liese voedert de dieren – deel 1 –

“Dan duw ik ze gewoon nog eens naar beneden” dacht ik toen mijn geroosterde boterhammetjes afgekoeld stonden te wachten in de broodrooster.  Geroosterd brood is pas geslaagd als het mooi warm heeft.  Toen ik anderhalve minuut later terugkwam uit de slaapkamer zag ik twee dingen: rook en twee zwarte boterhammen die op een bord werden gegooid.  “Oepsie, miscalculatietje” de twee stinkende schijven legde ik met bord en al buiten op de ligzetel om uit te roken en het duurde toch nog een half uur voor onze leefruimte er niet meer uitzag als een discotheek gone bad.  Drie uur later kwamen we terug van het zwembad en wat bleek, één van de twee zwarte boterhammen was verdwenen.  Waarom de andere was blijven liggen, wie zal het zeggen.  Gisterenavond werd duidelijk wie de dader was.  Je denkt, een vogel, of misschien een hongerige kat. Je denkt echter niet dat er ineens een hert op je terras komt en alles opeet dat hij tegenkomt.  En we spreken hier niet over een bambietje dat zijn mama kwijt is…neen, we spreken over een gigahert!  Een lomp beest dat etend zijn weg zoekt en daarbij net zijn snoet niet binnensteekt in je living.  En een hert dat geroosterde boterhammen eet, dat klinkt dus helemaal zoals je denkt dat het zou klinken hé.  “grawtsj grawtsj grawtsj”.

Toch nog een beetje extra gegooid, gasten mogen niet met een lege maag vertrekken bij ons!