of ben ik nu niet lief voor de andere mensen?

Het is altijd hetzelfde in van die subtropische zwembaden.  Ben je rustig op je gemak in zo’n brubbeldingen aan het wentelen, zwemt er ineens een verlorengelopen plakker voorbij.  Even later voel je een blad van zo’n palmboom op je schouder vallen waardoor je een vreemde –er-zit-een-beest-op-mijn-schouder-dans begint te doen.  Hetzelfde als zo’n blad in het water aan je tenen kietelt –> instant doemgedachten van waterslangen komen dan in mij op.  Elke keer staar ik naar mijn voeten als ik over de artificiële keienvloer pekkel, doodsbang om op mijn smoel te gaan, dat wil je toch echt niet meemaken in een overvolle aquamundo.  Niet dat iemand moet onderdoen voor mijn mogelijke marginale uitspattingen.  Wat ik daar allemaal heb zien passeren de voorbije week….vergeet Sonja Kimpen.  Als je je wil beter in je vel voelen moet je gewoon eens een uurtje in zo’n zwembad rondlopen.  Een beetje cellulitis, een zwangerschapsstriem hier of daar of een kilootje meer…geen probleem, ik moest enkel mijn ogen opdoen tussen het raar dansen en slangenfreaken door.  Blijkbaar ben ik niet de enige die niet perfect is!