Enkele weken geleden vertelde Pieter tijdens een weekendontbijtgesprek dat hij graag gecremeerd wil worden als hij dood is.  Nog iets dat ik over hem weet ondertussen.  Als hij maar niet denkt dat zijn as hier op de schouw (die we niet hebben) komt te staan.  Ik ben nog in staat om hem omver te gooien. “Oeps, sorry keptje, ‘kzal u terug samenvegen”

Zelf vind ik niks aan crematie, ik ben bang van vuur en wil dat na mijn dood ook nog zijn.  Al  spreekt de hel wel tot de verbeelding, meer dan de hemel, daar lijkt iedereen een wit kleed te dragen…en das ook alleen maar om plekken op te maken in mijn geval.

Het moet juist passen dat ik op een andere blog (bedankt LJ) las over orgaandonatie.  En de lieve schrijfster heeft me meteen overhaald.  Ik ga er mijn werk van maken (als ik dood ben uiteraard, nu zou ik graag nog mijn ingewanden gebruiken).  Een formulier opstellen waarin ik verklaar dat mijn organen gedoneerd mogen worden is blijkbaar in no time gedaan  (ik wed dat ik op die ‘in no time’ nog ga terugkomen, maar soit).   Al weet ik niet goed hoe dat weghalen van die organen eigenlijk gaat en wie dat dan zal doen.  Toen ik tijdens mijn zwangerschap surfte naar navelstrengdonatie bleek enkel Leuven hiervan werk te maken…maar whatever eigenlijk, als ik dood ben moeten ze zelf maar uitzoeken wat ze moeten aanvangen met mijn binnenwerk.  Al gooien ze het in de pan voor een bende kannibalen, als iemand er baat bij heeft: haal maar uit dan!  En smakelijk in het laatste geval.

8 reacties

  1. Voor je beschikbaar te stellen voor orgaandonatie moet je naar het gemeentehuis :p. Je uitdrukkelijke wens wordt dan vastgelegd op een vodje papier. Ideaal om familievetes te voorkomen bij overlijden :).

  2. Iédere Belg wordt beschouwd als orgaandonor, je moet net een formulier ondertekenen als je dit niét wil. MAAR het addertje onder het gras is dat men het toch nog eens aan de nabestaanden voorlegt. En die weten niet altijd wat jouw wens is, of zijn zo door emoties overvallen, dat ze weigeren. Dus wil je uitdrukkelijk donor zijn, dan kan je je nog ergens inschrijven… .

    Ik volg Pieter trouwens 🙂

  3. Een papier ondertekenen, ook als je het wel wil, is het gemakkelijkst, ook voor de verpleegkundige later, geen gezeik met huilende nabestaanden (-:
    Moet dat trouwens ook dringend nog eens doen, da komt er maar niet van…

Geef een reactie op waxje Reactie annuleren