nooit taart gebakken. En opeens weet ik opnieuw waarom 🙂
hahah, er is voor alles een eerste keer hé
Wij zijn dus van die freaks die een recept dan altijd eerst uitproberen. De week ervoor ofzo, hé, ahja, want we kunnen nooit beslissen en al. Ik herinner me dat we ooit wanhopig recepten van één of andere grass hopper taart hebben uitgeprobeerd, dan maar besloten voor chocomousse te gaan en daar zes recepten voor uitprobeerden. Het eindresultaat dat we aan de gasten hebben voorgeschoteld, dat mocht er wel wezen. Maar wijzelf hadden er onze buik stiekem al wel een beetje van vol nadat we al onze probeelsels hadden moeten opeten. 😛
Moet er in jouw taart niet gewoon ergens gelatine ofzo? Bij ons mislukt alles wat moet opstijven zonder gelatine alvast ook altijd, maar vanaf dat dat er in moet, kan het niet meer fout gaan …
Hahaha. Ik moet ook altijd lachen om dat jij altijd, als je ‘kvlv’ zegt, er bij moet zetten: voor vrouwen met vaart! 😂
Als ik een recept volg, ziet dat er ook altijd anders uit dan in de boekskes…
Zo herkenbaar dat heen en weer geloop als er volk in huis is ….