Bij een rij huizen een paar kilometer verder staat het chillersbankje.  Als de zon ondergaat op warme zomeravonden zitten er regelmatig een drietal mannen op het bankje aan de straatkant te chillen.  Ik vermoed dat het buurmannen zijn. Ik vraag me altijd af waar ze het over hebben.  Het zijn oudere mannen.   Mannen wiens kinderen het huis uit zijn en die nu lichtjes van hun pensioen genieten.  Weduwnaars of mannen wiens vrouwen gegarandeerd naar Familie kijken of naar “Komen commentaar geven”.  Nu staat het huis met het chillersbankje te koop.  Zou één van de mannen zijn lepel weggegooid hebben?  En nu?  Durven de andere buurmannen het aan om zomaar op de nieuwe eigenaar zijn bankje te gaan zitten?  Vliegt het bankje naar het containerpark en gaat daarmee elke herinnering aan de vele zonsondergangpraatjes verloren voor de achtergebleven chillers?  Als ik ze zag zitten op hun bankje, ik had begot goesting om me erbij te zetten en chillerspraat te verkopen “jaja” “goed ja?” “kun je je verwarmen?”  Machtig, was het niet zo’n triestig huis, ik kocht het voor het bankje alleen al…