irrisquito

4u45 sloop mijn echtgenoot uit bed, zo stil als hij kon….het hielp niet, mijn lichaam hoort wakkerheid en het is mee wakker.  “Maar nu is het echt te vroeg om al op te staan” zegt mijn verstand zo verstandig als het maar kan zijn om 4u45, mijn blaas noemt het “zo rap als je kan naar beneden, rapper!”  Na drie kwartier tweestrijd won de blaas het van het verstand (damn you weak verstand).  Toen ik terug in bed dook was de interne wekker bij mijn andere schat blijkbaar ook afgegaan “dadamamapapamamamamadada”, gelukkig kon een tutje even zijn hersentjes verschalken en viel hij vlug terug in slaap.  Als dat grote onweer dan al gepasseerd is vannacht, dan heeft het alleszins voor weinig afkoeling gezorgd.  De hanen in het geburchte dachten er ook zo over en kraaiden elkaar naar de bek.  We slapen niet veel met de velux open, maar deze keer was het echt niet te doen.  Als iedereen weer stilgevallen is, inclusief mijn weak verstand dat besefte dat slapen echt nog nodig was, voelde ik mezelf eindelijk weer wegsoezen in het veel te warme donsdeken, zalig….Tot ineens de befaamde doekedoekedoekedoek-geluiden op het dak, Marbel is terug van haar nachtuitstap….en de velux staat nog altijd open.  Het is een vreemd zicht, je ogen opendoen en je kat haar kop daar ineens boven je zien hangen. Als zij uiteindelijk terug naar buiten is gejaagd kan ik eindelijk verderwentelen want het lukt wonderwel goed.  En dan….geweldig fijn slapen waarin je droomt en beseft dat je eigenlijk gewoon droomt….MIIIIIIEEEEEEEEEEE  –>  een mug, aan je oor, in je slaap, ooit uitgeroepen tot het meest irritante geluid ever zeker?  In mijn wereld is het dat alleszins.  Die echtgenoot van me, die had geluk dat hij er niet meer bij was, want mijn maaiende armen gingen hem meer dan een muggenbeet bezorgd hebben….en toch is hij zo stil geweest….merci honey, je ziet, het haalt niet altijd iets uit!