en de telefoon huilde mee

Internet is cool.  Een afspraak maken bij de dokter gaat vliegensvlug met www.afspraken.be , een wijvenavond organiseren –> hupla allemaal via facebook.com.  Rekeningen vereffenen, openingsuren van winkels opzoeken, informatie over waterpokken negeren, de meterstanden doorgeven en enkele weken later den opleg vanzelf van je rekening zien gaan online.  Ja internet is leuk.  Er wordt ook soms wel eens geshowd op internet: mooie zelfgemaakte kledingstukken inclusief uitleg hoe je ze zou moeten maken (gewoon naar kijken, niet proberen, je kunt het niet), prachtige taarten waar je in zou willen bijten, foto’s van sprankelende kinderen in hun mooiste kledij met een paar voorste tanden tekort…allemaal fantastisch en ik doe er maar al te graag aan mee.  Maar soms is internet ook wel eens een beetje frustrerend.  Zoals op de forums waar de mamamaffia hun waterpokkenverhalen doen en je nerveus maken met “ja, pokken in de keel, dat is gevaarlijk hoor” of “hoge koorts…oei oei, best eens teruggaan naar de dokter”….of dezelfde bank die de bovenstaande rekeningen doorsast naar de begunstigden, die bank die volgens hun openingsuren die ik daarnet opzocht, nooit maar dan ook nooit open is op het juiste moment.  Het meest frustrerende vind ik de sites zoals www.fun.be die je gezellig openklikt op een onbewaakt, rustig moment waarna je bijna omvergeblazen wordt door FUN FUN FUN!!!! DAAR BEGINT DE PRET!  Miljaar zeg! En dan maar vlug zoeken zoeken zoeken waar dat verdomde icoontje staat met dat luidsprekertje.  Dan heb ik er al geen goesting meer in en surf ik smalend naar www.dreambaby.be om daar een superbestelling van allerhande leesboekjes te doen.  Maar internet is bij mij ook soms een beetje een bron van sociale onbeleefdheid.  Zo kun je vlotjes een e-mail “later beantwoorden” wat resulteert in “vergeten” en omgekeerd kan het bij mezelf ook sociale ontevredenheid veroorzaken, niet op de vakbondmanier, maar op de “ik had toch gemaild waarom antwoordt die nu niet?”-manier.  Sorry daarvoor internetvrienden, maar het zal waarschijnlijk nog gebeuren.   Vroeger in het pre-internet-tijdperk was er echter ook sprake van sociale druk.  We schreven kettingbrieven naar elkaar….”stuur deze brief naar 10 van je beste vrienden…” dus als je er één ontving was dat omdat iemand je als “één van zijn/haar beste vrienden” aanzag.  Wat resulteerde in een drang om vriendelijk te gaan doen tegen elkaar ook al vond je niet dat het wederzijds was.  Ik groeide dan nog eens op in een schooltje waar we begot maar met 11 in een klas zaten (en dat waren dan al 3 leerjaren in één klas hé), dus iedereen was mijn best vriend dan?  Er was ook de druk van “de poëzie”…als je verjaarde kreeg je steevast zo’n ding waar iedereen in mocht tekenen.  Maar wie o wie mocht het eerste blad besmeuren.  Het blad dat iedereen die zijn kunsten daarna mocht tonen, ging zien en bekritiseren.  Want dat werd gedaan, kritiek geven op de tekening van een ander. ..En uitschijterij, dat was vlak in het gezicht en niet meer via de veilige laptop.  Ik zou nog uren kunnen doorgaan denk ik….maar ik ga stoppen.  Nog een beetje mijn laptop huggen…